εργασιακές, μισθολογικές και ασφαλιστικές ανατροπές που έφεραν τα πάνω κάτω στην καθημερινότητα του Έλληνα, η οικονομία βρίσκεται στο σημείο μηδέν. Αν, μάλιστα, προσμετρήσουμε και τον χαμένο πολιτικό χρόνο, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα.
Δέκα μήνες μετά την εφαρμογή του μνημονίου, οι εκτιμήσεις είναι εφιαλτικές. Στο τέλος του 2011 το χρέος θα έχει αγγίξει τα 362,5 δισεκατομμύρια ευρώ ή το 158% του ΑΕΠ. Η τρόικα εξέδωσε “φετβά” για νέα μέτρα ύψους 22 δισεκατομμυρίων για την τριετία 2012- 2015. Και αυτό το “σωσίβιο”, όμως, με μαθηματική ακρίβεια θα ξεφουσκώσει στη μέση του ωκεανού. Ούτε οι στόχοι θα επιτευχθούν ούτε η κοινωνία θα το αντέξει. Καμία προοπτική διεξόδου από την ασφυξία δεν διαφαίνεται.
Αντίθετα, μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι το μνημόνιο ήταν λάθος. Το δίλημμα χρεοκοπία ή τρόικα που επέσειε η κυβέρνηση Παπανδρέου, φαίνεται όλο και πιο αδύναμο διότι έμεινε στον αέρα, δεν συνοδεύτηκε από ένα σχέδιο.
Η αντιμετώπιση της κρίσης έγινε με μεθόδους κόψε – ράψε που στόχευαν μόνο στον εύκολο στόχο, τους αδύναμους και ανιχνεύσιμους φορολογικά συνταξιούχους και μισθωτούς. Τα όρια των αδύναμων εξαντλούνται. Οι κατέχοντες έμειναν ανέγγιχτοι. Ακάλυπτη επιταγή αποδείχθηκαν οι παπανδρεϊκές κορώνες “δημεύστε τις περιουσίες” κλπ.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ άρχισε να μου θυμίζει την κυβέρνηση της ΝΔ. Διάτρητη συνοχή. Απαισιοδοξία ότι το καράβι δεν σώζεται με τίποτα. Σέρνεται πίσω από τα γεγονότα αδυνατώντας να τα ορίσει. Αυτό το σκηνικό είναι λογικό να εντείνει και τα προσωπικά διλήμματα του Γιώργου Παπανδρέου: Να πάει σε εκλογές τώρα που το ΠΑΣΟΚ έχει αρκετές πιθανότητες να βγει πρώτο κόμμα; Ή ακόμη κι αν τις κερδίσει, να μοιράσει αμέσως μετά την τράπουλα και σε άλλους κομματικούς συμπαίκτες ώστε να μην σκάσει η χειροβομβίδα μόνο στα δικά του χέρια; Εναλλακτικά, να πάρει το υψηλό ρίσκο και να τις κάνει αργότερα, όταν, όμως, πλέον θα είναι έρμαιο των γεγονότων και πολύ πιο ασαφές το εκλογικό αποτέλεσμα; Η άλλη λύση είναι η γνωστή. Ο ανασχηματισμός. Λες και αν αλλάξει ο Παπακωνσταντίνου θα σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία.
Η συναίνεση, που τώρα θυμήθηκε να ζητήσει ο πρωθυπουργός από τα κόμματα ενόψει των κρίσιμων Συνόδων της 11ης και της 24-25 Μαρτίου (εκεί όπου δύσκολα θα πάρει η ελληνική οικονομία τις ανάσες που χρειάζεται για να επιζήσει), δεν θα οδηγήσει πουθενά. Δεν την καλλιέργησε και δεν τον πιστεύουν ότι την εννοεί. Ούτε υπάρχει και καμιά διάθεση από την αντίπερα όχθη. Είναι, όμως, και αυτή μία πρωτοβουλία που μπορεί να την επικαλεστεί στα επιχειρήματα του -αν αποφασίσει τελικά να πάει σε εκλογές.
Κοντός ψαλμός αλληλούϊα. Είναι θέμα ημερών οι αποφάσεις. Η μεγάλη τραγωδία θα είναι να γίνουν οι εκλογές ή ο ανασχηματισμός και να βρεθούμε πάλι στο σημείο μηδέν. Κι αυτή, ίσως, είναι η πιο σημαντική παράμετρος που θα πρέπει να αξιολογηθεί και από τον Παπανδρέου και από τον κάθε πολιτικό αρχηγό.
