Ο Θοδωρής Κολοκοτρώνης, ή όπως πολύ επιτυχημένα τον ονόμασε ο λαός κατά την διάρκεια του αγώνα του 1821, ο Γέρος του Μοριά, είναι μαζί με το Γεώργιο Καραϊσκάκη, οι δυο εξέχουσες στρατιωτικές φυσιογνωμίες της Επανάστασης, αλλά και ταυτόχρονα ολοκληρωμένοι φορείς κοινωνικών επιδιώξεων στον αγώνα. Πιο αυθόρμητος ο δεύτερος και αφοσιωμένος σ' ένα λαϊκό επαναστατικό ιδανικό, ευελικτότερος ο πρώτος, αυτό που λέμε "Μωραϊτης" για να χαρακτηρίσουμε μια σταδιοδρομία όπου και ο συμβιβασμός με τον πολιτικό αντίπαλο αποτελεί μέρος της όλης τακτικής, κατακάλυψαν με τη στρατιωτική τους κυρίως ιδιοφυϊα τα σκληρά χρόνια της επικής μάχης και γέμισαν τις σελίδες της ιστορίας με το όνομά τους. Άτυχος ο Καραϊσκάκης, βρήκε το θάνατο στη σύγκρουσή του με τον εχθρό από χέρι, όπως υποπτεύεται η αδέκαστη ιστορική έρευνα, πολιτικού αντιπάλου που δρούσε συνωμοτικά εναντίον του μέσα στις γραμμές της Επανάστασης.
Τυχερός ο Κολοκοτρώνης επέζησε για να γνωρίσει τον πολιτικό διωγμό στη Βαυαροκρατούμενη Ελλάδα , να εισπράξει μια θανατική καταδίκη για τις ρωσόφιλες ιδέες του και να πεθάνει μέσα σ'ένα κλίμα γενικής αναγνώρισης της προσφοράς του στον αγώνα , αφού κατάφερε ν'ανέβει κοινωνικά και να συμπεθερέψει, πληβείος αυτός, με τα καλπάκια των αρχόντων - η κλέφτικη κάππα του με τη φαναριώτικη γούνα, όπως ο ίδιος έλεγε παίζοντας για την κοινωνική του διαφοροποίηση.
Και πραγματικά η κλεφτική κάππα του είχε ρίζες μέσα στο επαναστατικό έδαφος της Ελλάδας από τα μέσα του 18ου αιώνα. Η φαμελιά του στο Μοριά είχε στο κλαρί πενήντα χρόνια πριν γεννηθεί ο Θοδωράκης και ως την έκρηξη της Επανάστασης κάπου εβδομήντα Κολοκοτρωναίοι είχαν βρει το θάνατο από το βόλι του Τούρκου. Είναι οι περίφημες "Κολοκοτρωνέικες αμαρτίες" της λαϊκής μας παράδοσης, που σα φράση παρομοιώδης επαναλαμβάνεται και σήμερα στα χείλη των Ελλήνων.
Ο Θοδωράκης Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1770 (3 Απριλίου 1770 - 4 Φεβρουαρίου 1843) στο Ραμοβούνι της Μεσσηνίας.
http://prassia-eyrytanias.blogspot.com/2011/02/blog-post_04.html
