Τις τελευταίες ημέρες ο σοσιαλιστής Καντάφι, ευρισκόμενος σε φοβικό παραλήρημα, άρχισε να βομβαρδίζει την χώρα και τους πολίτες της, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας τους. Τυνησία, Αίγυπτος, Λιβύη πρότυπα σοσιαλιστικών κρατών, με ηγέτες, τα ονόματα των οποίων έχουν γραφεί με χρυσά γράμματα στις δέλτους της σοσιαλιστικής διεθνούς. Μπεν Αλί, Μουμπάρακ, Καντάφι, και ο «αδελφός» και πρόεδρός τους Γιώργος Παπανδρέου στο πάνθεον της σοσιαλιστικής αδελφότητας….
Εκατοντάδες νεκροί, απελπισμένοι πολίτες, κατεστραμμένες οικονομίες έχουν καταστεί πλέον συνώνυμα του σοσιαλισμού. Υπάρχει όμως και η βαρβαρότητα που είναι η έλλειψη προοπτικής και ελπίδας για τους ανθρώπους. Όμως πριν λίγα μόλις χρόνια ο σοσιαλισμός ήταν η εναλλακτική λύση αντί για την βαρβαρότητα. Σήμερα στα διάφορα «καυτά» σημεία του πλανήτη ο σοσιαλισμός βαδίζει πιασμένος χέρι-χέρι με την βαρβαρότητα.
Σοσιαλισμός ἤ βαρβαρότητα;;
Ποιος το φανταζότανε ότι η Rosa Luxembourg, ο Κορνήλιος Καστοριάδης, το διεθνιστικό Κομμουνιστικό κόμμα, ο Τρότσκυ, ο Στάλιν, ο Μάρξ και πάει λέγοντας, θα γινόντουσαν η σημαία ευκαιρίας του σοσιαλιστικού ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την αναρρίχησή του στην εξουσία. Αναφέρομαι στον δίλημματικό στοχασμό του Γ. Παπανδρέου «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα».
Τελικά απεδείχθη ότι η βαρβαρότητα ήταν συστατικό στοιχείο της παλινόρθωσης του παπανδρεϊκού σοσιαλισμού. Η κινδυνολογία και οι συνειδητά πλαστές υποσχέσεις πριν τις εκλογές, οι μυστικές διαπραγματεύσεις και το άνοιγμα της κερκόπορτας των δημοσίων οικονομικών, αμέσως μετά τον εκλογικό «θρίαμβο» του ΠΑΣΟΚ, ήταν το πρελούδιο της συμφωνίας παράδοσης της χώρας στην τρόϊκα. Δεκαπέντε μήνες ακούμε την ίδια μουσική από τα εξωνημένα ΜΜΕ να ηχεί με θλιβερή μονοτονία στ’ αυτιά μας. Δεκαπέντε μήνες ανικανότητας, ακυβερνησίας, συγκάλυψης και λαθών μας οδήγησαν στο χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα. Το χάσιμο της ελπίδας για έναν ολόκληρο λαό. Η βαρβαρότητα σε όλο το μεγαλείο της.
Έσπειραν σοσιαλισμό, θερίζουμε βαρβαρότητα.
Και τώρα, όπως δείχνουν τα πράγματα, φθάσαμε στο κύκνειο άσμα της παπανδρεϊκής διακυβέρνησης. Τα σημάδια της πρόωρης αποσύνθεσης του κυβερνητικού σχήματος είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού. Τα σημάδια της κατάρρευσης των παπανδρεϊκών σχεδίων δεν μπορούν να τα αποσιωπήσουν ούτε τα Μ.Μ.Ε. Τα σημάδια αγανάκτησης των ελλήνων πολιτών είναι εμφανή καθημερινά στους δρόμους, στα καφενεία, στα σπίτια, στα καταστήματα.
Είναι βαρβαρότητα να τρώει σε κάποιο εστιατόριο των Αθηνών ένας πρώην συνδικαλιστής, πρώην σοσιαλιστής και τώρα υπουργός, με την προστασία των ΜΑΤ.
Είναι βαρβαρότητα να προπηλακίζονται πολιτικοί σε κάθε δημόσια εμφάνισή τους.
Είναι βαρβαρότητα να στερούνται οι πολίτες των στοιχειωδών δικαιωμάτων τους.
Είναι βαρβαρότητα οι έχουν χάσει οι Έλληνες την αξιοπρέπειά τους.
Δυστυχώς για την χώρα, κάποιοι έσπειραν σοσιαλισμό, τώρα όλοι θερίζουμε βαρβαρότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ
