Επειδή, μία καθόλα φαινομενικά ολοκληρωμένη ,από τεχνικής απόψεως παραγωγή, μπορεί με άλλοθι την «εργαλειακή της» αρτιότητα να παραπλανήσει, οδηγώντας σε αδόκιμες καινοφανείς ατραπούς και συμπεράσματα, ενισχύοντας κάποιες απόψεις που προσπαθούν δήθεν «να ανατρέψουν τα θέσφατα και τους μύθους του 1821» και γενικώς του ελληνικού έθνους, βάζοντας στη θέση τους άλλα μοντέρνα θέσφατα και δημιουργώντας νέους μύθους εν ονόματι της αντικειμενικής ιστορικής αληθείας ( π..χ συνωστισμός στην προβλήτα της Σμύρνης ).
Επειδή, τα θέσφατα και οι μύθοι δεν ανατρέπονται είτε με άλλα νεόκοπα, είτε με αφορισμούς και προειλημμένες αποφάσεις για το που θα μας οδηγήσει η νέα έρευνα και ο αναστοχασμός, ούτε πρέπει ο αντικειμενικός κοινωνικο/ ιστορικός ερευνητής να παραπαίει σε αναχρονισμούς ( δηλ. με σημερινά δεδομένα, να κρίνει το παρελθόν ), αντιθέτως πρέπει να θέτει τον εαυτό του σε μία «μηχανή του χρόνου» και να βλέπει τα γεγονότα με την ματιά των υποκειμένων που μελετά, κάτω από τις κοινωνικές συνθήκες της εκάστοτε εποχής, άλλως πράττει ατοπήματα/ ανομή! ματα αθέλητα, ή ηθελημένα και εν αγνοία ή εν γνώσει του παραπλανά το κοινό στο οποίο απευθύνεται, με συνέπεια ακόμα και την αλλοίωση των διαχρονικών χαρακτηριστικών του.
Επειδή, τόσο ο Σύλλογος Καλαβρυτινών Πειραιώς «Η ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ», όσο και άλλα ιστορικά σωματεία με πλούσιο αρχειακό υλικό, αγνοήθηκαν παντελώς από τους παράγοντες της εκπομπής εντασσόμενοι προφανώς στους « ακραίους/ γραφικούς αντεπιστήμονες » και ως εκ τούτου «ακυρωμένους» συνομιλητές, παρότι τους προσφέρθηκε η αρωγή μας στα πλαίσια της αντικειμενικότητας και του πλουραλισμού, αλλά δεν το θέλησαν μιάς και απ’ ότι ήδη ανεφάνη υπάρχει προειλημμένο συμπέρασμα αποδόμησης των γεγονότων και του χαρακτήρα του 1821, ειδικώς δε της αγ. Λα! ύρας και των Καλαβρύτων.
Επειδή προς αποκατάσταση της αληθείας αναφορικά με τα γεγονότα της αγ. Λαύρας πρέπει ν’ αναφέρουμε ότι: Η 25η Μαρτίου 1821, αν και είχε οριστεί σαν κοινή ημερομηνία της επανάστασης στον Μοριά, δεν ίσχυσε μεν σαν πραγματικό περιστατικό, αφού τα γεγονότα την πρόλαβαν και δη : «άρνηση του Παλαιών Πατρών Γερμανού την 8η Μαρτίου να παρουσιαστεί στον Καϊμακάμη Τριπόλεως (πρώτη επίσημη επαναστατική πράξη), κτύπημα 14 Μαρτίου Αγρίδι, 16-17 Μαρτίου αγ. Λαύρα, γεφύρι αμπήμπαγα, φροξυλιά, χελωνοσπηλιά, Σοπωτό, Αρεόπολις , Καλάβρυτα, Καλαμάτα, Αίγιο, Î! �άτρα», όμως την 25η Μαρτίου 1821 επιδόθηκαν ψηφίσματα αυτοδιάθεσης στα προξενεία των ξένων δυνάμεων σε Καλαμάτα και Πάτρα συνταχθέντα στην Αγία Λαύρα την 17/3/1821 και αυτό δημοσίευσε η εφημερίδα «le costitutionnel» τον Ιούνιο του 1821 στο Παρίσι. Το 1838 ο Οθων, με πρόταση και την σύμφωνη γνώμη των ζώντων αγωνιστών και της εκκλησίας, όρισε σαν «συγκεντρωτική» ημερομηνία όλων των επιμέρους γεγονότων την 25η Μαρτίου ως εθνική γιορτή ( όπως εξάλλου είχαν κάνει για τις δικές τους εθνικές γιορτές οι αμερικανοί και οι γάλλοι με την 4η και 14η Ιουλίου αντιστοίχω! ς ). Αυτό ενέπνευσε ζωγράφους και π! οιητ ές για ρομαντικές ιστορίες όπως παλαιότερα τον Πούκεβιλ. Ειδικώς όμως στην αγ. Λαύρα πραγματοποιήθηκε δοξολογία την 17η Μαρτίου 1821 ( πανηγυρίζει η μονή στη μνήμη του αγ. Αλεξίου ) , γεγονός που η εν λόγω εκπομπή απέκρυψε παντελώς. Ερωτάται δε, εάν δεν υπήρξε αγ. Λαύρα, τότε γιατί αυτή η εμμονή με το συγκεκριμένο μοναστήρι και όχι ένα οποιοδήποτε άλλο, εάν υποθέσουμε πως η εκκλησία ήθελε να «υποκλέψει το γέρας της έναρξης του αγώνα» ; και η απάντηση είναι : «γιατί πολύ απλά υπήρξε αγ. Λαύρα την 17 Μαρτίου 1821, ίσως όχι όπως την αναπαριστά ο πίναÎ! �ας, αλλά υπήρξε, το μαρτυρούν όλα τα έγγραφα του αρχείου αγωνιστών του 1821, η προφορική παράδοση και τα δημοτικά τραγούδια και η πρώτη διακήρυξη του αγώνα από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό».
Με το παρόν ψήφισμα κατακρίνουμε εντόνως την μέχρι σήμερα αντιμετώπιση και στάση των παραγόντων της εκπομπής αναφορικά με την ιστορική έρευνα και αλήθεια, θεωρώντας πως δεν είναι αντικειμενική , αντιθέτως υπάρχει ήδη προειλημμένη απόφαση για συμπεράσματα απαξιώσεως του 1821, αλλά και δύο εκ των βασικών του πυλώνων που ήταν η αγ. Λαύρα και τα Καλαβρυτοχώρια, ζητώντας στο ψήφισμά μας αυτό την έμπρακτη επικουρία του κοινού στη καταγγελία μας.
Πειραιάς, 21 Φεβρουαρίου 2011,
Ο Πρόεδρος
Αθανάσιος Χρονόπουλος
Επ. Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Ανάπτυξης.
