προκαλούν αναστάτωση και ανησυχία στις γυναίκες παρά το γεγονός ότι συνήθως (αλλά όχι πάντα) δεν σχετίζονται με τον καρκίνο του μαστού.
Κάθε γυναίκα, μετά από την εφηβεία, είναι καλό να επισκέπτεται μία φορά το χρόνο το χειρουργό που εξειδικεύεται σε αυτές τις παθήσεις και που είναι σε θέση να την κατευθύνει και να λύσει τις απορίες της σχετικά με τα συνήθη αυτά προβλήματα. Είναι επίσης ιδιαίτερα χρήσιμο, κάθε γυναίκα να αυτοεξετάζει τακτικά τους μαστούς της, ώστε όταν διαπιστώσει κάποια αλλαγή που την ανησυχεί να επικοινωνεί με τον ειδικό και να κατευθύνεται σωστά.
Ινοκυστική νόσος (Ινοκυστική μαστοπάθεια)
Ο όρος «ινοκυστική νόσος» αναφέρεται σε μία σειρά μεταβολών και αλλοιώσεων που υφίσταται ο γυναικείος μαστός κατά τη διάρκεια του καταμήνιου κύκλου.
Η διέγερση των μαστών από τις ορμόνες προκαλεί διαστολή των αιμοφόρων αγγείων, διόγκωση των αδένων και των πόρων και κατακράτηση υγρού. Η γυναίκα συνήθως νιώθει τους μαστούς πρησμένους, επώδυνους με ψηλαφητά «εξογκώματα». Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα οι μαστοί, συνήθως «ηρεμούν» και επιστρέφουν στην αρχική τους κατάσταση. Μπορεί όμως ορισμένες περιοχές των μαστών να παραμείνουν πιο σκληρές, να εμφανίσουν κύστεις και εξογκώματα. Οι ινοκυστικές αλλαγές μπορεί να εμφανίζονται και στους δύο μαστούς, συχνά στο άνω και έξω τεταρτημόριο, όπου ο αδένας του μαστού είναι περισσότερος. Αυτές οι αλλοιώσεις μπορεί να προκαλούν ήπιο πόνο ή έντονη ευαισθησία σε βαθμό που η γυναίκα να μην μπορεί να ακουμπήσει το στήθος της.
Από πολλούς θεωρείται μία φυσιολογική διαδικασία, που οφείλεται στις γυναικείες ορμόνες, κατά την οποία ο μαστός διογκώνεται και υπερτρέφεται κατά το δεύτερο μισό του κύκλου και στη συνέχεια επανέρχεται μετά την έμμηνο ρύση. Αυτός είναι και ο λόγος που ο όρος ινοκυστική «νόσος» τείνει πλέον να καταργηθεί και να αντικατασταθεί από τον όρο «ινοκυστικές αλλοιώσεις».
Οι ινοκυστικές αλλοιώσεις συμβαίνουν κατ’ ουσία σε όλες τις γυναίκες, αλλά αποκτούν ιδιαίτερη κλινική σημασία όταν καταλήγουν να δημιουργούν προβλήματα και συμπτώματα όπως πόνο στο μαστό, κύστεις και ογκίδια. Ένα μεγάλο μέρος αυτών των συμπτωμάτων, συνήθως υποχωρεί στον επόμενο καταμήνιο κύκλο της γυναίκας.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, θεωρείται πλέον ακριβέστερη η χρήση της ορολογίας που απλά περιγράφει τα κλινικά ευρήματα των μαστών, όπως για παράδειγμα «επώδυνοι μαστοί με οζίδια», η οποία αφ’ ενός περιγράφει ακριβώς το πρόβλημα αυτών των γυναικών (πόνος, ψηλαφητά οζίδια) και αφ’ ετέρου δεν χαρακτηρίζει ως «νόσο» μία διαδικασία φυσιολογικών αλλαγών.
Συμπερασματικά, οι γυναίκες με έντονα συμπτώματα, όπως πόνος και ψηλαφητά οζίδια, θα πρέπει να επισκέπτονται τον ειδικό, του οποίου ο ρόλος είναι να διακρίνει ποια από αυτά τα ενοχλήματα είναι ανησυχητικά και χρειάζονται περεταίρω έλεγχο, και ποια εντάσσονται απλά σε μία φυσιολογική μεταβολή που υφίστανται οι μαστοί όλων των γυναικών κάθε μήνα.
