Οι κρίσεις είναι αυτές που δίνουν την ευκαιρία για χάραξη του χαρακτήρα μας και εξωτερίκευση των πραγματικών μας επιθυμιών.
Η κρίση είναι μια υπέροχη δύναμη που μπορεί να μετατρέψει την παρατεταμένη μαλακία σε οργασμό ή σε μια χωρίς ολοκλήρωση επαναλαμβανόμενη μίζερη πράξη. Η ελληνική πραγματικότητα είναι ένα παράδειγμα κοινωνίας που έχει όλα τα συστατικά που μπορούν να οδηγήσουν σε κρίση. Οικονομική, αξιών, κοινωνική, προσωπική. Μετά από πολλά χρόνια ήρθε η ώρα να αναλογιστούμε ποιοι είμαστε, τι είδους φιλότιμο έχουμε και πόσο αντέχουμε την αλήθεια χωρίς ωραιοποιήσεις. Βλέπω την ελληνική κοινωνία πως αντιδρά σε μια νέα κατάσταση που μέσα της ήξερε ότι έρχεται. Δυστυχώς πολλά κομμάτια της αυτοκαταστροφικής μας νοοτροπίας δεν δείχνουν να έχουν δεχτεί σοβαρά πλήγματα. Το πρώτο βήμα για να γίνεις καλύτερος είναι να δεχτείς τα λάθη σου και να αντέξεις να έρθεις αντιμέτωπος μαζί τους. Όχι μόνο όμως η ελληνική κοινωνία δε τα δέχεται, αλλά συνεχίζει να χρεώνει ευθύνες στο διπλανό φτιάχνοντας μια δικαιολογία για κάθε της στραβό. Η βραχυπρόθεσμη αντίληψη των πραγμάτων δε δείχνει να μας εγκαταλείπει και δύσκολα θα μπορέσουμε ως λαός να μάθουμε να βάζουμε μακροπρόθεσμους στόχους, χτίζοντας μια καλύτερη κοινωνία.
Η κρίση δεν είναι τόσο οικονομική όσο πολιτισμική. Ναι γνωστή αυτή η πρόταση, όμως προτεραιότητα δίνεται πάντα στην οικονομία, αφήνοντας μια γενιά να παρακμάζει μέσα στη λάσπη του ανούσιου, του χαζοχαρούμενου και του εύπεπτου. Όμως οι νέοι έχουν γερά στομάχια που αντέχουν να διυλίσουν την τροφή τους και δεν αρκούνται στο έτοιμο. Η μόρφωσή τους όμως που περνάει κρίση εδώ και δεκαετίες δεν τους επιτρέπει να πάρουν μέρος στο χορό της αλλαγής, αλλά τους κάνει μόνο ανασφαλείς θεατές, ανήμπορους να οραματιστούν υπαρκτές λύσεις για ένα λιγότερο ασπρόμαυρο αύριο.
Η υπάρχουσα κατάσταση είναι μια υπόσχεση κοινωνικής έκρηξης, που πρέπει όμως να συνοδεύεται από θέληση και διάρκεια καθώς και απαγκίστρωση από παλιά πολιτικά μοντέλα. Η βραχυπρόθεσμη δράση μας ως κοινωνία δε θα πρέπει να αρκεστεί σε μια κοινωνική έκρηξη εκτόνωσης, αλλά θα πρέπει να διεκδικήσει για όσο χρειαστεί τη δικαιοσύνη και τα δικαιώματα που της αναλογούν. Ο Έλληνας δε σκέφτεται και δεν συνθέτει παρά μόνο αντιδράει και αυτό οφείλει να το ανατρέψει αν θέλει να έχει ελπίδες να ατενίζει το αύριο με αισιοδοξία. Η αντίδραση θα πρέπει να έχει και ένα μίγμα ώριμης σκέψης.
Την αλλαγή μέσα από την κρίση θα φέρουν νέα μυαλά που δεν έχουν να κάνουν με βαμμένες ιδέες και ψεπουλημένα ιδανικά. Μυαλά που δεν σκέφτονται ως αναβάθμιση την αγορά καλύτερου αυτοκινήτου, ούτε αποκτούν αυτοπεποίθηση με την λιμασμένη κατανάλωση πλούτου. Οραματιστές που σέβονται τον πλανήτη που γεννήθηκαν, σεβόμενοι τα παιδιά του αύριο.
Μία από τις δυνάμεις που διαχρονικά ήταν φορείς αλλαγής σε μια κρίση ήταν η αριστερά και το προοδευτικό της πνεύμα. Η αριστερά του σήμερα όμως, βολεμένη στο υπάρχον σύστημα βρέθηκε ανήμπορη να αρθρώσει προτάσεις αλλαγής. Οι εκπρόσωποί της δεν βρίσκουν το κουμπί που ξεκολλάει την κασέτα, σε μια εποχή που ακόμα και το cd θεωρείται ξεπερασμένο. Η ιδεολογία που οφείλει να γεννήσει η σημερινή κρίση θα πρέπει να έχει ως στόχο τον άνθρωπο, την ανάγκη του για επικοινωνία, υγιή παραγωγικότητα και ευημερία στο κοινωνικό σύνολο. Η αναθεώρηση των σύγρονων προτύπων είναι άμεσης σημασίας και η δικαιότερη κατανομή πλούτου, κοινωνική απαίτηση που θα πρέπει να πραγματωθεί με κάθε κόστος.
Ας γίνουμε ο καθένας προς το διπλανό του η αλλαγή που αναζητάμε. Όσο περιμένεις κάποιον άλλον να ανοίξει το δρόμο, θα βρίσκεσαι πάντα παγιδεύμενος στο σκοτάδι και την ανασφάλεια.
http://dinatomirmigi.blogspot.com/
