, η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου έκανε μια εκστρατεία υποστήριξης των ελληνικών προϊόντων στην ίδια την χώρα με σύνθημα «Ο επιμένων ελληνικά». Η ελληνική κυβέρνηση με αυτό τον τρόπο προσπάθησε να αναπτερώσει το ηθικό των Ελλήνων καταναλωτών να υποστηρίξουν τα ελληνικά προϊόντα.
Στην Κύπρο του 2010 με μια οικονομία πληγωμένη ακόμα πάσχουμε από ξενομανία και έχουμε μόνο σαν κριτήριο την τιμή των προϊόντων. Το κράτος κρυμμένο πίσω από την δήθεν ελεύθερη αγορά και ανταγωνισμό και τις δήθεν Ευρωπαϊκές οδηγίες δεν προβαίνει σε καμία καμπάνια υποστήριξης των κυπριακών προϊόντων. Τουναντίον, πολλές φορές, ακόμα και σε δημόσιους διαγωνισμούς, είτε αυτοί είναι κρατικοί, ημικρατικοί, τοπικής αυτοδιοίκησης ή άλλων φορέων δημόσιας οντότητας μοναδικό κριτήριο είναι η τιμή με αποτέλεσμα να βρίσκουμε κινέζικες γλάστρες σε δημόσιους χώρους, κινέζικες στολές δημόσιων εργατών, συριακές κουρτίνες δε δημόσια κτήρια κτλ.
Η κατάκτηση της αγοράς από κινέζικα μήλα, ισραηλίτικα αβοκάντο, νοτιοαμερικανικών μπανανών, γαλλικών κρασιών, ιταλικού σαλαμιού, βουλγάρικης φέτας και πολύ σύντομα σίγουρα τούρκικου χαλουμιού σε τιμές εξευτελιστικές έχουν «φαράσει» το κυπριακό νοικοκυριό. Ο Κύπριος δεν καταλαβαίνει ότι με το να αγοράσει λίγο πιο ακριβά τα κυπριακά μήλα βοηθά την ίδια του την τσέπη. Τα λεφτά που ξοδεύουμε για τα κυπριακά προϊόντα μένουν στην Κύπρο. Είναι πιο ακριβά για το λόγο ότι τα κόστη του Κύπριου παραγωγού είναι πιο ψηλά.
Δεν λέω ότι δεν υπάρχει αισχροκέρδεια πολλές φορές, αλλά αυτό οφείλεται και πάλι στην κοντοφθαλμία του Κυπρίου παραγωγού που θέλει να ξεπουλήσει και να πλουτίσει χτες. Πιστεύω ότι η κρίση που περνούμε αυτή τη στιγμή είναι ο καλύτερος δάσκαλος και για τους τοπικούς παραγωγούς προϊόντων και υπηρεσιών.
Σε ένα υγιές ανταγωνιστικό περιβάλλον η τιμή είναι ένα από τα κριτήρια και όχι το μοναδικό. Στην περίπτωση των κυπριακών προϊόντων κατάντησαν να ανταγωνίζονται προϊόντα που σε άλλες χώρες το κόστος παραγωγής τους είναι μόνο το 10% του κόστους παραγωγής στην Κύπρο. Αυτό προκαλεί ένα φαύλο κύκλο μη υγιές ο οποίος εκμηδενίζει τα άλλα κριτήρια όπως είναι η ποιότητα, η συμβολή στην κυπριακή οικονομία, η καταναλωτική παιδεία και ο οικονομικός πατριωτισμός.
Οι Κύπριοι καταναλωτές ως πριν μερικά χρόνια δεν υπολογίζονταν από την ξενοδοχειακή βιομηχανία ως μια σημαντική αγορά. Την τελευταία τριετία με την Κύπρο να είναι η δεύτερη αγορά μετά το Ηνωμένο Βασίλειο σε διανυκτερεύσεις στα κυπριακά ξενοδοχεία, οι Κύπριοι ξενοδόχοι έχουν γίνει βασιλικότεροι του βασιλέως και κυπροποίησαν πολλές από τις υπηρεσίες τους.
Φανταστείτε να συμβεί το ίδιο με τα μήλα, τα σταφύλια, τα είδη κεραμικής, τα έπιπλα και τόσα άλλα προϊόντα τα οποία ακόμα αντιστέκονται στο λαίλαπα της κινέζικης εισβολής. Εάν όλοι και πρώτο το κράτος αλλάζαμε τα κριτήρια αγοράς τότε η μικρομεσαία επιχείρηση και ο μικροπαραγωγός θα έβλεπαν καλύτερες μέρες και σίγουρα η τιμή των κυπριακών προϊόντων θα ήταν πιο φθηνή όπως ακριβώς συνέβηκε με τις διανυκτερεύσεις ξενοδοχείων.
Ο επιμένων κυπριακά ίσως να είναι ένας γραφικός, ρομαντικός τύπος αλλά σίγουρα είναι ο μόνος που ευσυνείδητα υποστηρίζει με το υστέρημα του την κυπριακή οικονομία και την βοηθά πραγματικά να απαλύνει την κρίση.
Σίγουρα πολλοί είσαστε εσείς που διαφωνείτε μαζί μου, σίγουρα όμως υπάρχουν και οι λίγοι που θα συμφωνήσουν και αύριο το κρασί που θα αγοράσουν θα είναι κυπριακό και θα προτιμήσουν λιγότερα μήλα στο καλάθι τους αλλά κυπριακά.
Όσον αφορά τώρα το κράτος (δεν εννοώ την τωρινή κυβέρνηση μόνο αλλά ενίοτε όλες που πέρασαν και θα περάσουν) αν συνεχίσει να κρύβεται τότε έμπρακτα καλλιεργεί στυφνούς καταναλωτές και όχι προβληματισμένους πολίτες με καταναλωτική συνείδηση και όχι καταναλωτική ασυνειδησία. Όταν το κράτος αγοράζει υπηρεσίες και προϊόντα θα πρέπει να βρει τρόπο να προτιμά νομικά και διαδικαστικά κυπριακής προέλευσης υπηρεσίες και προϊόντα, μόνο έτσι θα μπορέσει να προωθηθεί η επιχειρηματικότητα, η δημιουργία θέσεων εργασίας και να ενισχυθεί η τοπική οικονομία χωρίς μεγάλα λόγια και «τρομερά» μέτρα.
http://www.sigmalive.com/inbusiness/opinions/365060
