ΜΕ τα χρόνια και σε συνθήκες καθολικής διαφθοράς, λιγόστεψαν τα «φιλότιμα» χρωματοσώματα του (νεο)έλληνα.
Όλο και λιγότερα γνωρίσματα του χαρακτήρα του συναντάς από εκείνα που τον έκαναν «διάσημο» ανά τον κόσμο (για τη φιλαλήθεια και τη μπέσα του, για την παλικαριά και την ειλικρίνειά του).
ΑΝΑΜΕΣΑ στην κορυφή και τη βάση υπάρχει ο μέσος έλληνας. Με τις (εναπομείνασες) αρετές του και με τα φοβερά ελαττώματα. Η «κορυφή είναι, εν πολλοίς, διεφθαρμένη και παραμένει ατιμώρητη. Η βάση της καθημερινότητας σερβίρει το ψέμα της αβασάνιστα. Με το επιχείρημα της πλάκας, με το ψέμα (αν τον στριμώξουν), για να βγει απ’ τα δύσκολα. Πουλάει, για παράδειγμα, καθημερινή μαγκιά κι όταν συρθεί στα δικαστήρια, αραδιάζει του κόσμου τις ψευτιές κλαψουρίζοντας, και με τους… κολλητούς του ως (ψευδο)μάρτυρες. Και, βέβαια, αν τον πιάσεις (στα πράσα) να κλέβει, θα ισχυριστεί πως δεν είναι δικό του το χέρι(!) και θα απαιτήσει… βιολογικές αποδείξεις.
ΑΠΟ ψέμα στο ψέμα ο (μεγαλο)συνδικαλιστής ονόματι Ρίζος. Βρέθηκε ο Μ. Τριανταφυλλόπουλος να αποκαλύψει τον βίο και την πολιτεία του, καταμαρτύρησαν ανατριχιαστικά σε βάρος του που ’χουν να κάνουν με πλειστηριασμούς και τοκογλυφία(!) και δεν εμφανίστηκε. Σιωπά. Ίσως το κάνει όταν το πράγμα «κρυώσει». Ίσως και πάει σπίτι του κι από ‘κει στα δικαστήρια. Μέχρι τότε, θα μας μείνουν τα ψέματα, η δειλία και η… βροντερή φωνή του. Τον ρώτησαν για το γραφείο της κόρης του με το «ΔΕΗ» στην ταμπελίτσα και το αρνήθηκε εκνευρισμένος. Τον πίεσαν και τα μάσησε. Το απέδειξαν και το ψέμα του βγήκε ανάγλυφο.
ΤΕΤΟΙΟΥΣ… φιλαλήθεις συνδικαλιστές χρειάζεται η ΔΕΗ και τους έχει. Σήμερα ψεύδονται, αύριο θα κατεβάζουν τους διακόπτες, με τη διαφθορά να αναπαύεται σε όλα τα σκαλιά. Όταν σου σερβίρουν το ψέμα αντί της αλήθειας, περίμενε κι άλλα. Τους φοροκλέφτες να διακινούν λάθρα για την Ελβετία τον… ιδρώτα τους και τις «οφ σορ» να δικαιολογούν τα «κέρδη» υπουργών απ’ τη… θητεία τους. Περίμενε τον αδειούχο φυλακισμένο να μην επιστρέφει στο κελί του και τον απατεώνα να σε τριγυρίζει για λεία.
ΨΕΜΑ στο ψέμα, σε μια κοινωνία που το αποδέχεται στην καθημερινότητα, το «αναβαθμίζει» και το διευρύνει. Με τη στάση και την ανοχή της. Με την Πολιτεία να το αφήνει ατιμώρητο (συμφέρει στους φορείς της). Μη καταδικάσουμε π.χ. έναν μιζαδόρο τ. υπουργό γιατί μας «κρατάει», μη δυσαρεστήσουμε τον (μεγαλο)συνδικαλιστή κι έχουμε απεργίες, μη πούμε την αλήθεια στο λαό και χάσουμε την ψήφο του.
