Την πρώτη χρονιά η Θεία λειτουργία και δοξολογία έγιναν στον Καθεδρικό ναό της Αγίας Τριάδας στην Νέα Υόρκη, χοροστατώντας του τότε Αρχιεπισκόπου Βορείου και Νοτίου Αμερικής Μιχαήλ. Παρευρέθησαν αμερικανοί πολιτικοί και κυβερνητικοί αξιωματούχοι, Έλληνες διπλωμάτες, οι Κασιώτες εφοπλιστές με τον Μανώλη Κουλουκουντή και πολλοί Δωδεκανήσιοι και άλλοι Ομογενείς. Ακολούθησε πολιτιστική εκδήλωση στην κοινοτική αίθουσα με ομιλίες για την ιστορική επέτειο. Με το ίδιο εθνικό ενθουσιασμό συνεχίστηκε ο εορτασμός της ιστορικής επετείου, ακόμα ζούσαν οι πρωτεργάτες του Δωδεκανησιακού αγώνα που διεξήγαγαν στην Αμερική. Στα πρώτα χρόνια η εκδήλωση γινόταν στον Καθεδρικό ναό και αργότερα σε άλλες εκκλησίες στο Manhattan της Νέας Υόρκης.
Το 1970, μετά την άφιξη αρκετών νέων Δωδεκανησίων μεταναστών, αναδιοργανώθηκε η Δωδεκανησιακή Ομοσπονδία, που συνέχισε να γιορτάζει την επέτειο της Ενσωμάτωσης με τον ίδιο πατριωτικό ενθουσιασμό. Στο μεταξύ, αρκετοί παλαιοί και νέοι Δωδεκανήσιοι μετανάστες μετακόμισαν στην Αστόρια της Νέας Υόρκης και ο εορτασμός καθιερώθηκε να γίνεται στον Καθεδρικό ναό του Αγίου Δημητρίου. Αν και πέρασαν 63 χρόνια και ελάχιστοι από τους πρωτεργάτες ζουν, όμως οι επόμενες αμερικανογεννημένες γενεές συνεχίζουν, με τον ίδιο πατριωτικό ενθουσιασμό, να τιμούν και να γιορτάζουν την ιστορική επέτειο. Σήμερα, η γιορτή της Ενσωμάτωσης αποτελεί τον συνδετικό κρίκο και τον πιο ισχυρό δεσμό που υπάρχει μεταξύ των Δωδεκανησίων της Αμερικής.
Όπως κάθε χρόνο, οι προετοιμασίες για την γιορτή άρχισαν από ενωρίς και συγχρόνως οι δημοσιεύσεις στον Ομογενειακό τύπο και οι ομιλίες στα άλλα ομογενειακά μέσα ενημέρωσης. Την Κυριακή 27 Φεβρουαρίου, οι Μανώλης Κασσώτης και ο Δημοσθένης Τριανταφύλλου μίλησαν το ραδιοφωνικό πρόγραμμα Cosmos FM για την ιστορική επέτειο. Παράλληλα περισσότερη δουλειά και προετοιμασία γινόταν αθόρυβα και άρχισε από πολύ πιο μπροστά. Γύρω στα 100 άτομα, από την πρόεδρο της Ομοσπονδίας μέχρι το πιο μικρό παιδί έπρεπε να προετοιμαστούν και να συντονιστούν για την ημέρα της γιορτής.
Η αίθουσα έπρεπε να ετοιμαστεί και να διακοσμηθεί για την ημέρα της γιορτής. Τα παραδοσιακά φαγητά, ορεκτικά, γλυκίσματα, αναψυκτικά, καφέδες και όλα τα εφόδια έπρεπε να προετοιμαστούν ή να αγοραστούν. Τα χορευτικά έπρεπε να ετοιμάσουν τις παραδοσιακές τους στολές και να κάμουν τις πρόβες τους. Το ίδιο και όσοι ασχολούνται με την παραδοσιακή μουσική, τα τραγούδια και τις επαγγελίες. Εκτός απʼ αυτούς συμμετέχουν και 40 άλλοι συμπατριώτες μας, που με αγγελίες τους στο διαφημιστικό πρόγραμμα, βοήθησαν οικονομικά για να καλυφτούν τα έξοδα του εορτασμού. Αυτή η προετοιμασία δένει τους Δωδεκανησίους και τους κάνει να αισθάνονται σαν μια οικογένεια.
Την Κυριακή 6 Μαρτίου, άρχισε η εορτή με την Θεία λειτουργία και δοξολογία, που τέλεσε ιερατικός προϊστάμενος, αρχιμανδρίτης Απόστολος Κουφαλάκης από την Ρόδο, βοηθούμενος από τον ιερέα Αναστάσιο Κουράκη από την Νίσυρο. Ακολούθησε αρτοκλασία για τους επιζόντας Δωδεκανησίους και εψάλει επιμνημόσυνος δέηση για τους γνωστούς και αγνώστους ήρωες της Δωδεκανησιακής Ελευθερίας. Ας σημειωθεί ότι, στην επιτυχία της εκδήλωσης συντελεί η συνδρομή της κοινότητας του Αγίου Δημητρίου που, εκτός των πατέρων Κουφαλάκη και Κουράκη, αρκετά μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου είναι Δωδεκανήσιοι.
