Και δε με νοιάζει γιατί στη δική μου πόλη, δικαιούμαι να λέω απερίφραστα πως ο κόσμος ξέρει να κάνει γιορτή το ίδιο το ποδόσφαιρο, όχι μόνο γιατί του αρέσει και το υποστηρίζει, ούτε αποκλειστικά γιατί αγαπά την ομάδα του τόπου του, αλλά και γιατί ξέρει να αξιολογεί αυτό που βλέπει κι αυτό που νοιώθει.
Ξέρει γιατί είναι τιμή η παρουσία της Εθνικής και την τιμάει με τη σειρά του με τη μαζική παρουσία του στις κερκίδες του γηπέδου.
Ξέρει γιατί αξίζει ν’ αποθεωθεί ένας άνθρωπος με καταλυτική προσφορά στο ελληνικό ποδόσφαιρο σαν τον Όττο Ρεχάγκελ και πόσο ιδιαίτερη μπορεί να είναι μια τέτοια στιγμή.
Ξέρει για ποιους ποδοσφαιριστές πρέπει ν’ αδιαφορήσει, για ποιους να επευφημήσει και ποιους να κράξει με το… βαμβάκι και χωρίς να δώσει δικαιώματα αρνητικού σχολιασμού…
Ξέρει γιατί μένει βουβός στη «σούπα» του πρώτου ημιχρόνου και γιατί ξυπνάει μόλις πάρει ρυθμό και αγωνιστικό έναυσμα στην επανάληψη.
Ξέρει και για ποιο λόγο συνέβη αυτό, αφού μεταξύ άλλων, μπορεί να διακρίνει εύκολα ότι ένας κανονικός ποδοσφαιριστής σαν τον Καφέ, αντικατέστησε τον… πρώην, αξιότιμο κύριο «δεν είμαι συνταξιούχος», Κατσουράνη (ο οποίος σε δέκα επαφές με τη μπάλα έκανε έντεκα λάθη και το εννοώ).
Ξέρει επίσης γιατί χειροκροτάει μ’ ενθουσιασμό την αναγγελία του ονόματος του Γιάννη Φετφατζίδη, ως mvp της αναμέτρησης κι ένα λεπτό μετά γελάει όλο νόημα για τις κωλοτούμπες του Καραγκούνη, που ξεγελούν ακόμη και το Νορβηγό ρέφερι (αλλά όχι τον Λαρισαίο φίλαθλο).
Ξέρει ακόμη γιατί πρέπει να αποτίσει σεβασμό στο Λυμπερόπουλο κατά την αλλαγή του και γιατί δεν κάνει το ίδιο όταν εγκαταλείπει τον αγωνιστικό χώρο οποιοσδήποτε απ’ τους υπόλοιπους διεθνείς, τους οποίος συνόδευσε ένα απλό ευγενικό και φιλόξενο κατευόδιο.
Ξέρει τέλος και μπορεί να αντιληφθεί, γιατί μια οργανωμένη ομάδα σαν την Αϊντχόβεν, μπορεί να βρει διαμάντια ακόμη και στον Καναδά, στην ομάδα του οποίου δέσποζε ένα σπουδαίο χαφ σαν τον αρχηγό του, τον Χάτσινσον, ο οποίος και ανήκει στον σύλλογο της Ολλανδίας.
Αυτός είναι ο ποδοσφαιρικός κόσμος της Λάρισας κι ας ήταν στην προκειμένη περίπτωση μπολιασμένος με μια μερίδα κοινού που ήρθε για τον… τζερτζελέ. Τουλάχιστον στόχος του ήταν να γιορτάσει μια όμορφη και χωρίς το συνηθισμένο άγχος του αποτελέσματος, ποδοσφαιρική βραδιά και τα κατάφερε…
Γι’ αυτό κι αξίζουν συγχαρητήρια σ’ όλους, απ’ τη στιγμή που πιστεύω πως έστειλαν το μήνυμα στην επικράτεια κι ας επιμένει ο Σάντος ότι είναι έτσι δομημένη η οργάνωση της Εθνικής, που δεν της επιτρέπει να κάνει το AEL FC ARENA έδρα της για τα επίσημα ματς. Ας ξεκινήσουμε προς το παρόν απ’ τα φιλικά και βλέπουμε…
http://www.sportlarissa.gr/
