Στη παρούσα περίπτωση δεν έχουν παραχωρηθεί οι δρόμοι όπως μάλλον σκοπίμως λέγεται για δημιουργία εντυπώσεων, αλλά τα έργα που πρέπει να γίνουν (που όφειλε να κάνει το Δημόσιο για τους πολίτες του) καθώς και οι σχετικές υπηρεσίες που το κράτος οφείλει να παρέχει στους πολίτες του όπως η ύπαρξη και διατήρηση καλού και ασφαλούς οδικού δικτύου. Το διόδιο τέλος που προφανώς το δημόσιο έχει δικαίωμα να επιβάλει όπως κάνει για τόσες άλλες υπηρεσίες του στους πολίτες, μεταβιβάζεται στους ιδιώτες επενδυτές στους οποίους παραχωρούνται τα έργα και οι υπηρεσίες που το δημόσιο επιλέγει να μην παρέχει πλέον το ίδιο αλλά κάποιοι τρίτοι. Όμως πρέπει αυτό το τέλος να είναι ανταποδοτικό, αναλογικό και να μην καθιστά αδύνατη τη λήψη της υπηρεσίας από τον πολίτη εκ του λόγου τούτου. Νομίζω ότι το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ για τα διόδια πέτυχε το μείζον που είναι πειστούν οι εταιρίες και το δημόσιο να διορθώσουν αδυναμίες και αδικίες των συμβάσεων που πάντως υπογράφηκαν σε μια εποχή που όλοι νομίζαμε ότι ζούσαμε σε μια άλλη Ελλάδα. Αν όμως συνεχιστεί ανεξέλεγκτα και χωρίς ψυχραιμία φοβούμαι θα δικαιώσει αυτούς που το επικρίνουν ότι εξυπηρετεί πρωτίστως πολιτικές σκοπιμότητες. Τέλος επειδή πολλοί λένε πως οι συμβάσεις είναι δήθεν κακές για το δημόσιο (αποικιοκρατικές) λάβετε υπόψη ότι η προσδοκώμενη απόδοση της συμμετοχής του δημοσίου είναι 1000% ενώ των ιδιωτών επενδυτών περίπου 10-15%. Μάλλον δεν είναι και τόσο άσχημες οι συμβάσεις για το δημόσιο. Όποιος το αμφισβητεί ας το ψάξει. Αυτά προς αποκατάσταση της αλήθειας για όσους θέλουν να είναι αντικειμενικοί.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