Θα πρέπει να αποδείξουν στην πράξη ότι έχουν επίγνωση της κατάστασης, ότι δεν λειτουργούν μέσα στα στενά μικροκομματικά τους όρια και ότι υπηρετούν το συμφέρον του λαού, όπως οφείλουν με βάση το Σύνταγμα. Θα σταθούν, επιτέλους, στο ύψος των περιστάσεων ή η χώρα θα συνεχίσει χωρίς πυξίδα στην μεγάλη τρικυμία για να τσακιστεί στα βράχια;
Δέκα μήνες μετά την εφαρμογή του μνημονίου, οι εκτιμήσεις είναι εφιαλτικές. Στο τέλος του 2011 το χρέος θα έχει αγγίξει τα 362,5 δισεκατομμύρια ευρώ ή το 158% του ΑΕΠ. Η τρόικα εξέδωσε “φετβά” για νέα μέτρα ύψους 22 δισεκατομμυρίων για την τριετία 2012- 2015. Και αυτό το “σωσίβιο”, όμως, με μαθηματική ακρίβεια θα ξεφουσκώσει στη μέση του ωκεανού. Ούτε οι στόχοι θα επιτευχθούν ούτε η κοινωνία θα το αντέξει. Καμία προοπτική διεξόδου από την ασφυξία δεν διαφαίνεται.
Αντίθετα, μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι το μνημόνιο ήταν λάθος. Το δίλημμα χρεοκοπία ή τρόικα που επέσειε η κυβέρνηση Παπανδρέου, φαίνεται όλο και πιο αδύναμο διότι έμεινε στον αέρα, δεν συνοδεύτηκε από ένα σχέδιο.
Η αντιμετώπιση της κρίσης έγινε με μεθόδους κόψε – ράψε που στόχευαν μόνο στον εύκολο στόχο, τους αδύναμους και ανιχνεύσιμους φορολογικά συνταξιούχους και μισθωτούς. Τα όρια των αδύναμων εξαντλούνται. Οι κατέχοντες έμειναν ανέγγιχτοι. Ακάλυπτη επιταγή αποδείχθηκαν οι παπανδρεϊκές κορώνες “δημεύστε τις περιουσίες” κλπ.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ άρχισε να μου θυμίζει την κυβέρνηση της ΝΔ. Διάτρητη συνοχή. Απαισιοδοξία ότι το καράβι δεν σώζεται με τίποτα. Σέρνεται πίσω από τα γεγονότα αδυνατώντας να τα ορίσει. Αυτό το σκηνικό είναι λογικό να εντείνει και τα προσωπικά διλήμματα του Γιώργου Παπανδρέου: Να πάει σε εκλογές τώρα που το ΠΑΣΟΚ έχει αρκετές πιθανότητες να βγει πρώτο κόμμα; Ή ακόμη κι αν τις κερδίσει, να μοιράσει αμέσως μετά την τράπουλα και σε άλλους κομματικούς συμπαίκτες ώστε να μην σκάσει η χειροβομβίδα μόνο στα δικά του χέρια; Εναλλακτικά, να πάρει το υψηλό ρίσκο και να τις κάνει αργότερα, όταν, όμως, πλέον θα είναι έρμαιο των γεγονότων και πολύ πιο ασαφές το εκλογικό αποτέλεσμα; Η άλλη λύση είναι η γνωστή. Ο ανασχηματισμός. Λες και αν αλλάξει ο Παπακωνσταντίνου θα σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία.
Η συναίνεση, που τώρα θυμήθηκε να ζητήσει ο πρωθυπουργός από τα κόμματα ενόψει των κρίσιμων Συνόδων της 11ης και της 24-25 Μαρτίου (εκεί όπου δύσκολα θα πάρει η ελληνική οικονομία τις ανάσες που χρειάζεται για να επιζήσει), δεν θα οδηγήσει πουθενά. Δεν την καλλιέργησε και δεν τον πιστεύουν ότι την εννοεί. Ούτε υπάρχει και καμιά διάθεση από την αντίπερα όχθη. Είναι, όμως, και αυτή μία πρωτοβουλία που μπορεί να την επικαλεστεί στα επιχειρήματα του -αν αποφασίσει τελικά να πάει σε εκλογές.
Κοντός ψαλμός αλληλούϊα. Είναι θέμα ημερών οι αποφάσεις. Η μεγάλη τραγωδία θα είναι να γίνουν οι εκλογές ή ο ανασχηματισμός και να βρεθούμε πάλι στο σημείο μηδέν. Κι αυτή, ίσως, είναι η πιο σημαντική παράμετρος που θα πρέπει να αξιολογηθεί και από τον Παπανδρέου και από τον κάθε πολιτικό αρχηγό.
Θα πρέπει να αποδείξουν στην πράξη ότι έχουν επίγνωση της κατάστασης, ότι δεν λειτουργούν μέσα στα στενά μικροκομματικά τους όρια και ότι υπηρετούν το συμφέρον του λαού, όπως οφείλουν με βάση το Σύνταγμα. Θα σταθούν, επιτέλους, στο ύψος των περιστάσεων ή η χώρα θα συνεχίσει χωρίς πυξίδα στην μεγάλη τρικυμία για να τσακιστεί στα βράχια;
aixmi.gr
