Διαβάζω τις τελευταίες ημέρες την συζήτηση που έχει ξεκινήσει με αφορμή το μάθημα των θρησκευτικών και πραγματικά αναρωτιέμαι πως φτάσαμε στο σημείο να καταργήσουμε τελείως τη λογική και την κρίση μας; Γιατί δεν μπορούμε να βγάλουμε λογικά συμπεράσματα μέσα από την ιστορία μας και την πορεία αυτού του λαού και να ξεκαθαρίσουμε επιτέλους τι μας χρειάζεται και τι όχι;
Από την αρχαιότητα μέχρι τα πρόσφατα χρόνια οι άνθρωποι που έζησαν σ’ αυτόν τον τόπο δεν μπορούσαν να αρκεστούν στο «ότι φάμε και ότι πιούμε». Οι αρχαίοι μας πρόγονοι προσπάθησαν να τοποθετήσουν και να προσδιορίσουν τον εαυτό τους μέσα στον κόσμο καταπιάστηκαν με έννοιες όπως η ύπαρξη, η ψυχή, το πνεύμα, το θείο, ο θάνατος ένοιωσαν την ανάγκη χωρίς κανείς να τους το επιβάλλει να αποζητήσουν την σχέση με κάτι «ανώτερο» για να νοηματοδοτήσουν τη ζωή τους και να ολοκληρώσουν την ύπαρξη τους. Επινόησαν θεούς με ανθρώπινη μορφή δεν λάτρεψαν ούτε ζώα ούτε άψυχα αντικείμενα με τα οποία δεν μπορείς να σχετιστείς και να επικοινωνήσεις. Ερεύνησαν σε τόσο βάθος αυτήν τους την ανάγκη όσο κανένας άλλος λαός στον τότε γνωστό κόσμο. Κι όμως οι θεοί με τις ανθρώπινες αδυναμίες τους δημιουργούσαν αντιφάσεις και άφηναν κενά στα ανήσυχα πνεύματα των ανθρώπων. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Σωκράτη που αμφισβητεί το υπάρχων θρησκευτικό πλαίσιο και προεκτείνοντας τις πνευματικές του αναζητήσεις διατυπώνει τη θεωρία για έναν Θεό (όχι την πολυθεΐα). Από την ανάγκη τους για πληρότητα χτίζουν μνημείο «τω αγνώστω θεώ» δείχνοντας τον πραγματικό τους πόθο για την αναζήτηση μιας ουσιαστικής πίστης. Κάποια χρόνια αργότερα ο Απόστολος Παύλος συζητάει με τους διανοούμενους Αθηναίους στον ιερό βράχο της Ακρόπολης και έτσι έχουμε τον πρώτο επίσκοπο της Αθήνας τον άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη.
Και τώρα τίθεται το ερώτημα γιατί οι Αθηναίοι ασπάστηκαν το Χριστιανισμό; Μήπως ήταν τόσο χαζοί που κάποιος κατάφερε να τους κοροϊδέψει; Αυτοί που είχαν προχωρήσει τη σκέψη τους τόσο βαθιά όσο οποιοσδήποτε άλλος λαός κηρύσσοντας κιόλας το «πας μη Έλλην βάρβαρος» αυτοί που επινόησαν την αρτιότερη γλώσσα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ή μήπως τους επιβλήθηκε με τη βία όπως κάποιοι μας έμαθαν να παπαγαλίζουμε αυτοί που δεν δίστασαν να τα βάλουν με τις πιο ισχυρές αυτοκρατορίες της εποχής όπως οι πέρσες και δεν υπολόγιζαν τίποτα μπροστά στην ελευθερία και την ανεξαρτησία τους. Θα μπορούσαν να διαλέξουν μια άλλη θρησκεία από τις ήδη υπάρχουσες αλλά δεν το κάνανε. Ούτε το κάνανε από μόδα, οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν σαν εμάς τους νεοέλληνες λαπάδες να άγονται και να φέρονται από τον καθένα. Άρα μήπως στον Χριστιανισμό βρήκαν αυτό που βαθύτερα αναζητούσαν για την ικανοποίηση του πόθου για σχέση με έναν θεό και την ολοκλήρωση του ανθρώπου;
Άραγε έχουμε σκεφτεί ότι οι πρόγονοι μας από την αρχαιότητα μέχρι την απελευθέρωση του νεοελληνικού κράτους δεν διαχώρισαν πότε την καθημερινότητα τους με την θρησκευτική έκφραση ήταν τόσο αλληλένδετα που τν ενέταξαν σε κάθε τους δραστηριότητα (γεωργία, εμπόριο, τέχνες, εορταστικές εκδηλώσεις…). Οι Έλληνες ο πιο θρησκευόμενος λαός του αρχαίου κόσμου βιώνοντας τον χριστιανισμό χτίζουν τους νέους ναούς πάνω στους αρχαίους δηλώνοντας την ομαλή εξέλιξη και το πέρασμα σε μια και-νούργια εποχή που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Αυτή η υπαρξιακή πληρότητα που τους παρείχε το συγκεκριμένο πνευματικό πλαίσιο, γιατί το πιο δύσκολο είναι ο άνθρωπος να νοιώσει ψυχική πληρότητα και όχι να ικανοποιήσει τις βιολογικές του ανάγκες, τους έδωσε την ώθηση να δημιουργήσουν έναν πολιτισμό που έδωσε τα φώτα σε όλο τον κόσμο και στη σημερινή τάχα προοδευτική Δύση . Δημιούργησαν την μακροβιότερη αυτοκρατορία που υπήρξε ποτέ 1100 χρόνων!! Ουσιαστικά έθεσαν της βάσεις για την οργάνωση της κοινωνίας όπως την ξέρουμε σήμερα (ανεξιθρησκία, θέση της γυναίκας, εμπόριο, τέχνες, γράμματα, νομισματική σταθερότητα, οικονομική ανάπτυξη) και άλλα που δεν είναι του παρόντος θέματος.
