Η αλήθεια είναι πως όλοι ξέρουμε πως το πολίτευμα της χώρας μας αυτή τη στιγμή δεν είναι η Δημοκρατία. Είναι μια κάλπικη έκδοση της που μόνο σκοπό έχει να δίνει στον λαό τη ψευδαίσθηση ότι μέσω της αντιπροσώπευσης έχει την εξουσία, αλλά το μόνο που κάνει είναι να τον καθιστά "συνένοχο" (βλ. δήλωση μαζί τα φάγαμε). και εξηγούμαι:
Βασικό γνώρισμα της Δημοκρατίας, είναι η διάκριση των εξουσιών. (Νομοθετική, Εκτελεστική και Δικαστική) Τι ισχύει λοιπόν:
1) Την εκτελεστική ασκεί η κυβέρνηση που προκύπτει απο τις εθνικές εκλογές.
2) Την νομοθετική ασκεί πάλι η κυβέρνηση, καθώς έχοντας πλειοψηφία στη βουλή, περνάει όποιο νόμο θέλει (ακόμη και το μνημόνιο)
3) Την δικαστική την ασκεί το δικαστικό σώμα που μας έχει δείξει πόσο ανεξάρτητο είναι..
Όταν οι τρεις εξουσίες βρίσκονται στα χέρια ενός, έχουμε Δικτατορία.
Ας μην απορούν λοιπόν οι αναγνώστες για την ατυχή σύγκριση που έκανε ο συντάκτης του προηγούμενου άρθρου με τη χουντα. Δεν έχει μεγάλη διαφορά αυτό που ζούμε τώρα. Αντιθέτως, τολμώ να πω πως αυτό που ζούμε τώρα είναι μακράν χειρότερο, γιατί ζούμε ένα ψέμα, μια κοροϊδία στην οποία δεν μπορούμε να αντιδράσουμε. Γιατί δεν μπορούμε; ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ! Γιατί εμείς τυπικά τους εκλέξαμε. Είναι δικό μας προϊόν όλοι αυτοί οι εθνικοί προδότες. Αυτοί οι σύγχρονοι εφιάλτες που είναι βέβαιο πως αν δεν μπει ένα φρένο ΤΩΡΑ στην κατρακύλα που έχουμ! ε πάρει, δεν θα μείνει τίποτα όρθιο για τις επόμενες γενιές. Και σ' αυτό το σημείο πριν συνεχίσω, πρέπει να αναλογιστεί ο καθένας από εμάς την ευθύνη που φέρει απέναντι στην επόμενη γενιά, για την χώρα την οποία θα κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας. Ο ιστορικός του μέλλοντος δεν πρόκειται να συγχωρήσει την άγνοια και την αδιαφορία, ούτε και τα παιδιά σας όταν παραλάβουν καμμένη γη...
Καταλήγοντας λοιπόν φίλε συντάκτη, συμφωνώ μαζί σου πως η ΔΗΘΕΝ Δημοκρατία μας μάρανε. Έχουμε ανάγκη από ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ Δημοκρατία, διασφαλισμένη θεσμικά. Με τα κατάλληλα στεγανά που να αποτρέπουν την συγκέντρωση εξουσιών σε μικρές ομάδες και να καθιστούν τη διαφθορά αδύνατη. Όπου ο κυρίαρχος λαός δεν θεωρείται συνένοχος, αλλά θα κρίνει τους κυβερνώντες εκ του αποτελέσματος. Τέτοιο μοντέλο Δημοκρατίας μπορεί να υπάρξει. Με ειρωνικό τρόπο για άλλη μια φορά, οι Αρχαίοι μας πρόγονοι έρχονται να μας διδάξουν την ουσία.
Στην Δημοκρατία της Αρχαίας Αθήνας, μπορεί φορέας της εκτελεστικής εξουσίας να ήταν οι δέκα στρατηγοί που αναδεικνύονταν από την εκκλησία του δήμου, οι νομοθέτες όμως που αποτελούσαν τη βουλή δεν εκλέγονταν, ήσαν ΚΛΗΡΩΤΟΙ. Όλοι οι Αθηναίοι πολίτες έστω και μια φορά στη ζωή τους, περνούσαν υποχρεωτικά από αυτό το αξίωμα.
Καταλαβαίνετε την ουσιαστική διαφορά; Πώς το δικαίωμά των πολιτών να εκλέγουν τους βουλευτές είναι περιττό και επικίνδυνο, καθώς καθιστά τον καθένα μας δυνητικά συνένοχο σε ό,τι κάνουν. Σε μια αντιπροσωπευτική Δημοκρατία θα έπρεπε η Κυβέρνηση να προκύπτει μέσω εκλογών και στη συνέχεια να ελέγχεται από ένα βουλευτικό σώμα κληρωτών πολιτών.
Το σώμα αυτό θα μπορούσε να αποτελείται από 500, με κατώτατο όριο εκπαίδευσης αυτό της δευτεροβάθμιας, ενώ η παραμονή σε αυτή τη θέση δεν θα ξεπερνούσε έστω τους δυο μήνες. Με αυτό τον τρόπο μπαίνει φράγμα στη διαφθορά και ο λαός παύει να είναι συνένοχος των κυβερνήσεων!
Τελειώνοντας, ελπίζω τα πιστεύω μου να μην στεναχώρησαν κανέναν και ευχή μου είναι όσοι είχαν την υπομονή να διαβάσουν μέχρι το τέλος να βρήκαν έστω κάποια στοιχεία που να τους εκφράζουν και αυτό να σταθεί αφορμή για δημιουργική σκέψη γύρω από το θέμα.
Με τιμή,
Ένας ακόμη Αναγνώστης
