Στη δήλωσή του αυτή, αντέδρασαν αρκετοί αξιωματικοί του Οικονομικού, Σώματος, απόφοιτοι της Στρατιωτικής Σχολής Αξιωματικών Σωμάτων, λέγοντας πως ο υπουργός δεν χρησιμοποίησε τυχαία την ειδικότητά τους για να στηρίξει την ένταξη και άλλων ειδικοτήτων στρατιωτικών της Διοικητικής Μέριμνας του στρατεύματος στα “πολιτικά μισθολόγια”. Λέγεται δε, πως σήμερα ο υπουργός «παίρνει τη ρεβάνς» από διαμάχη που είχαν ως συμφοιτητές στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στα τα μέσα της δεκαετίας του ’80. Ο τότε συνδικαλιστής φοιτητής Γιάννης Ραγκούσης, φέρεται να προέτρεπε ή και κατ’ άλλους να εξανάγκαζε τους φοιτητές να απέχουν από συγκεκριμένα πανεπιστημιακά μαθήματα. Σε αυτήν την κίνηση, αντιδρούσαν οι στρατιωτικοί συμφοιτητές του, διότι μεταξύ άλλων η στρατιωτική τους ιδιότητα δεν τους επέτρεπε αποχές, με αποτέλεσμα να φέρεται ότι δέχθηκαν από τον σημερινό υπουργό, έντονες φραστικές επιθέσεις, που ίσως και να ξεπερνούν τα όρια του ιστορικού αταβισμού.
Είναι αλήθεια, πως όσοι φοίτησαν στο Α.Π.Θ. στα πρώτα 10-15 μεταπολιτευτικά χρόνια, έγιναν μάρτυρες τέτοιων επεισοδίων, εις βάρος των στρατιωτικών μαθητών της ΣΣΑΣ. Εκείνο όμως που είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς, είναι το ότι ένας υπουργός παρασύρεται από ενδεχόμενες αγκυλώσεις και νεανικά βιώματα και συμμετέχει αν όχι πρωτοστατεί σε ανατροπές ίσως παγκόσμιας πρωτοτυπίας.
Η παγκόσμια στρατιωτική ιστορία μας έχει διδάξει, πως η Διοικητική Μέριμνα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της συνολικής λειτουργίας ενός στρατού. Η ελλιπής ή αναποτελεσματική Διοικητική Μέριμνα δε, ήταν η αιτία που χάθηκαν μάχες ή και πόλεμοι από ισχυρότατους κατά τα λοιπά στρατούς.
Η Στρατηγική, όπως και η πολιτική, λέγεται ότι είναι «η τέχνη του εφικτού». Το τι είναι εφικτό όμως, δεν καθορίζεται απλά από αριθμητικές υπεροχές, αμυντικά δόγματα, πληροφορίες, οπλικά συστήματα και τακτικές, αλλά, σε πρωταρχικό επίπεδο, από το εξαιρετικά δύσκολο έργο όλων εκείνων που έχουν να κάνουν με τον καθορισμό συνολικών απαιτήσεων, τα διαθέσιμα και απαιτούμενα συνολικά εφόδια και υπηρεσίες, την οργάνωση, τη διοίκησή και τη λειτουργία τους, τις μεταφορές και τα δίκτυα επικοινωνιών.