Πόνος στο μαστό (Μασταλγία)
Ο πιο κοινός τύπος μασταλγίας προκαλείται από τις ορμόνες που ρυθμίζουν τον καταμήνιο κύκλο της γυναίκας. Αυτές οι ορμονικές μεταβολές μπορεί να προκαλέσουν πόνο και στους δύο μαστούς αρκετές ημέρες πριν την έναρξη της περιόδου. Ο τύπος αυτός του πόνου εμφανίζεται και κατόπιν υποχωρεί στις διάφορες φάσεις του κύκλου και γι’ αυτό ονομάζεται «κυκλική μασταλγία». Η κυκλική μασταλγία δεν σχετίζεται συνήθως με καρκίνο του μαστού ή άλλα σοβαρά προβλήματα.
Λιγότερο συχνά, μία γυναίκα μπορεί να εμφανίσει «μη κυκλική μασταλγία». Αυτός ο τύπος πόνου δεν σχετίζεται με τον καταμήνιο κύκλο και μπορεί να αφορά μόνο τον ένα μαστό, ή μία περιοχή του μαστού. Η μη κυκλική μασταλγία συνήθως προκαλείται από προβλήματα εκτός του μαστού, όπως μυοσκελετικές κακώσεις, κακώσεις του δέρματος, παθήσεις της σπονδυλικής στήλης ή άλλων συστημάτων (π.χ πόνος στο θώρακα, «καούρα» από δυσπεψία, κ.α). Η μη κυκλική μασταλγία μπορεί να οφείλεται σε καρκίνο του μαστού, μόνο σε ένα πολύ μικρό ποσοστό γυναικών.
Οι γυναίκες με επιμένοντα πόνο στους μαστούς θα πρέπει να επισκέπτονται το γιατρό τους, ο οποίος θα αποφασίσει εάν απαιτούνται περεταίρω εξετάσεις. Όταν τελικά αποφασιστεί ότι ο πόνος δεν σχετίζεται με κάποιο σοβαρό πρόβλημα, ο γιατρός μπορεί να συστήσει μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες θεραπείες:
Χορήγηση απλών παυσίπονων, όπως παρακεταμόλη (Depon®, Panadol®, Lonarid®, κ.α), ή αντιφλεγμονωδών φαρμάκων όπως η ιβουπροφένη (Brufen®), η λορνοξικάμη (Xefo®), κ.α. Γυναίκες με πιο ισχυρό πόνο που είναι ανθεκτικός στα απλά παυσίπονα μπορεί να χρειαστούν ισχυρότερα παυσίπονα που χορηγούνται με ειδική συνταγή.
Μείωση της δόσης ή και διακοπή των φαρμάκων που πιθανώς λαμβάνει η γυναίκα και που περιέχουν οιστρογόνα (μετά από συζήτηση με το γιατρό).
Καθημερινή χρήση ειδικών στηθόδεσμων που στηρίζουν τους μαστούς (αθλητικού τύπου).
Διατατικές ασκήσεις του αυχένα και του θώρακα, όταν ο πόνος οφείλεται σε μυοσκελετικά αίτια.
Σε ορισμένες γυναίκες μπορεί να βοηθήσει, η αλλαγή της διατροφής ή η λήψη διατροφικών συμπληρωμάτων, όπως π.χ η ελάττωση της χρήσης καφεΐνης, ή η χορήγηση εκχυλίσματος νυχτολούλουδου (evening primrose oil).
St. James University Hospital, Leeds, UK.
"John Golligher" Colorectal Unit, The General Infirmary, Leeds, UK.
"Λευκός Σταυρός Αθηνών"
website:www.s-andrikopoulos.gr
email:info@s-andrikopoulos.gr
Σπύρος Χ. Ανδρικόπουλος, Χειρουργός
Λαπαροσκοπική & Ρομποτική Χειρουργική
Χειρουργική Παχέος Εντέρου & Ορθού
Χειρουργική Ογκολογία
www.markos.tv
