Ναι, ναι, αυτό μας πείραξε τώρα. Ότι το ελληνικό κράτος θα πουλήσει τα νησιά μας στους ξένους. Και καταθίχτηκε η εθνική μας αξιοπρέπεια. Ενώ όταν ο καθένας μας πουλάει το χωράφι του ή το μισογκρεμισμένο πατρικό του στην πλατεία του χωριού σε Γερμανούς και Άγγλους, δεν τρέχει τίποτα.
Ο Βάμος ή η Μονεμβασιά ή οι Παξοί ή η...
Ο Βάμος ή η Μονεμβασιά ή οι Παξοί ή η...
Αστυπάλαια έχουν πουληθεί κομμάτι-κομμάτι και αγκωνάρι-αγκωνάρι στους συνταξιούχους Ευρωπαίους, όμως εκεί δεν είχαμε sell out αλλά ελεύθερη οικονομία. Όταν η μισή Χαλκιδική ή η Θάσος ανήκουν στην αφρόκρεμα της Ρώσικης και Βουλγαρικής μαφίας, προφανώς δεν υφίσταται θέμα πατριωτισμού. Αυτές ήταν απλές αγοραπωλησίες χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Σωστά;
Όταν το κράτος πουλά εκτάσεις σε ιδιώτες, ζητώντας εναγωνίως 50 δισ. ευρώ για να πληρώσει το χρέος, είναι κράτος – επαίτης. Όταν ο καθένας μας χωριστά πουλά το χωράφι του σε ξένους για 50.000 ευρώ, ώστε να πληρώσουμε το χρέος της πιστωτικής μας κάρτας, είμαστε άνθρωποι του λαού με ανάγκες. Σωστά;
Ο πατριωτισμός, τελικά, είναι υπόθεση κρατική. Το κράτος πρέπει να κρατά ψηλά την πατριωτική σημαία, για να μπορούμε εμείς κάτω από τη γαλανόλευκη σκιά της, να διαπραγματευόμαστε με τους ξένους καλύτερες τιμές για τα κομμάτια της πατρίδας. Κι έπειτα, αν το κράτος βγάλει στο σφυρί τα ακίνητα του, τι θα έχουμε εμείς να καταπατήσουμε;
Το 40% της κρατικής ιδιοκτησίας είναι ήδη καταπατημένο. Όχι από ξένους τοκογλύφους, αλλά από Έλληνες πατριώτες. Αν ξεκαθαρίσει το ιδιοκτησιακό καθεστώς και αποκτήσει νόμιμους ιδιοκτήτες, πώς θα μπορέσουμε να αυξήσουμε το ποσοστό των καταπατημένων σε 60% ή 70%; Διότι το κράτος δεν πήγε ποτέ στον καταπατητή να του κάνει έλεγχο. Κι αν κάποιος κρατικός υπάλληλος κατάφερε ποτέ να φτάσει ως εκεί, έφυγε μ’ ένα γερό μπαξίσι στην τσέπη και με τον καταπατητή ανέγγιχτο. Ενώ ο νόμιμος ιδιοκτήτης θα πάει, και θα ρωτήσει και θα καταγγείλει…
Αν πουλήσουμε ένα οικόπεδο ή μια εξοχική κατοικία σ’ έναν Γερμανό ή Φιλανδό μάνατζερ που ψάχνει για ήλιο, είμαστε προδότες. Κι ας ξέρουμε ότι ο άνθρωπος θα ακολουθήσει τους πολεοδομικούς κανονισμούς, θα σεβαστεί το περιβάλλον και θα προσέξει την περιοχή. Αν, όμως, πουλήσουμε όλη την πλαγιά στον Έλληνα μιζαδόρο, στον μεγαλογιατρό που πλούτισε απ’ το φακελάκι και στον φοροφυγά, είμαστε πατριώτες πρώτης γραμμής. Κι ας ξέρουμε εκ των προτέρων ότι θα φτιάξει αυθαίρετη πισίνα, θα κλείσει την παραλία για πάρτη του και θα πετάξει το ξεκοιλιασμένο στρώμα του στο παραδίπλα ρέμα.
