Οι πληθυσμοί των μελισσών στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη και την Ασία έχουν πληγεί σε μεγάλο βαθμό, ωστόσο είναι δύσκολο να συλλεχθούν αξιόπιστα στοιχεία σχετικά με το πόσες έχουν πεθάνει.
Πάντοτε κάποιες αποικίες μελισσών πέθαιναν από φυσικά αίτια, κυρίως τον χειμώνα, ωστόσο η ραγδαία αύξηση των θανάτων που αναφέρεται από τους μελισσοκόμους έχει ωθήσει τις κυβερνήσεις και τους επιστήμονες να εξετάσουν τρόπους για την επίλυση του προβλήματος.
Το θέμα είναι ότι οι απόπειρες για μείωση του ρυθμού θανάτων των μελισσών, μέσω προγραμμάτων γονιμοποίησης και συσσώρευσης μελισσών σε γιγάντιες κυψέλες, επιδεινώνουν την κατάσταση καθώς οι βιομηχανοποιημένες κυψέλες δημιουργούν ιδανικές συνθήκες για τα παράσιτα, μύκητες και ασθένειες.
Στο μεταξύ, η μεταφορά κυψελών από περιοχή σε περιοχή για την ενίσχυση της γονιμοποίησης, συνεπάγεται διάδοση των ασθενειών.
«Με τις κυψέλες που φτιάχνουμε δημιουργούμε ιδανικές συνθήκες μόλυνσης», δήλωσε στη Guardian αξιωματούχος των Ηνωμένων Εθνών.
Σημειώνεται ότι η αυξανόμενη χρήση εντομοκτόνων, που απορροφώνται από τα φυτά και περνούν στη γύρη και το νέκταρ, είναι, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, άλλος ένας σημαντικός παράγοντας για τον θάνατο των μελισσών.
Ειδικά όταν τα εντομοκτόνα συνδυάζονται, δημιουργούν ένα «θανατηφόρο κοκτέιλ» που καταστρέφει τις αισθήσεις, τη μνήμη και τον προσανατολισμό των μελισσών.
ΠΗΓΗ: econews.gr
