Η μάχη χάθηκε για ένα συνάνθρωπο, άστεγο, βρωμιάρη, αρρωστιάρη, μπορεί και πρεζάκια. Πόση ώρα κατάφερες να μείνεις στο κρύο χθες και σήμερα χωρίς να αρχίσεις να παραμιλάς και να τρέμει το στόμα σου; Ο λεχρίτης του δρόμου, το μετράει αντίστροφα, πόση ώρα ένιωσα ζεστασιά σήμερα. Στο σώμα, αλλά και στην ψυχή. Ίσως όταν του έδωσες 0,50€, να του ζέστανες την ψυχή. Αλλά το σώμα έμεινε παγωμένο, και τελικά νεκρό.
Η κοινωνία μας έχει ανάγκη από πράξεις. Από αυτοθυσία. Μην απαλλάσσουμε τις τύψεις μας με 0,50€. Μην νομίζουμε ότι είμαστε οι μεγάλοι ευεργέτες με 1€. Δεν είμαστε. Πόσοι από αυτούς που διαδήλωσαν για τους Κούρδους, για τους Αφγανούς, για τους φτωχούς και κατατρεγμένους αυτής της χώρας, θα έβαζαν ένα από αυτούς στο σπίτι τους να κοιμηθεί, να τον ταΐσουν, να τον ζεστάνουν; Ελάχιστοι, ίσως και κανείς. Βέβαια φώναξαν για αυτούς… αλλά δεν είναι η λύση για όλα. Η κοινωνία έχει ανάγκη από πράξεις. Αν είχαμε πράξει όλοι μαζί νωρίτερα δεν θα ήταν νεκρός αυτός ο άγνωστος βρωμιάρης. Θα είχε και όνομα κατά πάσα πιθανότητα. Θα ήταν ο Δημήτρης ο άστεγος, και όχι ένας άστεγος. Και αφού θα ήξερες το όνομά του, θα έκανες και κάτι παραπάνω. Αλλά δεν το έμαθες ποτέ.
Η μάχη με το κρύο είναι άνιση. Το ψύχος σε σκοτώνει, αλλά δεν κάνει κάθε νύχτα το κρύο αυτών των ημερών, ε και;
Σε προκαλώ να κοιμηθείς, οπουδήποτε αλλού -εκτός κλειστού χώρου- μια οποιαδήποτε νύχτα, ενός ήπιου χειμώνα. Σου προτείνω να μην το κάνεις χωρίς να ρωτήσεις κάποιον άστεγο για συμβουλές!
Πρόκληση και παράλληλα μάθημα, έτσι για να κλείσω επειδή πάγωσαν τα χέρια μου γράφοντας, θα ήταν για τον κάθε Δήμο και το κάθε Δημότη, να ενδιαφέρεται 365 μέρες το χρόνο για αυτούς τους ανθρώπους, και όχι μόνο κατά τη διάρκεια ακραίων καιρικών φαινομένων. Τι πιο ακραίο από τη ζωή χωρίς σπίτι;
Δεν χρειάζεται ο καιρός να θυμίσει Χριστούγεννα για να πάρεις ζεστά (και υποκριτικά) την τραγική κατάσταση που επικρατεί στους δρόμους, στα πεζοδρόμια, στα σκοτεινά σοκάκια και στις υγρές πλατείες.
Cheers
http://alximeio.wordpress.com/
