Δεν χρειάζεται να αισθάνεται υπεύθυνος για την οικογένεια του. Γι’ αυτό θα φρόντιζε το “σοσιαλιστικό” κράτος.
Ο «πονηρός νοικοκύρης» έβλεπε χρήμα πολύ να κυκλοφορεί αναιτίως, χωρίς πολύ δουλειά, χωρίς κόπο. Ήρθε χρήμα από την τότε ΕΟΚ σήμερα ΕΕ. Έβλεπε άφθονο φθηνό δανεικό χρήμα από τις τράπεζες.
Παράτησε λοιπόν την ατομική και οικογενειακή ευθύνη στη γωνία και άρχισε να καταναλώνει χρήμα από την ΕΕ, που υποτίθεται πως έρχονταν για διαρθρωτικές αλλαγές, για επενδύσεις και ανάπτυξη της Ελληνικής Οικονομίας. Άρχισε να παίρνει και φθηνά δάνεια, κάρτες κλπ, κλπ.
Αντί να επενδύσει λοιπόν τα λεφτά της ΕΕ και τα δανεικά, να στρωθούν στη δουλειά, αυτός και τα παιδιά του, έδειξε όλη τη γενναιοδωρία του στην οικογένεια του. Μη δουλεύετε, αράξτε, μην αγχώνεστε, κάνετε απλώς πως δουλεύετε (βλέπε 1,5 εκατομμύριο Δημόσιοι Υπάλληλοι) πάτε σε καφετέριες, μπουζούκια, σε ταξίδια, να είστε κυμπάριδες, μην λυπάστε τα λεφτά, εγώ είμαι εδώ!!!
Κοινώς έκανε επί τριάντα χρόνια μνημόσυνο με ξένα κόλυβα κατά την λαϊκή παροιμία.
Και τριάντα χρόνια ζούσαν ζωή χαρισάμενη όλοι, σαν σε παραμύθι.
Όμως επειδή όλα τα παραμύθια τελειώνουν κάποτε έφτασε η ώρα και του λογαριασμού.
Τότε ο «πονηρός νοικοκύρης» τρόμαξε κατ’ αρχήν για το τεράστιο χρέος που δημιούργησε. Τόσα χρόνια δεν το βλεπε που φούσκωνε, τον είχε τυφλώσει τόσο πολύ η μανία της υπερκατανάλωσης!!! Επειδή όμως ξέχασε το αίσθημα της ατομικής του ευθύνης, που είχε πετάξει σε μια γωνία πριν τριάντα τόσα χρόνια, άρχισε τα κουτσαβάκικα, τα ψιλονταηλίκια, τα ψιλογύφτικα. Εγώ δεν πληρώνω, δεν χρωστάω τόσα, εσείς τόσα χρόνια με εκμεταλλευτήκατε με τοκογλυφικούς τόκους. Εγώ και τα παιδιά μου καταναλώναμε αγαθά που εσείς πουλούσατε σε μας (βλέπε μερσεντές, ουίσκια, ταξίδια, κινητά τηλέφωνα, όλα τα κομφόρ μιας αριστοκρατικής κατοικίας και βίλας, σκάφη αναψυχής κλπ). Δηλαδή αν δεν ήμασταν εμείς οι Έλληνες να ξοδεύουμε ,χωρίς να δουλεύουμε, εσείς που δουλεύατε τόσα χρόνια θα ήσασταν και εσείς πεινασμένοι, διότι δεν θα είχατε που να τα πουλήσετε!!!
Ξέχασε ο «πονηρός νοικοκύρης» τα γνωστά «οι κουτόφραγκοι που μας ταΐζουν», «η πολλή δουλειά στην Γερμανία» κλπ.
