Τελικά ο στρατός αλλάζει!

Είναι η δεύτερη φορά που κατατάχτηκα στο στρατό (η πρώτη πέρυσι αλλά έφυγα κακήν κακώς). Αυτό που συνάντησα στην Κόρινθo... στο 6ο Σύνταγμα, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που είδα στην πρώτη μου θητεία. Το είχα μεγάλο άγχος γιατί πέρυσι είχα τραβήξει τα πάνδεινα. Τελικά στην Κόρινθο είναι πολύ κυριλέ. Καλύτερο φαγητό, καλύτεροι θάλαμοι (δηλαδή πιο καθαροί), ζεστό νερό να κάνουμε μπάνιο. Στην πρώτη μου μονάδα ούτε λόγος για τέτοιες πολυτέλειες. Γενικά είχε πολύ τρέξιμο και δε μας άφηναν σε χλωρό κλαρί. Φωνές και προσβολές χωρίς να φταίμε κιόλλας. Βασικά δε χώνευα καθόλου τους υπαξιωματικούς. Δεν ήταν άνθρωποι για να συζητήσεις.

Στο 6ο, το σημαντικότερο είναι η συμπεριφορά των υπευθύνων. Τα υπόλοιπα θα τα κατανοούσα ακόμα και να μην υπήρχαν σε ένα απλό, λιτό, στρατιωτικό περιβάλλον. Οι αξιωματικοί μας όμως ξηγήθηκαν σπαθί. Όχι ότι έκαναν κάτι ιδιαίτερο γιατί δε νιώθω ότι εκπαιδεύτηκα και ιδιαίτερα σε αυτές τις τρεις εβδομάδες αλλά οι παρουσία και το ενδιαφέρον κάποιων ήταν αρκετά για να μας εμπνεύσουν. Είναι το πρότυπο για μας. Η λοχαγάρα μας ο Βλαχόπουλος δε χρειάζεται να κάνει κάτι άλλο εκτός από το να υπάρχει. Ότι λέει στην πρωινή αναφορά, ο τρόπος που απαντάει κάθε μας ερώτηση και το ενδιαφέρον του για κάθε πρόβλημα είναι αρκετά. Και οι άλλοι όμως μας έχουν φερθεί σπαθί. Κανένα παράπονο. Φεύγω με τις καλύτερες αναμνήσεις. Να δω που θα πάω τώρα!

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