αυτό θα μπορούσε να αφορά όχι μόνο την επιμήκυνση αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ αλλά του συνόλου του ελληνικού χρέους εκτιμά σε συνέντευξη του στην Ελευθεροτυπία ο εκπρόσωπος της Ελλάδας, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παναγιώτης Ρουμελιώτης.
Όπως σημειώνει στην Ε.Ε. έχει ήδη ξεκινήσει η συζήτηση για τον υφιστάμενο μηχανισμό, ενώ "συζητείται και ο μηχανισμός που θα ισχύσει μετά το 2013 που θα προβλέπει κι άλλους τρόπους ρύθμισης του δημόσιου χρέους, όπως για παράδειγμα η επιμήκυνση αποπληρωμής όχι μόνο του δανείου που χορηγεί ο μηχανισμός, αλλά του συνόλου του χρέους των χωρών της ευρωζώνης".
"Θα δούμε τι αποφάσεις θα πάρει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 25 Μαρτίου", προσθέτει ο κ. Ρουμελιώτης. "Αλλά είναι γνωστό ότι αυτή τη στιγμή συζητείται το θέμα της ενίσχυσης του υφιστάμενου ευρωπαϊκού μηχανισμού με περισσότερους πόρους και με νέους τρόπους παρέμβασης στις αγορές, όπως για παράδειγμα η δυνατότητα αγοράς ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά. Επίσης στο τραπέζι των συζητήσεων βρίσκονται η μείωση των επιτοκίων δανεισμού από το μηχανισμό και η επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων, που ενδιαφέρει ιδιαίτερα την Ελλάδα και την Ιρλανδία".
Σημειώνει ταυτόχρονα ότι θα πρέπει να προωθηθεί η ιδέα του ευρωομολόγου στο πλαίσιο της εξέλιξης της Ευρώπης σε μια ομοσπονδία. Όπως επισημαίνει "αν σταδιακά η Ευρώπη θέλει να εξελιχθεί σε μια ομοσπονδία, πρέπει να αυξηθούν οι πόροι του κοινοτικού προϋπολογισμού ώστε να υπάρχει η δυνατότητα παρέμβασης σε χώρες με ασύμμετρες διαταραχές και να στηριχθεί η οικονομική τους δραστηριότητα. Αυτό ακριβώς κάνει ο ομοσπονδιακός της Γερμανίας και των ΗΠΑ, όταν τα κρατίδια και οι πολιτείες αντιμετωπίζουν ασύμμετρες διαταραχές. Γι΄ αυτό έχει μεγάλη σημασία να προωθηθεί η ιδέα του ευρωομολόγου. Μέσα από το ευρωομόλογο η Ε.Ε. θα μπορούσε να κινητοποιήσει σημαντικούς πόρους".
Υπογραμμίζει τέλος ότι η Ελλάδα δεν είχε άλλη επιλογή από το να ζητήσει στήριξη. "Οταν η Ελλάδα βρέθηκε μπροστά στην αδυναμία αναχρηματοδότησης του χρέους της και όδευε στη χρεοκοπία, είχε να επιλέξει ή τη χρεοκοπία ή να συζητήσει με τους εταίρους της στην Ε.Ε. και το ΔΝΤ το πώς θα αποφύγει αυτή τη δυσάρεστη εξέλιξη. Με βάση τη διεθνή εμπειρία, δεν υπάρχουν χίλιοι αλλά μόνο ένας τρόπος που αντιμετωπίζονται αυτές οι κρίσεις: η χώρα που αντιμετωπίζει πρόβλημα και θέλει να αποφύγει τη χρεοκοπία απευθύνεται στους εταίρους της, ζητάει χρηματοδοτική στήριξη με τη μορφή δανείου και προτείνει στους δανειστές της με ποια μέτρα θα μειώσει το έλλειμμά της και θα προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της".
Σημειώνει ταυτόχρονα ότι η Ελλάδα ως μέλος της ζώνης του ευρώ αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση ενώ χαρακτηρίζει "πολύ δύσκολο" το εγχείρημα. "Πρώτη φορά το ΔΝΤ εκλήθη να διαχειριστεί μια υπόθεση όπως η ελληνική. Η Ελλάδα είναι μέλος της ευρωζώνης κι ως εκ τούτου το ΔΝΤ δεν μπορούσε να προτείνει την εφαρμογή των παραδοσιακών εργαλείων διόρθωσης των ανισορροπιών", επισημαίνει χαρακτηριστικά.
