Με ένα παραμύθι από αυτά που μοιάζουν πολύ μαγικά για να είναι αληθινά θα μπορούσε να παρομοιαστεί η εποχή-Ρεχάγκελ στην Εθνική μας ομάδα. Εννιά χρόνια επιτυχιών που όμοιες τους δεν είχε γνωρίσει ποτέ το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, συνθέτουν το σκηνικό της ελληνικής θητείας του Γερμανού εκλέκτορα. Μια περίοδος που από την πρώτη της στιγμή ήταν φανερό πως δεν θα έμοιαζε μια καμία άλλη. Για έναν προπονητή που αγαπήθηκε όσο λίγοι αλλά είχε κι αυτός τους δικούς του εχθρούς και επικριτές – όπως άλλωστε όλες οι μεγάλες προσωπικότητες…
Το παραμύθι άρχισε το 2001 από…τύχη!
Ένα ακόμη κακό ξεκίνημα για την Εθνική μας ομάδα στα προκριματικά του Μουντιάλ 2002, ανάγκασε την ΕΠΟ να απομακρύνει τον τότε ομοσπονδιακό προπονητή Βασίλη Δανιήλ από τη θέση του εκλέκτορα της Εθνικής, και τη θέση του πήρε ο Ότο Ρεχάγκελ. Πως συνέβη αυτό; Ο 63χρονος τότε, φημισμένος προπονητής είχε μείνει χωρίς ομάδα μετά την απομάκρυνσή του από τον πάγκο της Καιζερσλάουτερν και η γυναίκα του Μπεάτε, πρότεινε τον ίδιο στην ΕΠΟ! Ο.. γάμος έγινε και ο Ρεχάγκελ έκατσε για πρώτη φορά στον πάγκο της Εθνικής στο εκτός έδρας ματς με τη Φινλανδία.
Η καλή μέρα από τη… διάρκεια φαίνεται!
Μάλλον το ρητό «η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται» δεν υπάκουσε στην ποδοσφαιρική λογική του Ρεχάγκελ! Μια λογική της οποίας η ύπαρξη εξάλλου αγνοήθηκε από την πρώτη μέρα που ο Γερμανός πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα. «Ονειρευόμουν να επισκεφτώ την Ακρόπολη και την Ελλάδα, μια χώρα με τόσο μεγάλη ιστορία» δήλωνε τις πρώτες του ημέρες στη χώρα μας. Αλλά, το βαρύ 5-1 στο Ελσίνκι, σε συνδυασμό με το γεγονός πως τα «έσπασε» αμέσως με κάποιους από τους διεθνείς έδειχναν πως οι μέρες του στον ελληνικό πάγκο ίσως να ήταν λίγες…
Από την 5άρα στο Ελσίνκι, διαπιστευτήρια στο Μάντσεστερ!
Αυτός όμως δεν τα παράτησε και διείδε γρήγορα στους Έλληνες παίκτες πλούσιο και κυρίως ακατέργαστο ταλέντο που χαραμιζόταν από την έλλειψη πειθαρχίας και αποφάσισε να κάνει το… ξέφραγο αμπέλι της Εθνικής μια καλοκουρδισμένη ομάδα! Το πρώτο δείγμα δεν άργησε να έρθει όταν λίγους μήνες αργότερα μέσα στο Μάντσεστερ πήρε ιστορική ισοπαλία 2-2 με τον Μπέκαμ να σώζει τους Άγγλους από την ήττα στο τελευταίο λεπτό και το «τέκνο» του Ρεχάγκελ, τον Άγγελο Χαριστέα να συστήνεται στην διεθνή ποδοσφαιρική σκηνή. Τρία χρόνια αργότερα το… κεφάλι του Χαριστέα θα έγραφε ιστορία!
