«Απλά δεν ειπώθηκε ακριβώς όπως μεταφέρθηκε. Αυτό που είπα είναι ότι θέλει μεγάλη μαγκιά να φροντίσεις ο άλλος να αντιληφθεί την αγάπη που του δίνεις ακριβώς όπως του τη δίνεις. Χρειάζεται να αντιληφθείς ποιόν έχεις απέναντί σου ώστε να βρεις το σωστό τρόπο να του δώσεις την αγάπη. Οι γονείς μου, άθελά τους, δεν βρήκανε τη μορφή της αγάπης που θα ήθελα εγώ να αντιληφθώ προκειμένου να ανθίσουν τα καλά πράγματα που είχα μέσα μου... Είχα κατάθλιψη από τα 10 μου χρόνια. Απλά τότε δεν το είχα καταλάβει, δεν το ήξερα. Το συνειδητοποίησα πιο μετά όταν πέρασα ως ενήλικη ανάλογες στιγμές».
Η Ζέτα Δούκα εξηγεί πως από μικρή έκανε χορό, καθώς η γιαγιά της είχε σχολή χορού, και την αποκαλεί ως αρωγό στη ζωή της. «Μετά το θάνατο της γιαγιάς μου πήγα σε επαγγελματική σχολή χορού για να γίνω χορεύτρια. Από μικρή αυτό ήθελα να γίνω», τονίζει η ξανθιά ηθοποιός. Ένας τραυματισμός, όμως, στα 18 έτη, την έκανε να πει αντίο στο χορό 4 χρόνια μετά και να συνεχίσει τις σπουδές της για να γίνει φυσικοθεραπεύτρια. Αυτή ήταν και η απόφαση που τελικά την έκανε... ηθοποιό
