Του Αντώνη Βλαβογελάκη
Το σύμβολο της Θεσσαλονίκης θα προτιμούσα να είναι κάτι άλλο! Ποιο ευφάνταστο, καλλίγραμμο και εμπνευσμένο! Με πιο όμορφη ιστορία και καλλιτεχνική αξία! Αυτό όμως μας έχτισαν με αυτό θα πορευτούμε… Συνάντησα το Λευκό Πύργο ένα βράδυ και, αφού έκανε την καρδιά του πέτρα, δέχτηκε να μου μιλήσει… (η συμπάθεια είναι αμοιβαία)
…
Πύργος: Βρε καλώς το παιδί! Χρόνια και ζαμάνια! Πώς από δω…;
vlavo: Ήρθα να σε κάνω φίρμα! Ποιός τη χάρη σου, θα σε γράψουν τα ηλεκτρονικά τα “έντυπα”!
Π: Περίεργο! Νόμιζα θα μου προτείνεις να φιλοξενήσω καμιά έκθεση σεξουαλικού περιεχομένου...
V: Κατ αρχήν… Πώς θέλεις να σε φωνάζω; Λευκέ Πύργε, όπως συνηθίζεται, Kanli-Kule (Πύργος του αίματος) όπως σε φωνάζανε παλιά ή, το πιο σικ, Torre Blanca που χρησιμοποιούσε κάποτε ο εβραϊκός πληθυσμός της πόλης;
Π: Να με φωνάζεις Άκη…
V: Έχεις καμιά σχέση με τον Τσοχατζό; Αγόρασε καναν όροφο σου…
Π: Κρυάδες! Από το Πυργάκι, περνάω μια τρυφερή περίοδο!
V: Άχουτο μωρέ… Για πάμε λοιπόν στην ουσία! Πώς νιώθεις να είσαι το σύμβολο μιας πόλης, ενώ έχεις μια τόσο άθλια ιστορία;
Π: Ποια ιστορία; Δε θυμάμαι… Εννοείτε που έγραφαν οι Ηρακλειδείς συνθήματα στους τοίχους μου;
V: Ααααα μάλιστα γεροντική άνοια… ή μου κάνεις πλάκα; Μιλώ για την εποχή που φιλοξενούσες γενίτσαρους, που ήσουν φυλακή μελλοθάνατων και τόπος βασανιστηρίων…
Π: Άκουσε να δεις… αν εσύ και οι όμοιοι σου εθελοτυφλείτε εμένα δε με νοιάζει! Η πόλη που ζείτε εξακολουθεί να είναι τόπος βασανιστηρίων, οπότε γιατί να μην είμαι το σύμβολο της; Και στο φινάλε όλοι οι τόποι μπορεί να πει κανείς ότι είναι φυλακές μελλοθανάτων! Όλοι θα πεθάνετε… ενώ εγώ θα στέκομαι εδώ!
V: Mπα που να σκάσεις! Φτου φτου… Πάντως ομολογώ ότι με τάπωσες!
Π: Έχω ωραίο σχήμα για τάπα, δε συμφωνείς;
V: Για πες τώρα… τι λες για τη νέα διοίκηση του Δήμου…
Π: Α, τον αγαπώ τον Κυρ Γιάννη… Με τίμησε κάνοντας προεκλογική συγκέντρωση από κάτω μου!
V: Για τους προηγούμενους;
Π: Α, καλός άνθρωπος και ο Βασίλης! Μου έφτιαξε πλακόστρωτα, πράγματα… Φοβήθηκα μόνο λίγο μη μου κοτσάρει στην κορυφή κανα άγαλμα, αλλά οκ…
V: Tα έχεις καλά με όλους λοιπόν… γλείφταρος!
Π: Αυτοί πάνε κι έρχονται φιλαράκι… Εγώ έχω παλουκωθεί εδώ μισή και βάλε χιλιετία…
V: Δεν είναι βαρετό αυτό; Σαν πακτωμένος Highlander δε νιώθεις;
Π: Εμένα μου λες… Να έχεις τόσους συγγενείς και να μη μπορείς να πας μια επίσκεψη…
V: Για ποιους λες;
Π: Βασικά το αδερφάκι μου στη Valona (Αυλώνα) της Αλβανίας και κάτι ξαδέρφια στην Κωνσταντινούπολη, και αλλού…
V: Τελικά αληθεύει ότι πατέρας σου είναι ο Μιμάρ Σινάν ;
Π: Που να θυμάμαι…
V: Τελικά δε μου είπες… Σου αρέσει που είσαι Σύμβολο;
Π: Θα προτιμούσα να είμαι σύμβολο του σεξ!
V: ;Άιντε θύμα άιντε ψώνιο, άιντε σύμβολο αιώνιο… Για πες για φινάλε… Ποιούς άλλους πύργους θα ήθελες να επισκεφτείς ή τέλος πάντων εκτιμάς;
Π: Ε, θα ήθελα να δω από κοντά διάφορους! Με φτιάχνει κάπως ο Sky Tower tower στο Auckland στη Νέα Ζηλανδία… Kαι της Alexander Platz στο Βερολίνο, με γοητεύει… Ααααχχχ…
V: Tι αχ βρε κοντόχοντρε κακομοίρη… Που πας με 34 μέτρα ύψος…
Π: Κάτι αρχιτέκτονες της κακιάς ώρας, σαν και του λόγου σου, φταίνε! Μόνο πέδιλα για τα θεμέλια, ξέρουν να φτιάχνουν… Για κανα τακούνι, ούτε λόγος…
V: Tακούνι… ε; Το χτυπάς το πλακόστρωτο, τον κοιτάς τον Θερμαϊκό…
Π: Τι να κάνεις φιλαράκι… Οθωμανικό δίκαιο… Η καταγωγή δεν ξεχνιέται!
http://provocateurmagazine.com/main/?p=2224