Η απόφαση της ΕΠΟ να κρατήσει τον «Όθωνα» στη θέση του, αλλά και του ίδιου να μην τα παρατήσει από την πρώτη μέρα, άρχισαν να αποδίδουν καρπούς. Τα προκριματικά του Μουντιάλ είχαν ολοκληρωθεί και ο νέος στόχος για τη χώρα μας ήταν η πρόκριση στο Euro του 2004, για δεύτερη φορά στην ιστορία. Εκεί όπου έμελλε να γραφτεί η σπουδαιότερη σελίδα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μια πρόκριση έργο Ρεχάγκελ στα τελικά της Πορτογαλίας, με κινήσεις που έμοιαζαν πέρα από κάθε λογική αλλά αποδείχτηκαν ανεπανάληπτα σωστές!
Aνατρέποντας τα δεδομένα!
Το ξεκίνημα με δύο ήττες στα προκριματικά έμοιαζε καταδικαστικό. Αλλά Ισπανοί και Ουκρανοί που ήταν τα φαβορί του ομίλου υπολόγιζαν… χωρίς τον Ρεχάγκελ! Η συνέχεια ήταν θριαμβευτική για την Ελλάδα που πέτυχε το απόλυτο των νικών, με τον Γερμανό κόουτς να βρίσκει σιγά σιγά τον κορμό των παικτών που θα έπαιρνε στο Euro δίχως να υπολογίζει σε υποδείξεις και συμβουλές.
Χαρακτηριστικότερο το παράδειγμα της χρησιμοποίησης του Μιχάλη Καψή για πρώτη φορά με το εθνόσημο στον αγώνα με την Ισπανία στο Λα Ρομαρέδα όπου το γκολ του Γιαννακόπουλου έδωσε το «διπλό» στην χώρα μας και την οδήγησε στα τελικά του Euro, με τον Καψή να βγάζει ασπροπρόσωπο τον Γερμανό σβήνοντας Ραούλ και Μοριέντες από το πουθενά!
Το άστρο του Ρεχάγκελ
Η τύχη ευνοεί τους ισχυρούς και ο Ρεχάγκελ απέδειξε πως ήταν τέτοιος. Το… κοκαλάκι της νυχτερίδας φαίνεται πως είχε ώρες – ώρες αν δει κανείς τις κληρώσεις της Εθνικής μας, στα χρόνια του Γερμανού, τους συνδυασμούς αποτελεσμάτων που ευνοούσαν την Εθνική, αλλά και τη γενικότερη καλοτυχία που συνόδευε κάθε μας προσπάθεια. Αυτός ο προπονητής είχε… άστρο και φαινόταν ακόμα και στον παράγοντα τύχη! Ένας συνδυασμός παραγόντων που σε οδηγούν στην κορυφή.
Μια φορά κι έναν καιρό στη Λισσαβόνα…
Μετά και τη νίκη στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας επί της Βόρειας Ιρλανδίας το εισιτήριο για την Πορτογαλία σφραγίστηκε και το έπος είχε αρχίσει να γράφεται. Η ιστορία της Πορτογαλίας που έληξε με την Εθνική μας στην κορυφή της Ευρώπης – το μεγαλύτερο θαύμα στην ιστορία του Αθλητισμού – είναι λίγο-πολύ γνωστή…
Οι ιστορίες που συνέθεσαν το παραμυθένιο σκηνικό της Εθνικής τις ημέρες παραμονής της στην χώρα της Ιβηρικής υπό την ηγεσία του Ρεχάγκελ θα μπορούσαν να χωρέσουν σε ένα βιβλίο. Τι να πρωτογράψει κανείς για ένα θρίαμβο που έφερε επάξια την υπογραφή του Ρεχάγκελ; Η εικόνα του «Όθωνα» να ξεχύνεται στον αγωνιστικό χώρο πανηγυρίζοντας σαν παιδί με τους Έλληνες παίκτες και τους φιλάθλους μετά το τελευταίο σφύριγμα της λήξης στον τελικό του Ντα Λουζ της Λισσαβόνας – έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη μας, για τον κατά τα άλλα ψυχρό επαγγελματία, Ρεχάγκελ.
