Μπορεί να έχουν περάσει πολλά χρόνια απο την τελευταία φορά που δούλεψαν τα ξυλόφτιαρα των αλωνιστών...(κατοίκων της Πρασιάς και αγροτών της ευρύτερης περιοχής) , αλλά και πολλά περισσότερα απο την αδιαφορία των ιθυνόντων για την προστασία του, όμως τα ερείπια του σώζονται επιδεικτικά μέχρι και σήμερα.
Μιλάμε για Τ' αλώνι στον Πρόδρομο Πρασιάς .
Δυστυχώς σήμερα (2011) εξακολουθεί να παρουσιάζει εικόνα εγκατάλειψης και ντροπής για όλους μας...
Τα αλώνια τα παλιά χρόνια
Τα αλώνια είναι επίπεδοι και κυκλικοί χώροι στρωμένοι με πέτρινες πλάκες. Βρίσκονται κοντά σε χωράφια και σε υψώματα, όπου φυσούν άνεμοι. Το καλοκαίρι μετά το θέρισμα, οι αγρότες συγκέντρωναν τους καρπούς (σιτάρι, κριθάρι, ρόβι, φακές) σε δεμάτια γύρω απ' τ' αλώνια για να ξεραθούν τελείως.
Κατόπιν τα δεμάτια αυτά τα έριχναν στο αλώνι. Ένα άλογο ή δύο αγελάδες τα πατούσαν και στα μεγάλα αλώνια τραβούσαν και την αγκούτσα (μια κατασκευή η οποία βοηθούσε στο πάτημα των δεματιών).
Όταν οι καρποί τρίβονταν απ' την πάνω πλευρά, ο αλωνιστής με ένα δικριάνι τα αναποδογύριζε για να τριφτούν και από την άλλη. Στη συνέχεια τα συγκέντρωναν και όταν φυσούσε αέρας "τα λίχνιζαν" με τα ξυλόφτιαρα, για να ξεχωρίσουν τα άχυρα από τους καρπούς. Στο τέλος μάζευαν τον καρπό στις αποθήκες και τα άχυρα στον αχυρώνα.
http://prassia-eyrytanias.blogspot.com/
