Το επάγγελμα του δασκάλου δεν θα έπρεπε να το ασκούν ασυνείδητοι όπως στην εποχή μας που παράλληλα με το σχολείο έχουν κι άλλες δραστηριότητες και παρατάνε τα παιδιά μας σε διδακτικές ώρες. Μερικοί είναι τόσο προχωρημένοι που μέχρι και σχέδιο διανομής των παιδιών σε άλλες τάξεις έχουν επιβάλλει στα παιδιά με την ανοχή και την συνεργασία φυσικά του διευθυντή του σχολείου.
To φοβερότερο όλων είναι πως από τους 20 μαθητές που υπάρχουν στην τάξη του παιδιού μου που έχει και το πρόβλημα μόνο 3-4 μανάδες έχουμε ενδιαφερθεί και διαμαρτυρηθεί κατά καιρούς. Ούτε οι γονείς δεν ενδιαφέρονται. Υπάρχουν 1-2 εφεδρικοί δάσκαλοι που απλά αντικαθιστούν το δάσκαλο της τάξης όταν αργεί να 'ρθει στην ώρα του το πρωί, ο διευθυντής δεν μπορεί να κάνει τίποτε και το γραφείο της προϊσταμένης θεωρεί πως ο διευθυντής έχει ευθύνη. Η φιλοσοφία του δημοσίου υπαλλήλου. Ο ένας τα ρίχνει στον άλλο και τίποτε δεν γίνεται.
Λυπάμαι που οι θεσμοί καταρρέουν. Αν χάλασαν και τα σχολεία που είναι η βάση μαζί με την οικογένεια για να βοηθήσουν να μεγαλώσει σωστά ένα παιδί, να γίνει συγκροτημένος άνθρωπος, να μάθει την τάξη, την συνέπεια, το σεβασμό και την υπευθυνότητα, τότε μην περιμένουμε κι απ' το παιδί να φερθεί όπως πρέπει όταν μεγαλώσει.
Ας με συγχωρήσουν κάποιοι που μπορεί να θιχτούν απ' όσα γράφτηκαν παραπάνω, αλλά πίστευα και πιστεύω πως ο δάσκαλος δεν είναι απλό επάγγελμα αλλά πραγματικό λειτούργημα. Πού είναι οι εκπαιδευτικοί που νοιάζονταν για τους μαθητές τους και καλούσαν κι εμάς τους γονείς να συνεργαστούμε για να "χτίσουμε" ανθρώπους?
Τους δασκάλους και διευθυντές στα δημόσια σχολεία ποιός αλήθεια τους ελέγχει, αν είναι στην ώρα τους το πρωί, αν τηρούν κανονικά το ωράριό τους, αν φέρονται καλά στα παιδιά μας και εάν διδάσκουν σωστά την ύλη που πρέπει?
Λυπάμαι πραγματικά αλλά ψάχνω και λύση για το πρόβλημα. Αν μπορεί κάποιος υπεύθυνος ας βοηθήσει να μην χαραμιστούν τα μυαλά των παιδιών μας.
Αναγνώστης