Με την πτώση της βυζαντινής αυτοκρατορίας, το υπόδουλο γένος προσπαθεί να ισορροπήσει στη νέα πραγματικότητα. Τα κολυβογράμματα και τα κρυφά σχολειά στα μοναστήρια και τις εκκλησιές αποτρέπουν τον εξισλαμισμό αφού διατηρούν ζωντανή την εθνική μνήμη. Το ομόθρησκο και το ομόγλωσσο διατηρούν την εθνική συνοχή και προσδιορίζουν την εθνική ταυτότητα του Έλληνα στην χιλιόχρονη ιστορία του. Ακόμη και με την άφιξη του Ι. Καποδίστρια του πρώτου κυβερνήτη του νέου Ελληνικού κράτους οι Έλληνες φτιάχνουν σύνταγμα και ορίζουν την επικρατούσα θρησκεία η οποία εξέφραζε το σύνολο του πληθυσμού. Φροντίζει με τη θέληση του (ο λαός) η Εκκλησία να έχει σημαντικό ρόλο στην καθημερινή του ζωή νομοθετώντας το ακόμη και μέσα από το σύνταγμα αναγνωρίζοντας τον καθοριστικό ρόλο που είχε τα προηγούμενα χρόνια στη ζωή του.
Και ερχόμαστε στο σήμερα να μαλώνουμε για το αν το μάθημα των θρησκευτικών είναι απαραίτητο για την μόρφωση των παιδιών μας, και ότι δεν πρέπει να τα βαφτίζουμε γιατί είναι αντιδημοκρατικό. Που; σε μια χώρα που δεν διανοήθηκε στην μακραίωνη ιστορία της να αφήσει την πνευματικότητα στο περιθώριο και να τη βγάλει από τη ζωή της και όχι γιατί φοβόταν κάποιον μπαμπούλα αλλά γιατί οι κάτοικοι της είχαν συνειδητοποιήσει από πολύ νωρίς την σπουδαιότητα της . Η κρίση που βιώνει σήμερα η Ελλάδα δεν είναι οικονομική, ούτε καν πολιτική, είναι καθαρά πνευματική. Και ρωτώ τι εμποδίζει κάποιον που έχει βαφτιστεί να σταματήσει να είναι Χριστιανός; η ενεργή συμμετοχή και η βιωμένη εμπειρία σε κάνουν Χριστιανό και όχι το βάπτισμα. Και γιατί να είναι μόνο δημοκρατικό να κάνεις το παιδί σου άθεο και να διαλέξει τάχα όταν μεγαλώσει αφού του έχεις δώσει ήδη τις κατευθύνσεις. Και αυτό δεν είναι μια επιλογή που παρεμβαίνει πάνω στον άλλον; Η Εκκλησία δεν έχει ανάγκη από οπαδούς για να υπάρξει, ούτε τα γραφόμενα αποσκοπούν εκεί, όπως το φως συνεχίζει να υπάρχει ακόμη και αν κλείσουμε τα μάτια μας έτσι και μια αλήθεια παραμένει αλήθεια ακόμη και αν κανείς δεν πιστεύει σε αυτή και θα υπάρχει πάντα για αυτόν που θέλει να την κατακτήσει. Η ιστορία του κόσμου έχει αποδείξει ότι όποιος λαός έπαψε να διδάσκεται από το παρελθόν του και αγνοεί την κληρονομιά του είναι καταδικασμένος να αφομοιωθεί από άλλους. Αντί να κρίνουμε μέσα από την ιστορία μας αν ο τρόπος ζωής που επέλεξαν οι πρόγονοι μας τους έβλαψε ή τους ωφέλησε και να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας, πιθηκίζουμε σαν υπνωτισμένοι ότι μας σερβίρουν οι δήθεν προοδευτικοί και ψευτοκουλτουριάρηδες . Έτσι έζησαν οι κάτοικοι αυτού του τόπου μέχρι σήμερα τώρα αν εμείς οι «σοφότεροι» αποφασίσουμε ότι δεν θέλουμε ας πάψουμε να ονομαζόμαστε Έλληνες.
