Τα οποία προσπαθεί να μαζέψει από την αυλή που παίζουν μην καταλαβαίνοντας την επικινδυνότητα της ιστορίας. Τούρκοι στρατιώτες σπάνε την αυλόπορτα. Τον δένουν σε μια ελιά, του κόβουν το κεφάλι και το δίνουν στα παιδιά 3 και 4 χρονών να παίξουν μπάλα. Ευχαριστούμε "αδέρφια μας" Τούρκοι εισβολείς για την μεγαλοψυχία σας και τη συμβολή σας στην άθληση των νέων. Αρκεί το παραμύθι με την μεγαλοψυχία των Τούρκων και τις "ευαισθησίες" τους. Μπορείτε να διαβάσετε και άλλες μαρτυρίες που μιλάνε για Τούρκους στρατιώτες που βίαζαν και μετά πυροβολούσαν στην κοιλιά εγκύους στη μέση του χωριού.
Παραθέτω μαρτυρία Τούρκου στρατιώτη από το βιβλίο "διαταγή εκτελέστε τους αιχμαλώτους" του Ρόνι Άλασορ
Οι μεγαλύτερες κτηνωδίες έγιναν στο χωριό Τύμπου. Δεν συναντήσαμε καμιά αντίσταση. Όταν οι κάτοικοι καταλάβαιναν ότι ερχόμαστε, όπως ανέφερα, άφηναν το γεύμα τους πάνω στο τραπέζι και το έσκαγαν. Δεν φρόντιζαν να φύγουν πιο νωρίς και δεν έπαιρναν καμία προφύλαξη. Δεν καταλαβαίνω βρε αδελφέ μου , πώς ήταν τόσο αμέριμνοι!
Το χωριό ήταν σχεδόν άδειο όταν φτάσαμε. Στην αυλή ενός σπιτιού υπήρχε μια κληματαριά. Κάθισα να ξεκουραστώ κάτω από τη σκιά της και δοκίμασα τα σταφύλια της, που ήταν, από ό,τι θυμάμαι , πολύ νόστιμα. Ξαφνικά ακούστηκαν ριπές από ένα αυτόματο και αμέσως μετά μια φωνή “Σκότωσα Διοικητά μου! Σκότωσα!” Πήγα προς το μέρος που ακούστηκαν οι πυροβολισμοί και ήρθα αντιμέτωπος με ένα φρικτό θέαμα. Είχαν αδειάσει δύο γεμιστήρες στη μήτρα μιας νεαρής γυναίκας που τα χέρια της ήταν δεμένα πισθάγκωνα και τα πόδια της ανοικτά. Η κοπέλα ήταν ευτραφής, με τα χέρια της δυσανάλογα μικρά ως προς το σώμα της. Έμοιαζε να ήταν με άτομο με ειδικές ανάγκες. Ζούσε ακόμα όταν τη πλησίασα .Σάλευε ελαφρά και από τη μήτρα της έτρεχαν τα αίματα πηχτά , κομπους σαν μαύρα σταφύλια. Σε λίγο το φως έσβησε από τα μάτια της.
Αρκεί λοιπόν η παραμύθα με την ελληνοτουρκική φιλία. Δεν ήμασταν ποτέ, δεν είμαστε και ούτε θα γίνουμε αδέρφια.
Ένας ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ ΑΠΟ ΑΓΊΑ ΤΡΙΑΔΑ ΓΙΑΛΟΎΣΑΣ.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
