Αφορά ένα μηχανισμό που στον πυρήνα του βρίσκεται η απελευθέρωση των ιδεών και της επιχειρηματικότητας από τα δεσμά του κεφαλαίου… τα δεσμά έστω του αρχικού κεφαλαίου…
Ο μηχανισμός ονομάζεται iDea, όπου είναι τα αρχικά του Innovation Dipole Entrepreneurial Assessment, το Δίπολο Καινοτομίας αποτελείται από την δημιουργικότητα και την επιχειρηματικότητα. Δυο στοιχεία/πόλοι που αν συντονιστούν και ισορροπήσουν παράγουν Καινοτομία.
Θεωρώντας πως κανένας δεν θα επένδυε τον χρόνο του σε μια κακή ιδέα χωρίς ικανές απολαβές, καταλήγω σε έναν μηχανισμό, που αξιολογεί και επιλέγει μαζικά ιδέες, που κεντρίζουν το επιχειρηματικό ένστικτο.
Πως γίνεται αυτό; Απλώς βάζοντας τις ιδέες να τις αξιολογήσουν άνθρωποι που έχουν τα χαρακτηριστικά ενός business developer, με δεδομένο πως η θετική τους αξιολόγηση ισοδυναμεί με άμεση δέσμευση/συνεργασία/συνεταιρισμό με τον φέρων την ιδέα entrepreneur, ώστε κατά συνέπεια η σωστή αξιολόγηση να ισοδυναμεί με κέρδος.
Δηλαδή αντί να καταπιέζουμε το ένστικτο ενός αξιολογητή για πιθανή «λαμογιά», απλά να το επιβραβεύουμε. Δίνοντας έτσι την δυνατότητα μαζικά, σε όσους έχουν τα προσόντα, να είναι ελεύθερα αξιολογητές και εν δυνάμει μελλοντικοί συνεταίροι/συνεργάτες στην δράση που πιστεύουν. Ούτως ώστε αποκλειστικά με την εργασία τους και το ένστικτο τους, να μπορούν να καρπώνονται τα ωφέλει της επιτυχίας τους. Επιπλέον ποιος δεν θα σεβόταν την άποψη ενός αξιολογητή/συνοδοιπόρου σε μια επιχειρηματική δράση;
Δημιουργούμε με αυτόν τον τρόπο, ένα μηχανισμό αξιολόγησης σεβαστώ από όλους, εντελώς αξιοκρατικό, δημοκρατικό και ταυτόχρονα αδύνατο να χειραγωγηθεί, μιας και τα δυο μέρη που ορίζουν το αποτέλεσμα, προέρχονται από την ελεύθερη αγορά, έτσι λόγο της μαζικότητας και της ανωνυμίας, κανείς δεν θα μπορεί να αλλοτριώσει την διαδικασία.
Η πολιτεία απλά βάζει μόνο τα χρήματα και τους κανόνες και εμείς απλά, αν θέλουμε να αλλάξουμε την ζωή μας, πρέπει να είμαστε άριστοι και αποδοτικοί στο να επιτυγχάνουμε τους στόχους μας, που όμως εμείς οι ίδιοι ορίσαμε έτσι ώστε τελικά να καινοτομούμε.
Ένας κανόνας που θα μπορούσε να θέσει η πολιτεία μπορεί να είναι λ.χ. η επιτυχία να ορίζεται από τις πωλήσεις αποκλειστικά στο εξωτερικό, αν θέλουμε να προωθήσουμε την εξωστρέφεια.
Ο μηχανισμός θα χρηματοδοτεί με 100% κεφάλαια την διαδικασία αρχικής ανάπτυξης (σύμφωνα με την οδηγία της ΕΕ 2006/C 194/02 άρθρο 5,1 d,e) ώστε όλοι να μπορούν να λάβουν μέρος χωρίς να εξαρτώνται από το αν η οικογένεια τους έχει χρήματα για να επένδυση. Επιπλέον ο μηχανισμός δεν θα επιτρέπει σε κανένα να κερδίσει (εκτός από τον αυστηρό βιοπορισμό) παρά μόνο όταν επιτύχει τον στόχο του.
Οι δράσεις θα λαμβάνουν χώρα σε κλειστά τεχνολογικά πάρκα, τα χρήματα θα τα ελέγχουν οι οικονομικές υπηρεσίες των πάρκων και θα εκταμιεύονται ανάλογα με το business plan, που θα δημιουργείται στην πορεία της δράσης περνώντας επιτυχώς από τις φάσεις proof of concept, seed και startup. Μια δικλίδα ασφαλείας θα μπορούσε να είναι η καταγραφή της φυσικής παρουσίας των φορέων στο πάρκο, με την χρήση βιομετρικών ρολογιών παρουσίας προσωπικού.
Έτσι τελικά όσοι θα θέλουν πραγματικά να πετύχουν κάτι, θα δουλεύουν, όσοι θα θέλουν να εκμεταλλευτούν τον μηχανισμό, απλά θα αποβάλλονται από μόνοι τους ή αναγκαστικά.
Ενδεικτικά, με 75εκ. ευρώ θα μπορούσαμε να χρηματοδοτήσουμε για τέσσερα χρόνια 100 start-ups, 300 seeds και 600 proof of concept…!
Όπως βλέπετε δεν έχω μόνο τρέλα με τις εφευρέσεις και τους εφευρέτες αλλά επιπλέον, οραματίζομαι έναν κόσμο που όλοι μας θα έχουμε την δυνατότητα να απελευθερώνουμε την δημιουργικότητα μας, αξιοκρατικά χωρίς επίπλαστα εμπόδια, όπως κεφάλαια και επιτροπές σοφών.
άρθρο του Ευάγγελου Αχιλλόπουλου
http://ergasia.blogspot.com