Α ρε Ελληνάρες αθάνατοι, αιώνιοι και ανερυθρίαστοι υποκριτές. Να μην πουλήσουμε ρε. Συμφωνώ. Σε κανέναν κερατά, ούτε Έλληνα ούτε ξένο. Να μην πουλήσουμε, αλλά να πεινάσουμε. Να κρατήσουμε τα νησιά και τα κρατικά χωράφια μας και την περηφάνια μας, αλλά να καταβάλλουμε το κόστος της επιλογής μας. Όχι και να μην πουλήσουμε και να μην πεινάσουμε και να μην πληρώσουμε τα χρέη και να συνεχίσουμε να παίρνουμε τα ξένα λεφτά. Όλα αυτά μαζί δεν περιγράφουν κανέναν πατριωτισμό, την εθνική μας υποκρισία περιγράφουν που μας έφτασε ως εδώ. Α να χαθούμε πια…
Του Δημήτρη Καμπουράκη από την aixmi.gr
Όταν το κράτος πουλά εκτάσεις σε ιδιώτες, ζητώντας εναγωνίως 50 δισ. ευρώ για να πληρώσει το χρέος, είναι κράτος – επαίτης. Όταν ο καθένας μας χωριστά πουλά το χωράφι του σε ξένους για 50.000 ευρώ, ώστε να πληρώσουμε το χρέος της πιστωτικής μας κάρτας, είμαστε άνθρωποι του λαού με ανάγκες. Σωστά;
Ο πατριωτισμός, τελικά, είναι υπόθεση κρατική. Το κράτος πρέπει να κρατά ψηλά την πατριωτική σημαία, για να μπορούμε εμείς κάτω από τη γαλανόλευκη σκιά της, να διαπραγματευόμαστε με τους ξένους καλύτερες τιμές για τα κομμάτια της πατρίδας. Κι έπειτα, αν το κράτος βγάλει στο σφυρί τα ακίνητα του, τι θα έχουμε εμείς να καταπατήσουμε;
Το 40% της κρατικής ιδιοκτησίας είναι ήδη καταπατημένο. Όχι από ξένους τοκογλύφους, αλλά από Έλληνες πατριώτες. Αν ξεκαθαρίσει το ιδιοκτησιακό καθεστώς και αποκτήσει νόμιμους ιδιοκτήτες, πώς θα μπορέσουμε να αυξήσουμε το ποσοστό των καταπατημένων σε 60% ή 70%; Διότι το κράτος δεν πήγε ποτέ στον καταπατητή να του κάνει έλεγχο. Κι αν κάποιος κρατικός υπάλληλος κατάφερε ποτέ να φτάσει ως εκεί, έφυγε μ’ ένα γερό μπαξίσι στην τσέπη και με τον καταπατητή ανέγγιχτο. Ενώ ο νόμιμος ιδιοκτήτης θα πάει, και θα ρωτήσει και θα καταγγείλει…
Αν πουλήσουμε ένα οικόπεδο ή μια εξοχική κατοικία σ’ έναν Γερμανό ή Φιλανδό μάνατζερ που ψάχνει για ήλιο, είμαστε προδότες. Κι ας ξέρουμε ότι ο άνθρωπος θα ακολουθήσει τους πολεοδομικούς κανονισμούς, θα σεβαστεί το περιβάλλον και θα προσέξει την περιοχή. Αν, όμως, πουλήσουμε όλη την πλαγιά στον Έλληνα μιζαδόρο, στον μεγαλογιατρό που πλούτισε απ’ το φακελάκι και στον φοροφυγά, είμαστε πατριώτες πρώτης γραμμής. Κι ας ξέρουμε εκ των προτέρων ότι θα φτιάξει αυθαίρετη πισίνα, θα κλείσει την παραλία για πάρτη του και θα πετάξει το ξεκοιλιασμένο στρώμα του στο παραδίπλα ρέμα.
Α ρε Ελληνάρες αθάνατοι, αιώνιοι και ανερυθρίαστοι υποκριτές. Να μην πουλήσουμε ρε. Συμφωνώ. Σε κανέναν κερατά, ούτε Έλληνα ούτε ξένο. Να μην πουλήσουμε, αλλά να πεινάσουμε. Να κρατήσουμε τα νησιά και τα κρατικά χωράφια μας και την περηφάνια μας, αλλά να καταβάλλουμε το κόστος της επιλογής μας. Όχι και να μην πουλήσουμε και να μην πεινάσουμε και να μην πληρώσουμε τα χρέη και να συνεχίσουμε να παίρνουμε τα ξένα λεφτά. Όλα αυτά μαζί δεν περιγράφουν κανέναν πατριωτισμό, την εθνική μας υποκρισία περιγράφουν που μας έφτασε ως εδώ. Α να χαθούμε πια…
Του Δημήτρη Καμπουράκη από την aixmi.gr
