Ο ΚΑΝΤΑΦΙ ήταν ένας αδίστακτος δικτάτορας. Κατέλαβε την εξουσία το 1969 με πραξικόπημα. Αντί να αλλάξει το καθεστώς, δημιούργησε το δικό του, οικογενειακό, προσωποπαγές καθεστώς. Ουσιαστικά δεν υπήρχε κράτος στη Λιβύη, παρά μόνο ένα ιδιότυπο σύστημα εξουσιών (λαϊκό κογκρέσο, επιτροπές και ο στρατός), που όλες εκπήγαζαν από τον Καντάφι. Κυβέρνησε με σιδηράν πυγμήν για 42 χρόνια. Η Κύπρος ανέκαθεν διατηρούσε σχέσεις με τη χώρα αυτή, με πολλά σκαμπανεβάσματα και δυσκολίες. Κανείς, όμως, δεν λησμονεί ότι ο Καντάφι προμήθευε με βενζίνη τα τουρκικά αεροπλάνα, που βομβάρδιζαν την Κύπρο το 1974. Και, προ καιρού, είχε υποβάλει σε σύναξη μουσουλμάνων ότι θεωρούσε την Τουρκία ως τον δούρειο ίππο των όπου γης μουσουλμάνων για την άλωση της Ε.Ε.
Όλα αυτά, μέχρι πρόσφατα. Μετά την επανάσταση του γιασεμιού στην Τυνησία, ο Καντάφι ήταν ο μόνος Άραβας ηγέτης που εξύβρισε τους Τυνήσιους διαδηλωτές και στάθηκε στο πλευρό του δικτάτορα Μπεν Άλι. Ακολούθησε η εξέγερση στην Αίγυπτο και τις τελευταίες ημέρες όλη η ανθρωπότητα βλέπει με σοκ και δέος τη γενοκτονία, που ο παρανοϊκός δικτάτορας διαπράττει κατά του λαού του. Χρησιμοποίησε την αεροπορία κατά των πολιτών της χώρας. Είναι εκατόμβες οι νεκροί και χιλιάδες οι τραυματίες. Η Λιβύη οδηγείται σε εμφύλιο σπαραγμό. Αν ο Καντάφι είχε σώας τας φρένας και αν πράγματι νοιαζόταν για το λαό και τη χώρα, θα είχε αμέσως εκχωρήσει την εξουσία σε μια νέα, δημοκρατική διακυβέρνηση, λαμβάνοντας υπόψη τις διάφορες φυλές που συναποτελούν τον πληθυσμό.
Αντ’ αυτών των δημοκρατικά αυτονόητων, ο Καντάφι εξύβρισε τους Λίβυους διαδηλωτές ως προδότες και εξαπέλυσε εναντίον τους το στρατό και μισθοφόρους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ανήσυχη, αφού καταδίκασε τις φρικαλεότητες, που διαπράττουν οι μισθοφόροι δολοφόνοι του Καντάφι, τον προειδοποιεί με αυστηρές κυρώσεις. Πρωτοστατούν οι Γάλλοι και οι Γερμανοί αλλ’ αντιδρούν ποιοι; Η Ιταλία, η Μάλτα και η Κύπρος. Είναι κατανοητή η αντίδραση της Ιταλίας επειδή οι ιταλικές επενδύσεις στη Λιβύη είναι τεράστιες, όπως και της Μάλτας που, επίσης, έχει στενές σχέσεις με τον Καντάφι. Η Κύπρος, όμως; Γιατί τηρεί αυτήν την περίεργη και επιφυλακτική στάση όταν οι μεγάλοι εταίροι μας, που έχουν πολύ περισσότερα να χάσουν, είναι έτοιμοι να υποστηρίξουν κυρώσεις κατά του τρελού Καντάφι;
Ο Πρόεδρος της Ε.Ε. μιλά για φρικτά εγκλήματα, ενώ ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επισήμανε ότι δεν μπορούμε να παραμείνουμε απαθείς θεατές. Ο Υπουργός Εξωτερικών Μ. Κυπριανού υποστήριξε ότι πρέπει να ληφθούν υπόψη όλοι οι παράγοντες πριν η Λευκωσία αποφασίσει.
Ένας είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας, που η Κυβέρνηση οφείλει να λάβει υπόψη: Η άμεση κυπριακή υποστήριξη στον εξεγερμένο και σφαγιαζόμενο λαό της Λιβύης, για ν' απαλλαγεί από τον τρελό δικτάτορα Καντάφι. Αυτό επιβάλλουν τα γεγονότα και όχι κάποιοι απροσδιόριστοι «παράγοντες». Ο Καντάφι είναι τελειωμένος. Μια νέα τάξη πραγμάτων θα εγκατασταθεί στην Τρίπολη. Η Κύπρος καλείται να συμπλεύσει με τους εταίρους μας και όχι να το παίζει επιτήδεια.
Εξετάζοντας την ιστορία των σχέσεων Τουρκίας-Λιβύης
Η πρώτη επίσκεψη Τούρκου πολιτικού ήταν αυτή του πρωθυπουρού Τουργκούτ Οζάλ ο οποίος επισκέφθηκε τη Λιβύη δύο φορές στη δεκαετία του 1980.Εκτοτε επισκέφθηκαν την Λιβύη οι Τούρκοι πρωθυπουργοί Τανσού Τσιλέρ και Necmettin Erbakan με τελευταία επίσκεψη του Τουρκου Πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πέρυσι , ενώ ο Λίβυος Ηγέτης Μουαμάρ Καντάφι απο το 1969 που ανέλαβε την εξουσία δεν ανταποκρίθηκε ποτέ στις προσκλήσεις για να επισκεφθεί τη Τουρκία.
Κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού Ερμπακάν στα πλαίσια της προσπάθειας του για οικοδόμηση σχέσεων συνεργασίας με τα ισλαμικά κράτη οτης αφρικανικής Ηπείρου ο Μουαμάρ Καντάφι εξέπληξε τους πάντες όταν στην κοινή συνέντευξη τύπου ανέφερε ότι είναι θετικός στην δημιουργία ενός Κουρδικού Κράτους.Σε όλες τις εφημερίδες είχαν δημοσιευθεί οι φωτογραφίες του Ερμπακάν εμφανώς ταραγμένου και του τότε υπουργού Επικρατείας Αμπντουλάχ Γκιουλμε το κεφάλι του στα χέρια του μετά τη συνέντευξη Τύπου. Το Υπουργείο Εξωτερικών ανακάλεσε στη συνέχεια τον Τούρκο πρεσβευτή από τη Λιβύη.Έγιναν προσπάθειες το 2000 για να ξεπερασθεί το χάσμα που προκλήθηκε από τις δηλώσεις του ηγέτη της Λιβύης, της Τουρκίας και μετά απο μια σειρά διπλωματικών διεργασιών οι Υπουργοί Εξωτερικών της Τουρκίας και ης Λιβύης συναντήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη το 2004, στο περιθώριο του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης.
