, στο πλαίσιο του οποίου άνθρωποι και δελφίνια «συνομίλησαν» σε μια κοινή πρωτόγονη γλώσσα.
Πρόκειται για την πρώτη μελέτη του είδους η οποία διεξάγεται σε δελφίνια τα οποία ζουν στο φυσικό περιβάλλον τους και όχι υπό συνθήκες αιχμαλωσίας. Επιστήμονες και δελφίνια δημιούργησαν μια δική τους γλώσσα η οποία αποτελούνταν από διαφορετικούς ήχους και σύμβολα. «Πολλές και διαφορετικές μελέτες ως σήμερα αφορούσαν επικοινωνία του ανθρώπου με δελφίνια,κυρίως με δελφίνια που βρίσκονταν υπό αιχμαλωσία, στις οποίες το “βραβείο” κάθε φορά που το δελφίνι επικοινωνούσε επιτυχώς με τους ανθρώπους ήταν ένα ψάρι» ανέφερε η επικεφαλής της νέας μελέτης δρ Ντενίζ Χέρζινγκ μιλώντας στο Wired. com, προσθέτοντας ωστόσο ότι «είναι πολύ σπάνιο να ζητήσει κάποιος από τα δελφίνια που βρίσκονται στο φυσικό περιβάλλον τους να επικοινωνήσουν μαζί μας».
Το νέο πείραμα επικεντρώθηκε σε μια «συζήτηση» μεταξύ δελφινιών και ανθρώπων, στην οποία το ένα είδος ζητούσε από το άλλο αντικείμενα όπως μια μπάλα. Επιστήμονες και δελφίνια συνεννοούνταν μέσω ενός ειδικού υποβρύχιου πληκτρολογίου στο οποίο το κάθε πλήκτρο έφερε ένα διαφορετικό σύμβολο και έβγαζε έναν συγκεκριμένο ήχο.
Οταν ένα δελφίνι πατούσε κάποιο πλήκτρο με τη μύτη του, οι ερευνητές τού πετούσαν το αντικείμενο που αντιστοιχούσε σε αυτό το πλήκτρο μέσα στο νερό. Αντιστοίχως το δελφίνι μπορούσε να «σφυρίξει» τον ήχο ενός πλήκτρου και τότε οι επιστήμονες του έριχναν και πάλι μέσα στο νερό το αντικείμενο που αφορούσε το συγκεκριμένο πλήκτρο.
Σε διάστημα τριών ετών, άνθρωποι και δελφίνια επικοινώνησαν με αυτόν τον τρόπο σε 40 διαφορετικές «συνεδρίες» διάρκειας μισής ώρας η καθεμία, όπως αναφέρεται σε σχετική δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό «Αcta Αstronautica».
Είναι χαρακτηριστικό ότι όπως προέκυψε από το πείραμα τα νεαρά αρσενικά ήταν λίγο πιο αδιάφορα στην επικοινωνία ενώ τα νεαρά θηλυκά φαινόταν ότι απολάμβαναν την... κουβεντούλα. Σύμφωνα με τη δρα Χέρζινγκ «τα θηλυκά αγαπούν την επικοινωνία σε νεαρή ηλικία προτού αρχίσουν να έχουν αυξημένα καθήκοντα λόγω της μητρότητας».
http://www.planitikos.com/2011/02/blog-post_20.html
