λειτουργικός και όχι το μοντέλο του «ανθρώπου ορχήστρα» που επιχειρεί μέχρι τώρα.
Καίγοντας γρήγορα τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ο οποίος είναι προφανές ότι πέφτει από το ένα λάθος στο άλλο, λόγω απειρίας και έλλειψης πολιτικών αντανακλαστικών, απαξιώνοντας τον Γιώργο Πεταλωτή, έναν βουλευτή της Θράκης που για να συντηρήσει την έδρα του πρέπει να απουσιάζει από την Αθήνα και το γραφείο του τρεις μέρες την εβδομάδα, με αποτέλεσμα να υπάρχει μια δυσχέρεια με τη φυσική απουσία του κυβερνητικού εκπροσώπου κάθε Σαββατοκύριακο, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει σχεδόν ξεμείνει από συνεργάτες.
Επίσης, μετά το «ξύλο» που έφαγε ο Γιάννης Ραγκούσης για αυτήν την επιτροπή επικοινωνιακού σχεδιασμού από τους άλλους υπουργούς, αποφάσισε ότι δεν τον παίρνει να κάψει όλο του το πολιτικό κεφάλαιο και διακριτικά αποσύρθηκε από την πρώτη γραμμή σχεδιασμού της κυβερνητικής δράσης, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο κενό... Ο Ραγκούσης ασχολείται αποκλειστικά με το αντικείμενό του στο υπουργείο Εσωτερικών, αποφεύγει συστηματικά τη δημοσιότητα και την εμπλοκή του στην υπεράσπιση του κυβερνητικού έργου, ενώ το ίδιο κάνει και ο Παύλος Γερουλάνος, έπειτα από σοβαρές πολιτικές διαφωνίες για την επικοινωνιακή στρατηγική, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται πιο κοντά στον πρωθυπουργό. Ο υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας δεν μπορεί να αποκτήσει δικό του πολιτικό βηματισμό και παρά την υψηλή κυβερνητική θέση, δεν έχει καταφέρει να πλασαριστεί δυνατά στο πολιτικό προσωπικό της χώρας, ενώ σε πολιτικό επίπεδο λειτουργεί ακόμα ως σύμβουλος του Γιώργου (και οι άλλοι κάπως έτσι τον αντιμετωπίζουν).
Ο Θόδωρος Πάγκαλος έχει αποσύρει μετά τον ανασχηματισμό τις καλές υπηρεσίες συντονισμού, ασχολούμενος μόνο με όσα θεσμικά έχει αναλάβει, ενώ και ο Χάρης Παμπούκης σπρώχνει το θέμα των επενδύσεων, χωρίς να ασχολείται με τα δρώμενα της λοιπής κυβέρνησης.
Ακόμα και η Ρεγγίνα Βάρτζελη, που είδε ότι κινδύνευε να μην ορκιστεί ποτέ γραμματέας του πρωθυπουργού, επιχειρεί να πάρει αποστάσεις από τον άλλοτε «στρατευμένο» ρόλο της, όχι γιατί δεν θέλει να υπηρετεί τον πρωθυπουργό, αλλά κυρίως για να προστατεύσει τη λειτουργία της.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, που επιχείρησε να επιβάλει το δικό του πολιτικό προσωπικό απέναντι στο οργανωμένο ΠΑΣΟΚ, κατάλαβε τις τελευταίες μέρες ότι τα περιθώρια για αυτοσχεδιασμούς και νεωτερισμούς έχουν τελειώσει. Όλο και περισσότερο τον τελευταίο καιρό αναλώνεται σε μακροσκελείς διυπουργικές συσκέψεις για την αντιμετώπιση μεγάλων θεμάτων.
Αυτό όμως δεν αρκεί. Τα πρωτοκλασάτα στελέχη επιθυμούν τη δημιουργία μιας κυβερνητικής επιτροπής που θα τρέχει όλο το κυβερνητικό έργο και θα λειτουργεί και ως επιτροπή διαχείρισης κρίσης.
Ο Παπανδρέου επιχειρεί να ξεφύγει από τον εναγκαλισμό αυτό με διάφορους τρόπους. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι μόλις προχτές ανέθεσε προφορικά εν μέσω Υπουργικού Συμβουλίου στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου (!!!) να δημιουργήσει μια επιτροπή χαμηλόβαθμων αξιωματούχων από όλα τα υπουργεία προκειμένου να υπάρχει συντονισμός σε μέτρα που αφορούν πρόστιμα, εισοδηματικά ζητήματα και άλλα σχετικά, μετά το πρόβλημα που προκλήθηκε από την περίφημη εγκύκλιο για τα αναδρομικά των αυθαιρέτων.
Έμπειρα υπουργικά στελέχη επιμένουν ότι δημιουργεί αίσθηση το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός μέσα στο Υπουργικό Συμβούλιο αρνήθηκε να προβεί σε παραινέσεις στους υφυπουργούς ώστε να ενημερώνουν τους υπουργούς για εγκυκλίους και αποφάσεις τους, ακόμα και αν αυτές είναι στο πλαίσιο των αποκλειστικών αρμοδιοτήτων τους. Οι συνεργάτες του λένε ότι είναι προβληματισμένος και να σκέφτεται με ποιο τρόπο θα αντιδράσει, αλλά αυτή τη στιγμή υπερτερούν οι εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίες συνδέονται άμεσα και με την μακροημέρευση της παρούσας κυβέρνησης...
Μικρό καλάθι…
Χαμηλές προσδοκίες επιχειρεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση σχετικά με τα ταξίδια σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες του πρωθυπουργού. Η συνάντηση με τη Γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ θεωρείται η δυσκολότερη, γι’ αυτό και ο Παπανδρέου αρκείται στο να διατυπώσει καθαρά τις θέσεις της Αθήνας και κυρίως να ζητήσει να προωθηθεί ανεξάρτητα των εξελίξεων στο σύμφωνο ανταγωνιστικότητας η τήρηση των ευρωπαϊκών δεσμεύσεων για επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους, αλλά και μείωση του επιτοκίου. Τα ίδια με πιο εμφαντικό τρόπο θα θέσει και στη φινλανδική πολιτική ηγεσία, που δείχνει να μην συμμερίζεται καθόλου τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ευρωπαϊκός Νότος και συχνά είναι πιο σκληροί στις δηλώσεις τους από τους Γερμανούς. Το ότι ο Όλι Ρεν, ο αρμόδιος για τα οικονομικά επίτροπος, είναι Φινλανδός δεν είναι τυχαίο…
http://www.topontiki.gr/