Πριν ακόμη, ένας επιχειρησιακός διοικητής, σκεφθεί οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρηση, πρέπει και οφείλει να εξασφαλίσει ότι οι στρατιώτες του θα έχουν διαθέσιμα όλα τα υλικά και υπηρεσίες που απαιτούνται για να επιχειρούν απρόσκοπτα. Σε αυτήν την προσπάθεια, πρέπει να έχει επικοινωνήσει τα επιχειρησιακά του σχέδια με τον διοικητή υποστήριξης, ο οποίος με τη σειρά του, πρέπει να γνωρίζει και να κατανοεί τι καλείται να υποστηρίξει. Αν ο διοικητής υποστήριξης δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με τον επιχειρησιακό διοικητή και δεν είναι επίσης στρατιώτης, η οποιαδήποτε συνεργασία και κατανόηση μεταξύ τους είναι ανέφικτη, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, ακόμη και μετά την ψήφιση του νόμου για τη νέα δομή δυνάμεων, έχουμε, κατά ίσως παγκόσμια πρωτοτυπία, στρατιωτικούς πολλών ταχυτήτων, με πολλές επετηρίδες ιεραρχίας (Όπλα, Σώματα, εξ Υπαξιωματικών, παράλληλη επετηρίδα κλπ), Αυτό, από μόνο του δημιουργεί ένα «ρατσιστικό» φαινόμενο ύπαρξης Αξιωματικών α’, β’, γ’ και δ’ κατηγορίας, που, όπως είναι ήδη γνωστό και ευνόητο, δημιουργεί διοικητικές στρεβλώσεις και σοβαρότατα καθημερινά διοικητικά και όχι μόνο προβλήματα.
Εάν σε αυτό το ήδη στρεβλό δεδομένο, προστεθεί και η μισθολογική διαφοροποίηση, τότε είναι σίγουρο πως αυτό θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά στις φυγόκεντρες δυνάμεις της ενότητας και συνοχής του στρατεύματος, με απρόβλεπτα οδυνηρές συνέπειες.
Πέραν των παραπάνω, δεν είναι δυνατόν:
Ø Ένας στρατιωτικός του Οικονομικού ή άλλου Σώματος, να ταυτίζεται με ένα δημόσιο υπάλληλο, από τη στιγμή που ο στρατιωτικός, μεταξύ άλλων:
o Διέπεται από τον ΣΠΚ και όχι το Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα.
o Έχει περιορισμένα πολιτικά δικαιώματα σε σχέση με ένα δημόσιο υπάλληλο
o Εργάζεται αμισθί για αμέτρητες υπερωρίες.
o Βρίσκεται σε συνεχή 4ωρη ετοιμότητα και δεν μπορεί να απομακρυνθεί από την έδρα της Υπηρεσίας του
o Υποχρεούται σε συχνές και απρογραμμάτιστες μεταθέσεις, αποσπάσεις, διαθέσεις κλπ.
Ø Ο ίδιος στρατιωτικός μη επιχειρησιακής ειδικότητος, να υπηρετεί σε ένα Πολεμικό Πλοίο και να αμείβεται διαφορετικά από τον επιχειρησιακό συνάδελφό του.
Ø Το ίδιο να συμβαίνει όταν όλοι υπηρετούν σε Επιτελεία ή άλλες μη επιχειρησιακές θέσεις.
Επιπρόσθετα, είναι εμφανές πως μία τέτοια εξέλιξη θα ανοίξει νέο μπαράζ παραιτήσεων, ενώ δεν νομίζω να υπάρχει πλέον νέος με δυνατότητες, που να έχει οποιοδήποτε κίνητρο, για να γίνει στρατιωτικός των λεγομένων Σωμάτων. Εκτός βέβαια αν μέσα στις προθέσεις των κυβερνώντων είναι η κατάργηση της ΣΣΑΣ των αριστούχων ή και άλλων Ανωτάτων Στρατιωτικών Σχολών – Τμημάτων Σχολών και η εν γένει αποστέρηση των Ενόπλων Δυνάμεων από υψηλού επιπέδου στρατιωτικούς. Γιατί, αν δεν είσαι στρατιώτης, δεν μπορείς να υποστηρίξεις έναν άλλο στρατιώτη!
Θέλω να πιστεύω, πως τόσο ο κ. Ραγκούσης, όσο και τα υπόλοιπα κυβερνητικά στελέχη που ασχολούνται με θέματα που άπτονται της υπόστασης και λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεων, θα επανεξετάσουν τα δεδομένα και δεν θα προβούν σε αποφάσεις που θα έχουν απρόβλεπτες συνέπειες στη σταθερότητα των Ενόπλων Δυνάμεων, ως βασικού συμβόλου και εγγυητή της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας.
Παναγιώτης Ασπροδίνης MSc
Αρχιπλοίαρχος ΠΝ ε.α.
