Το Τελ Αβίβ είναι μία πόλη που ζει γύρω από τον αθλητισμό. Το ποδόσφαιρο μπορεί να έχει την πρωτοκαθεδρία στην συνείδηση των ισραηλινών φιλάθλων, η Μακάμπι, ωστόσο, αποτελεί κάτι σαν εθνική υπόθεση. Σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής μας από το ξενοδοχείο στη “Nokia Arena”, o ταξιτζής ήταν συντονισμένος σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό που μετέδιδε τα τελευταία νέα από την μεγάλη αποψινή (21.00) μάχη του 6ου ομίλου της Ευρωλίγκα στο Top-16, ανάμεσα στην “ομάδα του λαού” και την πρωταθλήτρια Ευρώπης, Μπαρτσελόνα... Μία μάχη που θα κρίνει την πρώτη και την δεύτερη θέση του ομίλου και φυσικά θα καθορίσει τον αντίπαλο του Παναθηναϊκού στα προημιτελικά της Ευρωλίγκα, εάν κι εφόσον φυσικά οι “πράσινοι” δεν “γκελάρουν” στην Μάλαγα και δεν αποκλειστούν.
Ο σκοπός της επίσκεψής μας ήταν κατά κύριο λόγο, ένας “δικός” μας άνθρωπος! Ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης που το καλοκαίρι αγνοήθηκε επιδεικτικά και από τους δύο μεγάλους του ελληνικού μπάσκετ για να... καταλήξει να φοράει την κυανοκίτρινη φανέλα της Μακάμπι Τελ Αβίβ. Ο “φιλέλληνας” Αμερικανόϊσραηλινός προπονητής της, Ντέϊβιντ Μπλατ, τον “γούσταρε” πολλά χρόνια και άδραξε την ευκαιρία για να κερδίσει ένα πραγματικά πολύ δύσκολο στοίχημα. Παρ' όλα αυτά, χωρίς να κάνει τίποτε το ιδιαίτερο – όπως ο ίδιος παραδέχτηκε στην συνέντευξη που μας παραχώρησε και θα διαβάσετε αύριο - ο “Big Sofo” αναδείχτηκε στην πιο ευχάριστη έκπληξη της εφετινής Μακάμπι. Ο 25χρονος Έλληνας διεθνής σέντερ είναι πρώτος σκόρερ (13,0π.) μπλοκέρ (0,8κοψ.), δεύτερος ριμπάουντερ (4,8ρ.) και πιο εύστοχος παίκτης στα δίποντα (58,1%) της Μακάμπι στην Ευρωλίγκα και γεμίζοντας τη ρακέτα σε άμυνα κι επίθεση, αποτελεί τον πιο αξιόπιστο ψηλό της ομάδας του “λαού”.
Περιμένοντας τον Σοφοκλή στο προθάλαμο έξω από τα αποδυτήρια της Μακάμπι, τα γέλια και οι φωνές των παικτών της έφταναν ως τα αυτιά μας. Κάποια στιγμή, η πόρτα άνοιξε και ξεπρόβαλε η φιγούρα του παλιού παίκτη της ισραηλινής ομάδας και νυν μάνατζερ, Γκουρ Σέλεφ, ο οποίος για καλή μας τύχη, δεν την έκλεισε πίσω του. Αυτά που ακούσαμε, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να τα φανταστούμε... «Malaka, Sofokli... Μας είχες πει ότι ο Παναθηναϊκός θα κέρδιζε εύκολα τον Ολυμπιακό, αλλά πάλι μέσα έπεσες!», του είπε ο Γκάϊ Πνίνι και όταν επιτέλους τον συναντήσαμε του ζητήσαμε να μας εξηγήσει.... «Πίστευα ότι και φέτος θα “παιζόταν” το ίδιο έργο, αλλά τελικά οι πρώην συμπαίκτες μου είχαν άλλη άποψη και τώρα τα ακούω από τους νυν...», μας είπε ο Σοφοκλής πριν τεθεί στην διάθεσή μας για μία σπάνια “ανάκριση”...
- Κατ' αρχήν, θα θέλαμε να σε ρωτήσουμε πως εσύ ο ίδιος βιώνεις ως τώρα, την εφετινή σου χρονιά στο Τελ Αβίβ, με την έννοια ότι πλέον είσαι έμπειρος, έχεις παίξει και στο παρελθόν στο εξωτερικό και ίσως να είσαι και ο πιο αυστηρός κριτής του εαυτού σου.... Η παρουσία σου μέσα στο γήπεδο, πάντως, δείχνει ότι διανύεις την καλύτερη περίοδο της καριέρας σου...
