Υπάρχουμε κι εμείς στον αντίποδα του «Δεν πληρώνω- δεν πληρώνω». Μας αγαπάτε. Είμαστε καταθλιπτικά, οικόσιτα πειραματόζωα όλων των εγχειρημάτων. Μέλη του «νικήματος» «Δε γλυτώνω- δε γλυτώνω»…
Δεν τυλίγουμε ταινίες γύρω από ακυρωτικά μηχανήματα, για να εξαφανίσουμε τις εγκοπές, δεν ανεβάζουμε μπάρες, δε μουντζώνουμε κατά τη Βουλή ενώπιον ρεπόρτερ, δεν εμφανίζουμε γενικώς συμπτώματα ανυπακοής ούτε καν βρίζουμε και φτύνουμε από μέσα μας. Με ελάχιστη προσπάθεια μάς νουθετούν πριν της ώρας μας όσοι διαθέτουν στοιχειώδη συντακτική δεινότητα. Είμαστε αυτοί, πάνω στους οποίους πιάνουν όλα. Από βασκανία, από διαφήμιση, μέχρι χονδροειδής προπαγάνδα. Βαρήκοο κοινό για μεγάλες ορχήστρες.
Μέχρι σήμερα έχουμε πέσει σε όλες τις προσφερόμενες παγίδες. Μας είπαν να πάρουμε πιστωτικές και πήραμε, μας είπαν να έχουμε κινητά και σφηνώσαμε τα hands free στ’ αυτιά μας, μας είπαν για την Ευρώπη και κουνήσαμε τη βαλκανική ουρά μας, μας είπαν ότι υπάρχει ευμάρεια και βάλαμε μπουρλότο στα κατοχικά σύνδρομα απογειώνοντας τους καταναλωτικούς δείκτες, μας είπαν ότι είναι καλό να διορίζεσαι εκεί, που, όταν πιάνεις πόστο, η μάνα σου ησυχάζει για πάντα και το προσπαθήσαμε, μας πήρε ο διάολος τη μάνα, επειδή δεν αποτάξαμε τον πειρασμό. Κάναμε τηλεθεάσεις, επιλέξαμε συγκεκριμένες εκπομπές, εκλέξαμε συγκεκριμένους αρχηγούς, τους είπαμε «καλά παιδιά», τους απορρίψαμε την πλέον κατάλληλη στιγμή, κάναμε ό,τι εμβόλια μας είπαν. Μας έκαναν διαγγέλματα αργά τη νύχτα και τα υποδεχτήκαμε με «μπεεεεε!» συμπαθείας…
Έχουμε μασήσει πάσης φύσεως δηλητηριασμένο ταραμά. Σήμερα πια…, ξαναρημαδιασμένοι από τις κυβερνητικές επιλογές, εφάπαξ, προκαταβολικά και αναδρομικά ρουμπωμένοι από τα τηλεβλέμματα, απορριμμένοι από τους ίδιους τους αποδέκτες της ψήφου μας, μαλωμένοι από νεοφιλελεύθερους φίλους με όραμα για την πατρίδα, κατραπακιασμένοι από την αιτιοκρατία, αλλά κι από το πεπρωμένο μας, ελαστικοποιημένοι από τα αφεντικά μας, παροπλισμένοι από την αίσθηση γενικευμένου αδιεξόδου, πυκνώνουμε τις τάξεις αυτών που δεν ακούγονται καθόλου, παρότι όλος ο έξω κόσμος κάνει μέσα τους ηχώ.
Το έχουμε πάρει απόφαση ότι δε γλυτώνουμε- δε γλυτώνουμε. Απλώς περιμένουμε να αυτοεκπληρωθεί η προφητεία μας. Καίτοι τόσο καλά παιδιά, θα είμαστε οι πρώτοι που θα την πληρώσουμε. Όταν δεν έχεις θέση, δεν υπάρχει περίπτωση να σου κρατήσουν θέση για αργότερα. Αλλά ποιος νοιάζεται; Είμαστε περαστικοί και αναλώσιμοι, ιδανικοί και ανάξιοι εραστές όλων των καταστάσεων… Και δε θα γλυτώσουμε
http://www.topontiki.gr/article/13927