Ένας μαέστρος με άποψη
Στην Πορτογαλία ο «Βασιλιάς Ότο», διαχειρίστηκε με μαεστρία το πάθος των Ελλήνων παικτών. Τους επέβαλε αγωνιστική πειθαρχεία αλλά για όσους δεν το γνωρίζουν τους άφησε να παίξουν με τη δική τους ψυχή με το δική τους ποδοσφαιρική μαγκιά. Χαρακτηριστικότερο όλων το παράδειγμα του προημιτελικού με τη Γαλλία, με τον Γερμανό να δείχνει απόλυτη εμπιστοσύνη στη γνώμη των παικτών του.
Στο Ντα Λουζ 12 χρόνια μετά!
Ένα ακόμη στοιχείο που ξεχνάμε, είναι πως ο Ρεχάγκελ έφυγε από τη Λισσαβόνα και το Ντα Λουζ όπως ακριβώς το είχε ξανακάνει! Το 1992 όντας προπονητής της Βέρντερ Βρέμης κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης στον τελικό με τη Μονακό, στην ίδια χώρα, στην ίδια πόλη στο ίδιο γήπεδο! Της μοίρας τα παιχνίδια…
Κριτική για τα πάντα
Κριτική στον Ρεχάγελ όμως δεν σταματούσε παρά τις επιτυχίες. Άλλοτε ορθά άλλοτε τραβηγμένα ο Γερμανός κατηγορήθηκε για τις εμμονές του, σε πρόσωπα και σχήματα αλλά και για το γεγονός πως η Εθνική είχε μετατραπεί σε ένα «λόμπι» που οι προσθαφαιρέσεις ήταν με το σταγονόμετρο. Άλλο ένα στοιχείο για το οποίο ασκήθηκε έντονη κριτική στον «Βασιλιά Ότο» ήταν πως δεν έμεινε στην Ελλάδα ποτέ μόνιμα και σπάνια παρακολουθούσε τα ελληνικά τεκταινόμενα. Η απάντηση του «Ρεχακλή» δεν ήταν άλλη από το αποτέλεσμα. Αυτό που αποτελεί το σπουδαιότερο και απροσπέλαστο κριτή…
Συνέχισε ακάθεκτος
Για κάποιους η εποχή Ρεχάγκελ θα ήταν ακόμη πιο παραμυθένια αν ο Γερμανός άφηνε τη χώρα μας μετά το Euro, στην κορυφή. Θα έμενε στην ιστορία ως ο άνθρωπος που ανέλαβε μια χώρα από την ανυποληψία της 60ης θέσης στην Παγκόσμια κατάταξη που μάζευε μετά βίας χίλιους φίλους στο γήπεδο, σε πρωταθλήτρια Ευρώπης που εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου την αποθέωναν κατά την άφιξή της και την πορεία θριάμβου προς το Παναθηναϊκό Στάδιο τον Ιούλη του 2004.
Ο ίδιος όμως θεώρησε – και πάλι σωστά όπως απέδειξε η ιστορία – πως είχε ακόμη πράγματα να δώσει. Και με τις ιστορικές προκρίσεις που πέτυχε απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο πως τίποτα δεν ήταν τυχαίο. Έχασε την πρόκριση για τα τελικά του επόμενου Μουντιάλ, όμως οδήγησε την Εθνική στο Euro του 2008 (έχοντας την καλύτερη επίδοση από κάθε άλλη ευρωπαϊκή ομάδα στα προκριματικά) αλλά και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, πραγματοποιώντας – ιδιαίτερα στο πρόσφατο Μουντιάλ – αξιοπρεπής παρουσίες.
Πιάνοντας τα 100, έβαλε το… κερασάκι!
