Ήταν χωρικοί µε το σύνδροµο Laron και για τον λόγο αυτό το ύψος τους δεν ξεπερνούσε το ένα µέτρο. Ο δρ Αγουίρε, είναι ειδικός ενδοκρινολόγος στον Ισηµερινό και όταν εξέτασε τους κατοίκους των χωριών, έµεινε έκπληκτος, καθώς διαπίστωσε ότιοι άνθρωποι αυτοί δενπροσβάλλονταν ποτέ από καρκίνο. Αντιθέτως, κάποιοι συγγενείς τους, οι οποίοι είχαν φυσιολογικό ύψος και δεν είχαν το σύνδροµο Laron, προσβάλλονταν από καρκίνο και πέθαιναν.
Μελέτησε την υγεία αυτών των ανθρώπων για πολλά χρόνια και έκανε µία ακόµη σηµαντική ανακάλυψη: οι µικρόσωµοι χωρικοί δεν εµφάνιζαν ποτέ διαβήτη – παρά το γεγονός ότι ορισµένοι από αυτούς ήσαν παχύσαρκοι και η παχυσαρκία, ως γνωστόν, βοηθά στην εµφάνιση της νόσου.
Ο δρ Αγουίρεαλλά και επιστήµονες µε επικεφαλής τον δρα Βάλτερ Λόγκο, κυτταρικό βιολόγο και ειδικό στη γήρανση, από το Πανεπιστήµιο της Νότιας Καλιφόρνιας, µελέτησαν επί µακρόν 100 µικρόσωµους χωρικούς. Προσπάθησαν να διαπιστώσουν αν µίαγενετική µετάλλαξη που έχουν αυτοί οι άνθρωποι, µπορεί να ρίξει φως στο µυστικό της µακροζωίας.
Οι μικρόσωμοι κάτοικοι των Άνδεων έχουν µια µετάλλαξη στο γονίδιο που δηµιουργεί τον υποδοχέα της αυξητικής ορµόνης. Ο υποδοχέας είναι µια πρωτεΐνη ενσωµατωµένη στη µεµβράνη των κυττάρων.
Η αυξητική ορµόνη που εκκρίνεται από την υπόφυση του εγκεφάλου κυκλοφορεί σε ολόκληρο το σώµα και αντιδρά µε τον υποδοχέα στα κύτταρα. Στα παιδιά, η αυξητική ορµόνη προκαλεί την έκκριση από το συκώτι µιας άλλης ορµόνης, η οποία λέγεται ινσουλινόµορφος αυξητικός παράγοντας (IGF-1), και είναι αυτή στην οποία οφείλεται ηανάπτυξη του σώµατος κατά την παιδική και την εφηβική ηλικία.
Οι µικρόσωµοι ιθαγενείς εξαιτίας της γενετικής τους µετάλλαξης έχουν ελαττωµατικό υποδοχέα, ο οποίος δεν µπορεί ν’ αντιδράσει µε την αυξητική ορµόνη. Τα επίπεδα του ινσουλινόµορφου αυξητικού παράγοντα που έχουν είναι πολύχαµηλά. Και µέχρι σήµερα, πλήθος µελετών που έχουν γίνει σε ζώα καισε αιωνόβιους ανθρώπους έχουν δείξει ότι τα χαµηλά επίπεδα του ΙGF1 σχετίζονται µεταξύ άλλων και µε τη µακροζωία.
ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ
