Μέχρι σήμερα κυριαρχούσε η αντίληψη ότι υπάρχει κάποιο δεδομένο όριο στη διάρκεια ζωής του ανθρώπου, όμως επιστήμονες που συμμετείχαν σε σχετικό συνέδριο του πανεπιστημίου της Οξφόρδης πέταξαν αυτή τη θεωρία στα …σκουπίδια.
Ο Paul Hodge, επικεφαλής του Harvard Generations Policy Program, υπογράμμισε ότι οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο που αντιμετωπίζουν κρίση στο θέμα της συνταξιοδότησης, του εργατικού δυναμικού που γερνάει και του αυξανόμενου κόστους περίθαλψης, πρέπει να προετοιμαστούν άμεσα για να χειριστούν αυτή την πρόκληση.
"Το προσδόκιμο ζωής πρόκειται να αυξηθεί σημαντικά και οι υπάρχουσες πολιτικές αναμένεται να αποδειχθούν απόλυτα ανεπαρκείς," προβλέπει ο ίδιος.
Το μέχρι ποια ηλικία και το πόσο γρήγορα θα αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής είναι θέματα ακόμα ανοιχτά σε συζήτηση όμως η κατεύθυνση και η επιτάχυνση αυτής της τάσης είναι σαφής.
Ο Richard Miller από την Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου του Michigan, αναφέρει ότι πειράματα που έγιναν σε ποντίκια – οργανισμοί που μοιάζουν γενετικά με τον ανθρώπινο – έδειξαν ότι το όριο ζωής μπορεί να επεκταθεί κατά 40% απλά και μόνο αν περιορισθεί η κατανάλωση θερμίδων.
Αν αυτό το μεταφράσουμε σε «ανθρώπινους όρους» μπορεί να σημαίνει ότι το μέσο όριο ζωής στις πλούσιες χώρες μπορεί να αυξηθεί από τα 80 χρόνια στα 112, με αποτέλεσμα πολλά άτομα να ζουν πολύ περισσότερα χρόνια.
Ο Aubrey de Grey, γεροντολόγος στο πανεπιστήμιο Cambridge, βλέπει ακόμα μακρύτερα. Πιστεύει ότι ο πρώτος άνθρωπος που θα ζήσει μέχρι την ηλικία των 1.000 ετών έχει ήδη γεννηθεί. Όπως υποστήριξε στο συνέδριο της Οξφόρδης, οι περιοδικές «διορθώσεις» στο ανθρώπινο σώμα με τη βλαστοκύτταρα, γονιδιακές θεραπείες και άλλες μεθόδους μπορούν μελλοντικά να σταματήσουν εξ'Α ολοκλήρου τη διαδικασία της ανθρώπινης γήρανσης.
Ο De Grey θεωρεί ότι αν τα αποτελέσματα κάθε «διόρθωσης» διαρκούν 30 με 40 χρόνια, η επιστήμη θα έχει εξελιχθεί τόσο πολύ μέχρι το επόμενο «επανορθωτικό» ραντεβού που ίσως ο θάνατος να αναβάλλεται επ'Α αόριστο.
Οι επαναστατικές ιδέες του De Grey απορρίπτονται από άλλους επιστήμονες του είδους, όπως είναι και ο Tom Kirkwood, διευθυντής του Κέντρου Γήρανσης και Διατροφής του πανεπιστημίου του Νewcastle.
Ο Kirkwood υποστηρίζει ότι η διαδικασία της ανθρώπινης γήρανσης είναι εγγενώς ελάσιμη, δηλαδή το προσδόκιμο ζωής δεν είναι κάτι απόλυτα σταθερό, όμως οι ερευνητές δεν έχουν ακόμα καταφέρει να κατανοήσουν τον τρόπο που λειτουργεί.
Ο πραγματικός στόχος δεν είναι μόνο να ζούμε περισσότερα χρόνια αλλά να ζούμε περισσότερα χρόνια με υγεία. Αυτό αρχίζει να συμβαίνει σήμερα στα άτομα που διανύουν την 8η δεκαετία της ζωής τους, μια ζωή πολύ περισσότερο δραστήρια από ότι ζούσαν οι 70άρηδες των προηγουμένων γενεών.
Ο Jay Olshanskyαπό το πανεπιστήμιο Illinois στο Chicago είναι πεπεισμένος ότι η μακροβιότητα και η υγεία θα συμπορευθούν με αποτέλεσμα η καθυστέρηση της γήρανσης να μεταφράζεται σε καθυστέρηση ασθενειών όπως είναι ο καρκίνος, το Αλτσχάιμερ και οι παθήσεις της καρδιάς.
Όμως για να κατανοηθεί πλήρως η βιολογία της γήρανσης θα χρειαστούν μεγάλες επενδύσεις από τις κυβερνήσεις σε προγράμματα και πειράματα.
http://www.planitikos.com/