Ήρθε λοιπόν η ώρα αγαπητοί συνέλληνες, εγκληματίες “Δημοκράτες” πολιτικοί, πονηρά τσιμπούρια εργατοπατέρες συνδικαλισταράδες όλου του Δημοσίου τομέα, πατρίκιοι της Ελληνικής κοινωνίας, αδέρφια μας αγρότες που χρόνια τώρα σπαταλήσατε εκατομμύρια ευρώ από επιδοτήσεις και διπλοεπιδοτήσεις αληθινές και πλασματικές, χωρίς να οργανωθείτε για να παλέψετε τον παγκόσμιο ανταγωνισμό, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, γιαλαντζί άνεργοι, γιαλαντζί ανάπηροι συνταξιούχοι, συνταξιούχοι της νιότης των 33, 40 και 45 χρόνων, καταχραστές του Δημοσίου χρήματος ασκούντες πάσης μορφής Διοίκηση, ή Κρατική εξουσία.
Τα λεφτά τα τζάμπα και τα δανεικά τελείωσαν. Τώρα ή πουλάτε τα ασημικά (μερσεντές κλπ, βλέπε σπάταλες Δημόσιες επιχειρήσεις, φιλέτα ελληνικής γης κλπ) και συνεχίζουμε λίγο ακόμα τα μεθεόρτια της κραιπάλης ή στρωνόμαστε στη δουλειά όλοι μαζί οι πατρίκιοι μαζί με τους πληθείους (βλέπε βιομηχανικοί εργάτες, ιδιωτικοί υπάλληλοι κλπ, οι μόνοι που έχουν ελάχιστη ή μηδενικη συμμετοχή στο συντελεσθέν οικονομικό έγκλημα κατά της πατρίδας μας.
Έλληνες γρηγορείτε, μας πήραν μυρουδιά και οι κουτόφραγκοι, τέρμα τα κουτσαβάκικα. Δεν υπάρχει περηφάνια χωρίς δουλειά , χωρίς παραγωγή, χωρίς δημιουργία. Την παραβολή του Ασώτου την δίδαξε ο Κύριος πριν 2.000 χρόνια και την μάθαμε όλοι στα θρησκευτικά μας.
Μόνον η δημιουργία είναι η πραγματική πηγή της ανθρώπινης ολοκλήρωσης, της ανθρώπινης ευτυχίας. Που είναι ο μοναδικός αυτοσκοπός του ανθρώπου. Όλες οι άλλες αξίες, όλα τα υπόλοιπα είναι τα μέσα για να φτάσει ο άνθρωπος στην ατομική και κοινωνική ευτυχία.
Η κυβέρνηση θεληματικά ή αναγκαστικά κάνει κάποιες φιλότιμες προσπάθειες, γιατί κατάλαβε ότι είμαστε στο χείλος του γκρεμού. Περιορίζει τις σπατάλες, χτυπά τις συντεχνίες, τη φοροδιαφυγή. Πολεμά την νοοτροπία του τεμπέλη, ψωροπερήφανου Έλληνα. Προσπαθεί να φέρει κάποια δικαιοσύνη στην Ελληνική κοινωνία, γιατί σοσιαλισμός, κατάλαβε ο Γιώργος Παπανδρέου δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς κοινωνική Δικαιοσύνη. Εκεί όμως που μένει απελπιστικά πίσω είναι η Ανάπτυξη της Οικονομίας. Αν γρήγορα δεν στρωθούμε στη δουλειά θα είναι αργά. Πρόοδος κύριε Πρωθυπουργέ, με ένα εκατομμύριο ανέργους δεν είναι δυνατόν να υπάρξει. Η παλιότερη πρόταση μας επανέρχεται πιο επιτακτικά. Ο Δημόσιος τομέας στο μισό και άμεσα επενδύσεις και απασχόληση όλων των Ελλήνων, σε έναν παραγωγικό- ανταγωνιστικό ιδιωτικό τομέα είναι ο μοναδικός δρόμος διεξόδου από την οικονομική και κοινωνική κρίση.
http://omadeskinonikisdrasis.blogspot.com/2011/02/blog-post.html
