Τα παραπάνω λόγια ανήκουν σε έναν από τους επτά Ρώσους επιστήμονες, τον Αλέξανδρο (Αλεξάντρ Γιουδίν), που κατάφεραν να επιζήσουν από το ατύχημα του Τσέρνομπιλ που συγκλόνισε τον κόσμο τον Απρίλιο του 1986 και μαζί με τους συναδέλφους και συντρόφους τους ήρθαν στη χώρα μας αναζητώντας μια καλύτερη ποιότητα ζωής, τόσο για τους ίδιους όσο και για όσους κατοικούν στον πλανήτη Γη.
Τα μάτια του αντίκρισαν πολλά. Είδε από τη μια μέρα στην άλλη τη ζωή του να αλλάζει. Επρεπε να εγκαταλείψει τον τόπο του, ενώ η επιστήμη που υπηρέτησε προκάλεσε μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές του πλανήτη. Ανθρωποι έχασαν τη ζωή τους, κάποιοι άλλοι πέθαναν λίγο καιρό αργότερα από τη ραδιενέργεια, ενώ άλλοι ζουν με τις επιπτώσεις που έχει προκαλέσει στη ζωή τους. Ο Αλέξανδρος, ο μοναδικός από τους επιστήμονες που μπορεί να συνεννοηθεί στα ελληνικά, μίλησε στην «Espresso» για το ατύχημα που σημάδεψε την ανθρωπότητα, για την απόφασή τους να εγκατασταθούν μόνιμα στο νησί, αλλά και για το project τους, το όνειρό τους που έχει να κάνει με την αυτονομία του νησιού σε νερό και ενέργεια μέσω ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
«Εγώ και οι φίλοι μου, ο Αντρέι Ντροσντόβ, ο Μπόρις Λάντα, η Ειρήνη Καρμάζινα, η Αλα Σαχίνα, η Αλα Γιαφτουτσένκο και ο Αλεξέι Γιούσγιν δεν θα μπορούσαμε να έχουμε βρει καλύτερο μέρος στον κόσμο για να ζήσουμε από τη Γαύδο. Ηρθαμε εδώ ακριβώς πριν από δέκα χρόνια. Οι περισσότεροι δουλεύαμε στον πυρηνικό σταθμό παραγωγής ενέργειας και αφού επιζήσαμε, μετά κληθήκαμε να ερευνήσουμε τα αίτια, αλλά και τις επιπτώσεις ππου είχε στο περιβάλλον. Ηταν μια νοσηρή κατάσταση. Αλλά καταφέραμε και την αφήσαμε πίσω μας. Εδώ κάνουμε τα πάντα, όλες τις δουλειές. Είμαστε επιστήμονες, φιλόσοφοι, εργάτες, μηχανικοί αυτοκινήτων. Τα πάντα» τόνισε ο Αλέξανδρος και πρόσθεσε: «Αγαπούμε τους κατοίκους και μας αγαπούν και αυτοί. Ζούμε αρμονικά με όλους και φροντίζουμε να παίρνουμε ό,τι θέλουμε από τη φύση».
Το φτωχικό τους σπίτι το έχτισαν με τα ίδια τους τα χέρια στα Βατσιανά και βρίσκεται στο υπέδαφος, κάτω από μια αυτοσχέδια καταπακτή. Είναι γεμάτο από επιστημονικά αρχεία και βιβλία και στο εσωτερικό του δεν θα χρειαστεί ποτέ να εγκαταστήσουν κλιματιστικό, όση ζέστη και αν έχει. Φύκια, λάσπη και πέτρες έχουν μονώσει την ταράτσα, καταφέρνοντας να διατηρούν την εσωτερική θερμοκρασία 10 βαθμούς μικρότερη από την εξωτερική. Στην πέτρινη είσοδο με τη σιδερένια πόρτα έχουν κρεμάσει και μια ταμπέλα «Πυθαγόρεια Σχολή Αριθμών». Μια πυραμίδα από πράσινα μπουκάλια κρασιού είναι στημένη στην άκρη του κήπου. Και αυτό γιατί, σύμφωνα με τον Αλέξανδρο, με τη βοήθεια του ήλιου ζεσταίνουν το νερό για το μπάνιο τους.
«Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν πειράξει ποτέ κανέναν. Δουλεύουν όλη τη μέρα και βοηθούν τους κατοίκους σε ό,τι και αν χρειαστούν. Τα χέρια τους πιάνουν και δημιουργούν από το τίποτα έργα τέχνης» τόνισε στην «Espresso» ο Βασίλης Τζουνάρας, κάτοικος του νησιού και πρόσθεσε: «Στο εργαστήριο που έχουν μέσα στο σπίτι τους κατασκευάζουν κουφώματα και άλλα αντικείμενα, επιδιορθώνουν μηχανές, αυτοκίνητα».
Οι Ρώσοι δεν αγοράζουν τρόφιμα καθώς τρέφονται -όπως λένε- από τη μητέρα γη. Εχουν φτιάξει έναν λαχανόκηπο και τρία θερμοκήπια χτισμένα από πέτρα μέχρι τη μέση και σκεπασμένα με νάιλον από κει και πάνω και καλλιεργούν σχεδόν τα πάντα. Αξιοποιώντας την αιολική ενέργεια έχουν φτιάξει τον δικό τους ανεμόμυλο που βρίσκεται στην αυλή του σπιτιού, ενώ για έκτακτες περιστάσεις -και μόνο- υπάρχει μια ντιζελογεννήτρια. Την έλλειψη νερού που αποτελεί σοβαρό πρόβλημα, κυρίως σε ακριτικά νησιά, την «καταπολεμούν» με την αφαλάτωση του θαλασσινού νερού και με μια συσκευή συμπύκνωσης της ατμοσφαιρικής υγρασίας που έφεραν από την πατρίδα τους.
www.espressonews.gr