Το 100ο του ματς στον πάγκο της Εθνικής ήταν στο παγωμένο Ντόνετσεκ το Χειμώνα του 2009 όπου η Εθνική σε αγώνα μπαράζ απέκλεισε με γκολ του Σαλπιγγίδη την Ουκρανία και πήρε το εισιτήριο με τον Ρεχάγκελ να γίνεται ο μοναδικός προπονητής που έπιανε τους 100 αγώνες στον ελληνικό πάγκο. Το «τέλος» του κύκλου ήταν στον αγώνα με την Αργεντινή το περασμένο καλοκαίρι με την Εθνική μας να παλεύει για μια ώρα την πρόκριση στους «16» του Μουντιάλ κόντρα στην ομάδα του Μαραντόνα. Το κοντέρ σταμάτησε στους 106 αγώνες. Οι 53 – ακριβός οι μισοί – ήταν νικηφόροι. Μια ματιά στα ποσοστά των προκατόχων του αποδεικνύει και αριθμητικά το μεγαλείο του Ρεχάγεκλ…
2001-2010. Εννιά χρόνια μεγάλων συγκινήσεων. Μια δεκαετία που φέρει την ανεξίτηλη υπογραφή του… δικού μας «Ρεχακλή». Πέτυχε πολλά, μα το σημαντικότερο όλων είναι πως έδωσε στην ιδέα της Εθνικής την αίγλη που της έλειπε. Στα 72 του χρόνια ο Ότο Ρεχάγκελ έφυγε από τη χώρα μας λέγοντας «η καρδιά μου είναι πλέον και ελληνική…» Εμείς δεν έχουμε παρά να του πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ παραδεχόμενοι πως όμοιό του δεν θα γνωρίσει ποτέ το ελληνικό ποδόσφαιρο. Danke König Otto…!
Ο Ρεχάγκελ σε αριθμούς:
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΓΩΝΕΣ Ν Ι Η
Τελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου 3- 1- 0- 2
Προκριματικά Παγκοσμίου Κυπέλλου 26- 13- 7- 6
Προκριματικά Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 20- 16- 1- 3
Τελικά Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 9- 4- 1- 4
Κύπελλο Συνομοσπονδιών 3- 0- 1- 2
Φιλικά 45- 19- 13- 13
ΣΥΝΟΛΟ 106 53 23 30
Τα μεγάλα ρεκόρ!
Πρωταθλητής Ευρώπης: 2004
Προκρίσεις σε EURO: 2004, 2008
Προκρίσεις σε Παγκόσμια Κύπελλα: 2010
Συμμετοχή στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών: 2005
Αήττητο σερί: 15 αγώνες (12-3-0) από 16/10/2002 έως 31/3/2004
Αήττητο εντός έδρας: 10 αγώνες (9-1-0) από 16/10/2002 έως 30/3/2005
Αγώνες-σταθμός στην εποχή Ρεχάγκελ
6 Οκτωβρίου 2001
Προκριματικά Μουντιάλ - Μάντσεστερ: Αγγλία-Ελλάδα 2-2
7 Ιουνίου 2003
Προκριματικά EURO - Σαραγόσα: Ισπανία-Ελλάδα 0-1
12 Ιουνίου 2004
Τελικά EURO - Πόρτο: Πορτογαλία-Ελλάδα 1-2
25 Ιουνίου 2004
Τελικά EURO - Λισαβόνα: Γαλλία-Ελλάδα 0-1
1 Ιουλίου 2004
Τελικά EURO - Πόρτο: Ελλάδα-Τσεχία 1-1
4 Ιουλίου 2004
Τελικά EURO - Λισαβόνα: Πορτογαλία-Ελλάδα 0-1
17 Οκτωβρίου 2007
Προκριματικά EURO - Κωνσταντινούπολη: Τουρκία-Ελλάδα 0-1
18 Νοεμβρίου 2009
Προκριματικά Μουντιάλ - Ντόνετσκ: Ουκρανία-Ελλάδα 0-1
17 Ιουνίου 2010
Τελικά Μουντιάλ - Μπλομφοντέιν: Ελλάδα-Νιγηρία 2-1
http://www.gazzetta.gr/
