Η Πελαγία είμαι εγώ, είσαι εσύ, Πελαγίες είμαστε όλοι μας...Παρατημένη από Θεό κι από ανθρώπους, την ώρα που τα συνομήλικά της πάνε στο νηπιαγωγείο, η Πελαγία επιμένει να χαμογελά. Αλλά κάπου- κάπου την πιάνουν και τα κλάματα. Και τότε δε βρίσκεται άνθρωπος να τη μεγαλώσει. Οι κάτοικοι του χωριού τη φροντίζουν που και που, αλλά έχουν κι αυτοί τις οικογένειές τους, τις δουλειές τους, τη φτώχεια τους.
Η Πελαγία θα μεγαλώσει, αν σταθεί τυχερή κι επιβιώσει, για να ακολουθήσει το δρόμο που εμείς, σαν κοινωνία και δη ηλιακή κοινωνία, χαράξαμε γι' αυτούς τους ανθρώπους, τους τσιγγάνους ή τους γύφτους όπως τους φωνάζουμε. Που τους θέλουμε αμόρφωτους και άστεγους, για να κάνουν τις "σειρές" μας. Ναρκωτικά, κλοπές, διαρρήξεις, στη συντριπτική τους πλειοψηφία εποπτευόμενες ή με την καθοδήγηση κάποιου από εμάς, κάποιου μπαλαμού. Που βάζει τους γύφτους μπροστά για να κάνουν τη δουλειά του. Βλέπετε ο ρομά συνήθως τρέχει για να φύγει όταν γίνεται αντιληπτός, μαζεύει 50 "συγγενείς" στην αστυνομία & στο δικαστήριο για να φωνάξουν και να κλάψουν υπέρ του άμα συλληφθεί και πολλές φορές επιδιώκει να μπει στη φυλακή μπας και φάει και κοιμηθεί στο τζάμπα.
Το μέλλον της Πελαγίας και της κάθε Πελαγίας προδιαγράφεται δυσοίωνο. Ας μην κάνουμε πως δε βλέπουμε: Πορνεία, ναρκωτικά, κλοπές ο πιθανότερος μελλοντικός της φάκελος στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