«Αισθάνομαι απλά ότι βρίσκομαι σε ένα σημείο της καριέρας που νιώθω ότι έχω ωριμάσει αρκετά και η θητεία μου τόσα χρόνια στον Ολυμπιακό με βοήθησε να καταλάβω πως πρέπει να λειτουργώ μέσα κι έξω από το γήπεδο, έτσι ώστε να μπορέσω να ανταποκριθώ σε αυτό το επίπεδο του ανταγωνισμού... Η Μακάμπι δεν διαφέρει σε πολλά από την προηγούμενη μου ομάδα και είναι ένας μεγάλος σύλλογος με εκπληκτικό κόσμο, με επαγγελματικά στελέχη που ξέρουν να φροντίζουν έναν νεοφερμένο παίκτη και με παίκτες έμπειρους αλλά και καλούς χαρακτήρες που με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ στον τομέα προσαρμογής. Αγωνιστικά, η ομάδα έχει σπουδαία ποιότητα, βάθος και πολύ ταλέντο και νομίζω ότι όλα έχουν ταιριάξει γάντι!»
- Με δεδομένο ότι εσύ ξέρεις καλύτερα από τον καθένα τον εαυτό σου, θεωρείς ότι η εφετινή σου πορεία έχει να κάνει με έναν ιδανικό συνδυασμό αγωνιστικής και ψυχολογικής ισορροπίας;
«Το σημαντικότερο είναι βρίσκομαι σε πολύ καλή σωματική κατάσταση και αυτό βοηθάει τα μέγιστα στην ψυχολογία μου και μου επιτρέπει να βαδίζω στον σωστό δρόμο! Μερικές φορές μου λείπει αρκετά η οικογένειά μου, με την οποία είμαι πολύ δεμένος αλλά σιγά-σιγά αρχίζω και βρίσκω την ισορροπία σε αυτό το κομμάτι, γιατί το Τελ Αβίβ δεν είναι μακριά από την Αθήνα κι έτσι όποτε μου δίνεται η δυνατότητα επιστρέφω στο σπίτι μου και βλέπω από κοντά τους δικούς μου. Για μένα η οικογένεια παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και όταν διακρίνω ότι είναι περήφανοι κι ευτυχισμένοι με την πορεία μου, πραγματικά παίρνω διπλή δύναμη...»
- Εκτός γηπέδου, ταξιδιών, αγώνων και προπονήσεων, περνάς καλά στο Ισραήλ; Ο συγκάτοικος σου στις αποστολές και αρχηγός της ομάδας, Ντερικ Σαρπ μας είπε ότι σε έχει αναλάβει προσωπικά...
«Ο Ντέρικ είναι φοβερός τύπος (γέλια....) Αν σου πω ότι δεν βγαίνω και ότι είμαι από το σπίτι στο γήπεδο και από το γήπεδο στο σπίτι, θα με πιστέψεις; Βρίσκομαι εδώ σχεδόν 6 μήνες κι ακόμη παίζω αποτελεσματική... άμυνα απέναντι στις προσπάθειες των συμπαικτών μου να με τραβήξουν έξω! Είδες καμιά φορά πως έρχονται τα πράγματα; Εγώ που έβγαινα δύο με τρεις φορές την εβδομάδα, τώρα δεν το κουνάω ρούπι από το σπίτι...»
- Τι έχει αλλάξει μέσα σου;
«Απλά πιστεύω ότι είναι ο καλύτερος τρόπος να μείνει κάποιος συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνει! Δεν υπάρχει πλέον λόγος να δημιουργώ από μόνος μου εμπόδια στην προσπάθειά που κάνω καθημερινά και στην ομάδα που με πληρώνει κι έχει υψηλές απαιτήσεις από μένα... Όσο παίζω μπάσκετ, έχω αποφασίσει πλέον να είμαι όσο το δυνατόν πιο σοβαρός και επαγγελματίας γίνεται...»
- Σε πίκρανε η κατάληξη της 5ετούς συνεργασίας με τον Ολυμπιακό το περασμένο καλοκαίρι; Πως εισέπραξες το γεγονός ότι η πρώην ομάδα σου αποφάσισε να μην σου κάνει πρόταση ανανέωσης αλλά και το ότι ο Παναθηναϊκός που ασχολήθηκε με την περίπτωσή σου, στο τέλος απέσυρε το ενδιαφέρον του;
«(σ.σ.: σκέφτεται, κομπιάζει λίγο αλλά συνεχίζει...) Κοίτα, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα και σε συνδυασμό με την συνεχιζόμενη αποδυνάμωση του ελληνικού πρωταθλήματος, ίσως να ήταν καλύτερα που έφυγα... Νιώθω ότι πήρα την καλύτερη απόφαση για την καριέρα μου...»
- Σε ρωτάω περισσότερο για τον Ολυμπιακό, με την έννοια ότι στον Πειραιά αγωνίστηκες πέντε χρόνια και είχες δεθεί πολύ με την ομάδα....
«Σέβομαι απεριόριστα τους αδελφούς Αγγελόπουλους για την βοήθεια που μου παρείχαν και την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν όλα αυτά τα χρόνια και τους ευχαριστώ από καρδιάς για όλα όσα έκαναν για μένα. Αυτός ήταν ένας από τους σημαντικότερους λόγους για τους οποίους ήθελα να παραμείνω, αλλά δυστυχώς οι δρόμοι μας χώρισαν... Δεν μπορώ να κάνω κάτι γι' αυτό και απλά συνεχίζω... Εύχομαι κάποιοι στιγμή, οι δρόμοι μας να διασταυρωθούν και πάλι... Τώρα σαν παίκτης του Ολυμπιακού ή σαν αντίπαλος, αυτό δεν το ξέρω... Ο χρόνος θα δείξει...»
- Σε πείσμωσε η καλοκαιρινή απόρριψη; Με δεδομένο ότι είσαι χαρακτήρας μαχητής και ανταγωνιστικός, τώρα που πλέον όλη η “κοινωνία” του ελληνικού μπάσκετ μιλάει για τα κατορθώματά σου, αισθάνεσαι ότι δίνεις απαντήσεις;
«Νιώθω απλά χαρούμενος και ικανοποιημένος από την απόδοσή μου. Όντως, αυτός που λες ισχύει, το καλοκαίρι αισθάνθηκα ότι πολλοί με θεωρούσαν τελειωμένο και αυτό αποτέλεσε έξτρα κίνητρο για μένα... Το θέμα όμως, δεν είναι αυτό... Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία, είναι να καταφέρω να συνεχίσω το ίδιο αποτελεσματικά... Και στον Ολυμπιακό είχα μία πολύ καλή χρονιά, αλλά στη συνέχεια για δύο-τρία χρόνια... εξαφανίστηκα! Ας ελπίσουμε ότι θα μπορέσω να παραμείνω σταθερά αποτελεσματικός σε αυτό το επίπεδο... Ο στόχος μου πλέον είναι η επόμενη μέρα, το επόμενο παιχνίδι, η επόμενη χρονιά...»
- Από την Ελλάδα, πέρα από την οικογένεια και τους φίλους σου, τι σου λείπει;
«Η Ελλάδα είναι το σπίτι μου, η πατρίδα μου.... Εκεί γεννήθηκα και είμαι περήφανος γι' αυτό... Μου λείπει πάρα πολύ, αλλά καθώς μεγαλώνω συνειδητοποιώ ότι όπως και άλλοι Έλληνες μπασκετμπολίστες, όπως ο Θοδωρής Παπαλουκάς, χρειάστηκε να φύγουν στο εξωτερικό για να αποδώσουν καλά και να αναγνωριστούν, ίσως το ίδιο να ισχύει και για μένα...»
- Στην Ελλάδα κυκλοφορεί ένα ανέκδοτο, ότι ο προπονητής σου στην Μακάμπι σου έχει κάνει τα πιο αποδοτικά “μάγια”... Για να σοβαρευτούμε, ισχύει ότι ο Ντέϊβιντ Μπλατ έχει μιλήσει στον ψυχισμό σου;
«Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι δεν μου συμπεριφέρθηκε όπως σε ένα παιδί με ειδικές ανάγκες! Στην αρχή της χρονιάς καθίσαμε κάτω, μου εξήγησε ήρεμα κι ωραία τι ζητούσε από μένα και μου ξεκαθάρισε ότι θα είμαι ένας από όλους, χωρίς να έχω την παραμικρή ειδική μεταχείριση... Μου μίλησε στα ίσια και τον σεβάστηκα απόλυτα. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος του και αφοσιώθηκα στη δουλειά μου προσπαθώντας να ταιριάξω όσο το δυνατόν περισσότερο στη χημεία της ομάδας... Πάντα μου άρεσε σαν coach και ήθελα να παίξω γι’ αυτόν... Με βοήθησε πάντως και το γεγονός, ότι πλέον έχω αλλάξει... Νιώθω ότι έχω ωριμάσει... Είμαι πλέον πιο ανοιχτός, πιο δεκτικός, πιο σοβαρός και λιγότερο αντιδραστικός... Δηλαδή αρκετά διαφορετικός από τον Σοφοκλή που όλοι αγαπήσαμε!!!»
http://www.gazzetta.gr/
