Ελλάδα, η κοινωνία της βωμολοχίας

Σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας ένα "μαλάκα" δείχνει να καλύπτει κάθε κενό αμηχανίας ή και αδυναμίας επικοινωνίας. Περπατώντας στο δρόμο, μπαίνοντας σε γραφεία, ακούγοντας ζευγάρια να μιλούν μεταξύ τους, μεγαλύτερους ή μικρότερους ηλικιακά ανθρώπους, σε προαύλια, καφετέριες, κάθε λογής εργασιακούς χώρους είναι εύκολο να συλλέξεις τέτοια ποσότητα βωμολοχιών που να σε κάνει να αναρωτηθείς τι έχει πάει στραβά;

Πολλοί θα πουν φταίει η παιδεία. Σίγουρα είναι ένας μεγάλος παράγοντας, είναι ο μόνος όμως; Μήπως είναι άλλος ο λόγος που γινόμαστε τόσο χυδαίοι χωρίς σεβασμό στο διπλανό μας; Πρόσφατα βρισκόμενος στο λεωφορείο άκουγα κάποιον "κύριο" να αποκαλεί τη συνάδελφό του "μαλάκω" με μια δόση φιλικότητας και κατανόησης. Η ίδια δεν έδειχνε θιγμένη, αλλά απολάμβανε τη ζεστασιά του χαρακτηρισμού. Είναι η βωμολοχία μια πράξη που σπάει τον πάγο μεταξύ την ελληνικής κοινωνίας άραγε;

Είμαστε χυδαίοι. Δεν είναι ότι σοκάρει ο χιλιοφορεμένος μαλάκας, είναι ότι δεν γίνεται κατανοητή η βαθύτερη ουσία αυτού του χαρακτηρισμού. Δεν είναι μόνο μια λέξη που την έχουμε εύκολη, είναι η δομή της γλώσσας μας ρηχή και χωρίς ενδοιασμούς μιλάμε φθηνά σε κοντινά μας πρόσωπα που αξίζουν σεβασμό. Μάταια προσπαθώ να αντιληφθώ γιατί αρεσκόμαστε στο να γεμίζουμε τη ζωή μας με σκουπίδια. Η ελληνική κοινωνία έχει πάρει συγκλονιστικά κακή εκπαίδευση και έχει έρθει ο καιρός να υπάρξει μια νέα σκέψη με ηθικές αξίες και αυτοσεβασμό.

Δεν υποστηρίζω τον καθωσπρεπισμό και τον επιφανειακό σεβασμό των λέξεων. Σίγουρα όμως όταν απευθυνόμαστε στα κοντινά μας και μη πρόσωπα με χαρακτηρισμούς "μαλάκα", "βλάκα", "ρε" κτλ.. έμμεσα υποβαθμίζουμε τον εαυτό μας και αντιπροσωπεύουμε τη συνέχεια μιας φθηνής αντίληψης για τις κοινωνικές σχέσεις.
http://dinatomirmigi.blogspot.com