Πηγή:www.capital.gr
Όπως σημειώνει στην Ε.Ε. έχει ήδη ξεκινήσει η συζήτηση για τον υφιστάμενο μηχανισμό, ενώ "συζητείται και ο μηχανισμός που θα ισχύσει μετά το 2013 που θα προβλέπει κι άλλους τρόπους ρύθμισης του δημόσιου χρέους, όπως για παράδειγμα η επιμήκυνση αποπληρωμής όχι μόνο του δανείου που χορηγεί ο μηχανισμός, αλλά του συνόλου του χρέους των χωρών της ευρωζώνης".
"Θα δούμε τι αποφάσεις θα πάρει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 25 Μαρτίου", προσθέτει ο κ. Ρουμελιώτης. "Αλλά είναι γνωστό ότι αυτή τη στιγμή συζητείται το θέμα της ενίσχυσης του υφιστάμενου ευρωπαϊκού μηχανισμού με περισσότερους πόρους και με νέους τρόπους παρέμβασης στις αγορές, όπως για παράδειγμα η δυνατότητα αγοράς ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά. Επίσης στο τραπέζι των συζητήσεων βρίσκονται η μείωση των επιτοκίων δανεισμού από το μηχανισμό και η επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων, που ενδιαφέρει ιδιαίτερα την Ελλάδα και την Ιρλανδία".
Σημειώνει ταυτόχρονα ότι θα πρέπει να προωθηθεί η ιδέα του ευρωομολόγου στο πλαίσιο της εξέλιξης της Ευρώπης σε μια ομοσπονδία. Όπως επισημαίνει "αν σταδιακά η Ευρώπη θέλει να εξελιχθεί σε μια ομοσπονδία, πρέπει να αυξηθούν οι πόροι του κοινοτικού προϋπολογισμού ώστε να υπάρχει η δυνατότητα παρέμβασης σε χώρες με ασύμμετρες διαταραχές και να στηριχθεί η οικονομική τους δραστηριότητα. Αυτό ακριβώς κάνει ο ομοσπονδιακός της Γερμανίας και των ΗΠΑ, όταν τα κρατίδια και οι πολιτείες αντιμετωπίζουν ασύμμετρες διαταραχές. Γι΄ αυτό έχει μεγάλη σημασία να προωθηθεί η ιδέα του ευρωομολόγου. Μέσα από το ευρωομόλογο η Ε.Ε. θα μπορούσε να κινητοποιήσει σημαντικούς πόρους".
Υπογραμμίζει τέλος ότι η Ελλάδα δεν είχε άλλη επιλογή από το να ζητήσει στήριξη. "Οταν η Ελλάδα βρέθηκε μπροστά στην αδυναμία αναχρηματοδότησης του χρέους της και όδευε στη χρεοκοπία, είχε να επιλέξει ή τη χρεοκοπία ή να συζητήσει με τους εταίρους της στην Ε.Ε. και το ΔΝΤ το πώς θα αποφύγει αυτή τη δυσάρεστη εξέλιξη. Με βάση τη διεθνή εμπειρία, δεν υπάρχουν χίλιοι αλλά μόνο ένας τρόπος που αντιμετωπίζονται αυτές οι κρίσεις: η χώρα που αντιμετωπίζει πρόβλημα και θέλει να αποφύγει τη χρεοκοπία απευθύνεται στους εταίρους της, ζητάει χρηματοδοτική στήριξη με τη μορφή δανείου και προτείνει στους δανειστές της με ποια μέτρα θα μειώσει το έλλειμμά της και θα προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της".
Σημειώνει ταυτόχρονα ότι η Ελλάδα ως μέλος της ζώνης του ευρώ αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση ενώ χαρακτηρίζει "πολύ δύσκολο" το εγχείρημα. "Πρώτη φορά το ΔΝΤ εκλήθη να διαχειριστεί μια υπόθεση όπως η ελληνική. Η Ελλάδα είναι μέλος της ευρωζώνης κι ως εκ τούτου το ΔΝΤ δεν μπορούσε να προτείνει την εφαρμογή των παραδοσιακών εργαλείων διόρθωσης των ανισορροπιών", επισημαίνει χαρακτηριστικά.
Πηγή:www.capital.gr
