(“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”)ΥΠΗΡΞΕ εποχή δεξιάς με απέναντι τους αντιφρονούντες.
Ήταν «αντιφρονούντες» οι…
υπόλοιποι και, βέβαια, «πας μη έλλην βάρβαρος». Το μέτωπο συνιστούσαν κομμουνιστές που έγιναν αριστεροί κι ύστερα «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις». Με αγώνες τότε, με συγκυβερνήσεις αργότερα, και σήμερα τσακώνονται λυσσασμένα στη βουλή λεγόμενοι αριστεροί και σαν τέτοιοι να μη μοιάζουν. Κι αν έβαλε τον Πάγκαλο «μπροστά» το ΠΑΣΟΚ με απέναντι τον ΣΥΡΙΖΑ, τζάμπα κόπος κι αυτό δεν έχει καμιά σχέση με ιδεολογικές αναμετρήσεις.
ΔΕΝ στέρξαμε στις ιδέες του κ. Πάγκαλου, απορρίψαμε τον τρόπο και το ύφος του που συνιστούν πολιτική χυδαιότητα και μιλήσαμε για κληρονομούμενα… χρωματοσώματα. Κι αν, βέβαια, υπάρχει ένας αποχρών λόγος απόρριψής του ως πολιτικού, είναι η… Λέσχη Μπίλντερμπεργκ. Εκεί ανήκει και δεν μας το μαρτυράει κι ούτε απολογείται. Εκεί συναντιέται με ντόπιους και ξένους που φιλοτεχνούν το αυριανό πορτραίτο του κόσμου. Εκεί, στο παραμάγαζο που βοηθάει τους ισχυρούς και αθέατους που προδιαγράφουν το μέλλον μας.
ΩΣΤΟΣΟ, τα παραπάνω «απορριπτικά» του κ. Πάγκαλου, δεν αναιρούν την τόλμη του να συζητάει με «επαναστάτες». Με τα ΜΑΤ σε απόσταση αναπνοής, αλλά και με αντιφρονούντες ακράτητους, που συχνά θυμίζουν σκηνικό της βραδιάς Γρ. Λαμπράκη. Δεν το’ βαλε στα πόδια, αράδιασε επιχειρήματα και στάθηκε απέναντί τους όρθιος, ορθολογιστής και πεισματάρης. Μέχρι τη στιγμή που το «γιαούρτωμα» μας δίνει λόγο και αφορμή (και) για το ήθος του «αντιπάλου». Να γίνουμε σαφείς. Μες την αναμπουμπούλα και τις κραυγές, δεν είδαμε τον παλικαρά με το κεσεδάκι. Είδαμε μια κοπέλα, στο μπαλκόνι (μπορεί και να’ ταν άνδρας με κοτσίδα), που μόλις τη σημάδεψε η κάμερα, χώθηκε βιαστικά στο διαμέρισμά της και εξαφανίστηκε!
ΣΗΜΕΙΩΝΟΥΜΕ το κοντράστ και βγάζουμε συμπεράσματα. Για τον μικρό όχλο και την ψυχολογία του. Για την «αγωνίστρια του μπαλκονιού» που ρίχνει(;) το γιαούρτι και εξαφανίζεται. Για τους «άνδρες» (πέρα απ’ το δίκιο τους), που έβριζαν και ούρλιαζαν και που δεν θα ομολογούσαν στην αστυνομία τον/την δράστη.
ΜΕ ψοφοδεείς των μπαλκονιών και με κρυπτόμενους δεν γίνεται «επανάσταση». Και ο Γκοτζαμάνης με το τρίκυκλο εξαφανίστηκε και ο Εμμανουηλίδης κρύφτηκε, πριν τους τσακώσει ο «Τίγρης». Κι αν ψάχνεις σήμερα τον (την) δειλό με το κεσεδάκι, αύριο θα ψάχνεις για ιδεολόγους και δημοκρατία. Περιτριγυρισμένος από… παλικαράδες (με σηκωμένους τους ώμου) του «δεν είδα, δεν άκουσα, δεν ξέρω».
υπόλοιποι και, βέβαια, «πας μη έλλην βάρβαρος». Το μέτωπο συνιστούσαν κομμουνιστές που έγιναν αριστεροί κι ύστερα «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις». Με αγώνες τότε, με συγκυβερνήσεις αργότερα, και σήμερα τσακώνονται λυσσασμένα στη βουλή λεγόμενοι αριστεροί και σαν τέτοιοι να μη μοιάζουν. Κι αν έβαλε τον Πάγκαλο «μπροστά» το ΠΑΣΟΚ με απέναντι τον ΣΥΡΙΖΑ, τζάμπα κόπος κι αυτό δεν έχει καμιά σχέση με ιδεολογικές αναμετρήσεις.
ΔΕΝ στέρξαμε στις ιδέες του κ. Πάγκαλου, απορρίψαμε τον τρόπο και το ύφος του που συνιστούν πολιτική χυδαιότητα και μιλήσαμε για κληρονομούμενα… χρωματοσώματα. Κι αν, βέβαια, υπάρχει ένας αποχρών λόγος απόρριψής του ως πολιτικού, είναι η… Λέσχη Μπίλντερμπεργκ. Εκεί ανήκει και δεν μας το μαρτυράει κι ούτε απολογείται. Εκεί συναντιέται με ντόπιους και ξένους που φιλοτεχνούν το αυριανό πορτραίτο του κόσμου. Εκεί, στο παραμάγαζο που βοηθάει τους ισχυρούς και αθέατους που προδιαγράφουν το μέλλον μας.
ΩΣΤΟΣΟ, τα παραπάνω «απορριπτικά» του κ. Πάγκαλου, δεν αναιρούν την τόλμη του να συζητάει με «επαναστάτες». Με τα ΜΑΤ σε απόσταση αναπνοής, αλλά και με αντιφρονούντες ακράτητους, που συχνά θυμίζουν σκηνικό της βραδιάς Γρ. Λαμπράκη. Δεν το’ βαλε στα πόδια, αράδιασε επιχειρήματα και στάθηκε απέναντί τους όρθιος, ορθολογιστής και πεισματάρης. Μέχρι τη στιγμή που το «γιαούρτωμα» μας δίνει λόγο και αφορμή (και) για το ήθος του «αντιπάλου». Να γίνουμε σαφείς. Μες την αναμπουμπούλα και τις κραυγές, δεν είδαμε τον παλικαρά με το κεσεδάκι. Είδαμε μια κοπέλα, στο μπαλκόνι (μπορεί και να’ ταν άνδρας με κοτσίδα), που μόλις τη σημάδεψε η κάμερα, χώθηκε βιαστικά στο διαμέρισμά της και εξαφανίστηκε!
ΣΗΜΕΙΩΝΟΥΜΕ το κοντράστ και βγάζουμε συμπεράσματα. Για τον μικρό όχλο και την ψυχολογία του. Για την «αγωνίστρια του μπαλκονιού» που ρίχνει(;) το γιαούρτι και εξαφανίζεται. Για τους «άνδρες» (πέρα απ’ το δίκιο τους), που έβριζαν και ούρλιαζαν και που δεν θα ομολογούσαν στην αστυνομία τον/την δράστη.
ΜΕ ψοφοδεείς των μπαλκονιών και με κρυπτόμενους δεν γίνεται «επανάσταση». Και ο Γκοτζαμάνης με το τρίκυκλο εξαφανίστηκε και ο Εμμανουηλίδης κρύφτηκε, πριν τους τσακώσει ο «Τίγρης». Κι αν ψάχνεις σήμερα τον (την) δειλό με το κεσεδάκι, αύριο θα ψάχνεις για ιδεολόγους και δημοκρατία. Περιτριγυρισμένος από… παλικαράδες (με σηκωμένους τους ώμου) του «δεν είδα, δεν άκουσα, δεν ξέρω».
