παραπέμπουν στις καλένδες τη θεσμοθέτηση της διάταξης που προέβλεπε τη μετατροπή του αδικήματος της φοροδιαφυγής από στιγμιαίο σε διαρκές (για να εφαρμόζεται η αυτόφωρη διαδικασία και για παλαιότερα αδικήματα).
Στηρίζουν δε την άποψή τους στο γεγονός ότι η διάταξη θα οδηγήσει σε σκληρές συναλλαγές – και μάλιστα κάτω από το τραπέζι – φορολογικών αρχών και ελεγχομένων.
Την ίδια στιγμή νομικοί κύκλοι αναφέρουν ότι εφόσον περάσει τελικά η διάταξη θα προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ακόμα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για την κατάργησή της. Οι ενστάσεις των νομικών στηρίζονται ως προς την αναδρομικότητα της διάταξης. Αμφισβητούν τη νομιμότητα της μετατροπής του αδικήματος της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο σε διαρκές, υποστηρίζοντας ότι όλες οι οφειλές προς το Δημόσιο έχουν ημερομηνία λήξης την προθεσμία καταβολής. Επομένως η αυτόφωρη διαδικασία μπορεί να εφαρμοσθεί έως και την επόμενη μέρα από την ημερομηνία λήξης της οφειλής.
Ποινές φυλάκισης
Στο μεταξύ, προς αύξηση των ποσών που ορίζουν ποινές φυλάκισης για όσους έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη προς το ελληνικό Δημόσιο προσανατολίζεται η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών. Η αρχική ρύθμιση προέβλεπε την ποινή της φυλάκισης για όσους έχουν χρέη άνω των 5.000 ευρώ. Στελέχη του υπουργείου Οικονομικών αναφέρουν ότι στην περίπτωση αυτή θα τεθούν νέα όρια που θα οδηγούν σε ποινές φυλάκισης οφειλέτες με χρέη πιθανώς άνω των 50.000 ευρώ και όχι των 5.000 ευρώ.
Υπενθυμίζεται ότι οι διατάξεις που προκάλεσαν την μήνιν του Υπουργικού Συμβουλίου και του νομικού κόσμου αφορούν:
◆ Την αυτόφωρη διαδικασία για μη απόδοση ΦΠΑ. Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε ότι το αδίκημα της μη απόδοσης ΦΠΑ και παρακρατούμενων φόρων μετατρέπεται από στιγμιαίο σε διαρκές για να εφαρμόζεται η αυτόφωρη διαδικασία. Σε κείμενο που δόθηκε αργότερα αναφέρεται ότι «στο αδίκημα της μη απόδοσης ΦΠΑ και παρακρατούμενων φόρων, όπου ουσιαστικά πρόκειται για υπεξαίρεση χρήματος που τρίτος έχει καταβάλει για να δοθούν στο Δημόσιο, όποιος συλλαμβάνεται να μην έχει αποδώσει ΦΠΑ πάνω από κάποιο ύψος κρατείται και παραπέμπεται σε δίκη».
◆ Την αυτόφωρη διαδικασία για όσους δεν εξοφλούν τα ληξιπρόθεσμα χρέη τους. Η διάταξη προέβλεπε ότι το αδίκημα μη απόδοσης ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο, εφ’ όσον η καθυστέρηση καταβολής τους υπερβαίνει ένα εύλογο χρονικό διάστημα ανοχής (6 ή 8 μήνες), μετατρέπεται από στιγμιαίο σε διαρκές και εφαρμόζεται ομοίως η αυτόφωρη διαδικασία. Στο κείμενο αναφέρεται ότι όποιος καθυστερεί την καταβολή των ληξιπρόθεσμων οφειλών κρατείται και παραπέμπεται σε δίκη. ◆ Τα καθήκοντα του εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος. Διαγράφηκε ο όρος «Γενικός», αφού δεν προβλέπεται από το εθνικό δίκαιο, χωρίς να αναφέρεται καμία λεπτομέρεια για το πώς αυτός θα ασκεί τα καθήκοντά του. Στο αρχικό προσχέδιο νόμου υπήρχε διάταξη που όριζε ότι δεν ισχύουν έναντι του οικονομικού εισαγγελέα «διατάξεις νόμων που εισάγουν απόρρητο γενικό ή ειδικό οποιασδήποτε μορφής ή επιτρέπουν την άρση αυτού με την τήρηση ορισμένων προϋποθέσεων ή καθιερώνουν αδυναμία ή περιορισμό πρόσβασης σε αρχεία και στοιχεία».
http://www.topontiki.gr/
