, όπου ο καθένας κάπνιζε ελεύθερα και οι ράγες ήταν γεμάτες σκουπίδια και κυρίως αποτσίγαρα. Ύστερα ήρθε το Μετρό, ολοκαίνουργιο και απαστράπτον. Με τους σεκιουριτάδες και τους αστυνομικούς με τα υποπολυβόλα και τις συχνότατες ανακοινώσεις "απαγορεύεται το κάπνισμα και η κατανάλωση φαγητού και ποτού". Και φυσικά, κανείς δεν τολμούσε να ανάψει τσιγάρο ούτε να πετάξει τα σκουπίδια του κάτω, είτε επειδή ο "μπαμπούλας" θα τον έβλεπε είτε από φόβο να μη χαρακτηριστεί "κάφρος" σε ένα καθαρό χώρο, είτε απλά από σεβασμό στο νέο στολίδι της πόλης που μας έφερνε ένα βήμα πιο κοντά στο άπιαστο όνειρο της Δύσης. Και εννοείται ότι κανείς ποτέ δε διαμαρτυρήθηκε για την αυστηρή απαγόρευση του καπνίσματος, ούτε ασχολήθηκε κανένας πρωθυπουργός ή υπουργός υγείας με το θέμα.
Στη συνέχεια, οι ένοπλοι αστυνομικοί έφυγαν, οι σεκιουρητάδες και οι ανακοινώσεις αραίωσαν και το όνειρο ξέφτισε. Όμως, η καθαριότητα παρέμεινε, ακόμη και σήμερα κανείς δεν καπνίζει στο Μετρό, απλά γιατί πέρασε στο υποσυνείδητο του Έλληνα ότι "εδώ δεν καπνίζουμε" και έγινε μέρος της καθημερινότητάς του. Και στο τέλος έγινε και το "θαύμα", ακόμη και στον ΗΣΑΠ άρχισε να υπάρχει καθαριότητα, οι ράγες και οι αποβάθρες είναι πλέον πιο καθαρές. Χωρίς "μπαμπούλα", γιατί η καθαριότητα στις αποβάθρες είχε ήδη αφομοιωθεί λόγω Μετρό. Ετσι απλά και αναίμακτα, όπως έγινε συνήθεια να φοράμε τη ζώνη ασφαλείας ή να πετάμε τις σακούλες των σκουπιδιών μας στους κάδους και όχι στο δρόμο. Χρειάστηκε μόνο η κακή συνήθεια να κοπεί εξαρχής "μαχαίρι" και μετά το θέμα κύλισε από μόνο του. Και αυτό είναι το μεγάλο λάθος που γίνεται τώρα με το κάπνισμα στις καφετέριες και στα εστιατόρια, δε βρίσκεται μια φόρμουλα για να κοπεί το τσιγάρο μια και έξω (υποθέτω, δεν είναι τόσο εύκολο να τοποθετηθεί ένας αστυνομικός με υποπολυβόλο σε κάθε καφετέρια) και μετά από λίγους μήνες θα αφομοιωθεί και κανείς δε θα ασχολείται. Μερικοί απλά θα το πουν "η μοναδική ψυχοσύνθεση του Έλληνα" και μάλλον δίκιο θα έχουν.
Όσο για το επιχείρημα ότι η απαγόρευση του καπνίσματος διώχνει τους πελάτες, έχω να αντιπροτείνω ότι τελευταία έχω επισκεφτεί κάποια μεζεδοπωλεία της Πάτρας όπου προς έκπληξή μου τηρούνταν η απαγόρευση του καπνίσματος (αν και μόνο σε υπανάπτυκτες χώρες θεωρείται "έκπληξη" η τήρηση των νόμων) αλλά δεν υπήρχε ούτε σκαμνί άδειο και ο κόσμος έφευγε όχι γιατί δε μπορούσε να καπνίσει αλλά γιατί δεν έβρισκε τραπέζι! Ναι, υπήρχαν και οι "ψευτοεπαναστάτες" που επέμεναν επιδεικτικά να ανάβουν τσιγάρο αλλά ήταν φανερά η μειοψηφία, όμως υπήρχαν και πολλές άκαπνες παρέες που αποδείκνυαν ότι οι μεζέδες, το κρασί και η συντροφιά μπορούν να υπερκεράσουν την προσωρινή στέρηση νικοτίνης. Ενώ, πάλι, υπήρχαν και άλλα μαγαζιά με τα τασάκια στο τραπέζι αλλά χωρίς πελάτες στα τραπέζια...
Συμπέρασμα, κατά την ταπεινή μου άποψη: Όλη η κόντρα για την απαγόρευση του καπνίσματος είναι άτοπη, με τους σωστούς χειρισμούς το θέμα μπορεί να λυθεί από μόνο του. Και αν τα μαγαζιά διαμαρτύρονται για τη διαρροή πελατών, δε φταίει το τσιγάρο αλλά η ποιότητα των υπηρεσιών τους.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