Με συντονιστές τους Μανώλη Κασσώτη και Τιμολέων Κόκκινο, το πολιτιστικό μέρος του προγράμματος συνεχίστηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων της Κοινότητας, η οποία ήταν ασφυκτικά γεμάτη, από 500 και πλέον Δωδεκανησίους και άλλους ομογενείς, μεταξύ των οποίων και πρόεδροι αρκετών ομογενειακών συλλόγων. Το πρόγραμμα παρουσίασαν ο Γιάννης Σακέλλης και την Ειρήνη Κωνσταντινίδη. Η γιορτή άρχισε με προσευχή από τον αρχιμανδρίτη Απόστολο και στην συνέχεια οι αδελφές Ανθούλα και Ευαγγελία Κορκή έψαλαν τους Εθνικούς ύμνους Ελλάδας και Αμερικής.
Ακολούθως η πρόεδρος της Δωδεκανησιακής Ομοσπονδίας Ματίνα Κουτσού, με σύντομη αλλά εμπεριστατωμένη ομιλία αναφέρθηκε στο νόημα της γιορτής. Στην συνέχεια η Γεν. πρόξενος της Ελλάδας Αγλαΐα Μπαλτά μετέφερε τον χαιρετισμό της Ελληνικής πατρίδας. Η δε Γεν. πρόξενος της Κύπρου Κούλα Σοφιανού έφερε τον χαιρετισμό της Μεγαλονήσου και ευχήθηκε του χρόνου να μεταφέρει τον χαιρετισμό μιας ηνωμένης Κύπρου. Στην συνέχεια η ομογενής NY State assemblywoman Aravella Simotas μετέφερε τον χαιρετισμό της Βουλής της πολιτείας της Νέας Υόρκης.
Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με παραδοσιακά δίστιχα από την εξάχρονη Καλλιόπη Μικροπανδρεμένου και στην συνέχεια η Πόπη Ζιάγκος απάγγειλε τον «Χορό της Λευτεριάς» της Ασπασίας Χατζηδημητρίου. Την στιγμή που αναφερόταν το όνομα του κάθε νησιού, από μια-μια κοπέλες της Δωδεκανησιακής Νεολαίας, ντυμένες με την τοπική ενδυμασία του κάθε νησιού έπαιρνε την θέση τους πάνω στην σκηνή. Ακολούθησε η Πόπη Πηλείδη, η οποία περιέγραψε τις συγκινητικές σκηνές που εξελίχθησαν την 31η Μαρτίου 1947 μπροστά στο Διοικητήριο στην ώρα την στιγμή που ο ταξίαρχος Πάρκερ παρέδιδε στον αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη την διοίκηση της Δωδεκανήσου και ανυψωνόταν η Ελληνική σημαία.
Στην συνέχεια, με την επιμέλεια της Αλεξάνδρας Καβουνίδου, χόρεψαν τα χορευτικά της Κάσου, Νισύρου, Καρπάθου, Καλύμνου, Τήλου και της Δωδεκανησιακής Νεολαίας. Στην παραδοσιακή ορχήστρα συμμετείχαν, από την Δωδεκανησιακή Νεολαία ο Ανδρέας Γκούστας (λύρα), ο Αναστάσης Σιφονιός στην τσαμπούνα και ο Γιάννης Θέμελης (λαούτο). Στους παρευρισκομένους προσφέρθηκαν παραδοσιακά φαγητά, ορεκτικά, γλυκίσματα, καφέδες και αναψυκτικά. Τελειώνοντας ο Γιάννη Σακέλλης ευχαρίστησε όσους εργάστηκαν για την επιτυχία της γιορτής και αυτούς που τίμησαν την γιορτή με την παρουσία τους.
Μετά το τέλος της γιορτής αρκετοί απʼ όσους δούλεψαν για την επιτυχία της συγκεντρώθηκαν στο «Κώτικο Σπίτι», για να δειπνήσουν και να σχολιάσουν την γιορτή και σκεφθούν πως μπορεί ακόμη να βελτιωθεί. Αλλά πιο πολύ για να χαλαρώσουν από την ένταση των προηγουμένων ημερών. Σε λίγο ήλθαν και αρκετά μέλη της Δωδεκανησιακής Νεολαίας για τον ίδιο σκοπό. Έκατσαν με την δική τους παρέα σε μια άλλη μεριά της αίθουσας, έφαγαν τραγούδησαν με τα παραδοσιακά τους όργανα και σε λίγο έπιασαν τον χορό.
http://www.inkarp.com/ipb/index.php?showtopic=66902