το πέταγμα του ρυζιού στους γάμους είναι έθιμο, λαϊκή παράδοση. Δεν έχει καμία σχέση με το μυστήριο καθεαυτό.
Απλά η Εκκλησία και οι ιερείς το ανέχονται τόσα χρόνια. Όμως, η κατάσταση (όλοι το βλέπουμε και το ομολογούμε) όσο πάει και χειροτερεύει. Αντί να παραβρεθούμε στο γάμο των προσφιλών μας ανθρώπων, να προσευχηθούμε γι' αυτούς να ριζώσουν όντως, να ευτυχίσουν παρακολουθούμε ένα τσίρκο, μία παράσταση. Κανείς δεν ασχολείται με το μυστήριο και κανείς δεν σέβεται τον χώρο στον οποίο βρισκόμαστε. Από ντύσιμο δε άστα να πάνε. Από την νύφη μέχρι και τις καλεσμένες. Ο πανικός με το ρύζι (σακούλες ολόκληρες κουβαλάνε), το πέταγμά του μαζί με κουφέτα και ό,τι άλλο σκεφθεί ο καθένας, τα γέλια, τα χάχανα κ.λπ. Δηλαδή κι αυτό ακόμα το έθιμο το αλλοιώσαμε. Δεν ρίχνουμε λίγο ρύζι για το καλό. Ας είμαστε σοβαροί, το ρίζωμα του γάμου δεν εξαρτάται από το ρύζι που θα πετάξουμε. Κάθε νοήμων το καταλαβαίνει. Εκτός αυτού μπορούν οι παρευρισκόμενοι να πετάξουν το ρύζι όταν βγαίνει το ζευγάρι από την εκκλησία. Όσο για το κεράκι να το πάρεις από το παγκάρι, να το ανάψεις και κανείς δεν σου ζήτησε ούτε ένα λεπτό γι' αυτό. Όταν κάνεις‚ κάτι να το κάνεις γιατί το πιστεύεις όχι για το θεαθήναι. Γιατί το θεαθήναι μας έφαγε τόσα χρόνια. Έχει καταντήσει ο γάμος (και η βάπτιση σε μικρότερο βαθμό) μία ολόκληρη βιομηχανία κέρδους και τα 50 ευρώ που θα δώσουμε για τον ψάλτη και τον νεωκόρο μας έχουν καθίσει στο λαιμό. Έλεος πια... Η χώρα μας έχει πάρει την κατηφόρα, όλα γύρω μας καταρρέουν και ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που το μόνο που θέλουν είναι να χτυπήσουν την Εκκλησία και τον Θεό. Ο Θεός να μας βοηθήσει!
Μία μητέρα που παντρεύει την κόρη της σε λίγους μήνες.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
