H Αμερικανίδα δημοσιογράφος, στο βιβλίο της «Το Δόγμα του Σοκ», περιγράφει λεπτομερώς τις τεχνικές του «καπιταλισμού της καταστροφής», όπως η ίδια τον ονομάζει, που χρησιμοποιούνται από νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις σε πολλές χώρες του κόσμου, για τον πειθαναγκασμό των πολιτών να δεχθούν μεταρρυθμίσεις ενάντια στα συμφέροντά τους.
Με άμεσο στόχο τις ιδιωτικοποιήσεις, την απορύθμιση του κρατικού τομέα και τις περικοπές των κοινωνικών δαπανών, μία κατά μέτωπο επίθεση κατά της συλλογικής συνείδησης βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και στην Ελλάδα.
Πανίσχυροι επικοινωνιακοί μηχανισμοί έχουν εξαπολύσει μία γιγάντια προπαγανδιστική εκστρατεία και βομβαρδίζουν τον πολίτη με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, επιδιώκοντας να του επιβάλλουν την άποψη, ότι είναι αυτός που έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την οικονομική κρίση.
Χρησιμοποιώντας πολύ συχνά ψευδή στοιχεία και εκμεταλλευόμενοι τα -δυστυχώς υπαρκτά- παθογενή στοιχεία του ελληνικού δημόσιου και οικονομικού βίου, προσπαθούν να εκμηδενίσουν την αυτοεκτίμησή του, ώστε να τον πείσουν να δεχθεί τα μέτρα της τρόικας και το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ως «μονόδρομο» και υποχρεωτική λύση.
Ψέμα 1ο: οι Έλληνες εργάζονται λιγότερο
Πρόκειται για ένα στερεότυπο, πολύ διαδεδομένο στη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη, το οποίο όμως δεν επιβεβαιώνεται από τα επίσημα στοιχεία της Ε.Ε..
Αντίθετα, σύμφωνα με άρθρο της «Wall Street Journal» (14-2-2011), οι Έλληνες βρίσκονται στην πρώτη θέση της κατάταξης στην Ε.Ε., εργαζόμενοι κατά μέσο όρο 42 ώρες την εβδομάδα, και ακολουθούν οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι με 39 ώρες την εβδομάδα.
Λιγότερο απ' όλους, εργάζονται οι Ολλανδοί με 31 ώρες, ενώ οι Γερμανοί δουλεύουν 36 ώρες την εβδομάδα.
Όμως, πρέπει να σημειωθεί ότι οι Έλληνες παράγουν λιγότερο από 18,5 ευρώ κάθε ώρα εργασίας, οι Ισπανοί 24,4 ευρώ και οι Πορτογάλοι 13,8 ευρώ, ενώ οι Ολλανδοί παράγουν 39,5 ευρώ και οι Γερμανοί 38,7.
«… Ένας Έλληνας υπάλληλος με την ίδια εκπαίδευση με έναν Γερμανό θα είναι λιγότερο παραγωγικός, εξαιτίας της ανώτερης τεχνολογίας που έχει ο Γερμανός και των υποδομών» σημειώνει η εφημερίδα.
Ψέμα 2ο: οι Έλληνες βγαίνουν νωρίς στη σύνταξη
Έρευνα του Ο.Ο.Σ.Α., που δόθηκε στη δημοσιότητα τον Ιούνιο του 2010, αποδεικνύει ότι στην πραγματικότητα οι Έλληνες βγαίνουν αργότερα στη σύνταξη από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.
Έτσι, ενώ ο νόμος επέτρεπε μέχρι πρότινος τη σύνταξη στα 58 χρόνια για την Ελλάδα, και το όριο ήταν τα 60 για τη Γαλλία και τα 65 για τη Γερμανία, την Αγγλία, την Ιταλία, την Ισπανία και την Αυστρία, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική.
Οι Γάλλοι βγαίνουν στη σύνταξη νωρίτερα, κατά μέσον όρο στην ηλικία των 58,7 ετών, οι Αυστριακοί παρά την αυστηρή νομοθεσία τους στα 58,9, οι Ιταλοί στα 60,8, οι Ισπανοί στα 61,4 και οι Γερμανοί στα 62,1, αναφέρει ο Ο.Ο.Σ.Α. μετά από επεξεργασία των στατιστικών στοιχείων που αφορούν στην πραγματική έξοδο από την εργασία.
Οι Έλληνες, παρά το χαμηλό όριο των 58 ετών που προέβλεπε ο νόμος, βγαίνουν στη σύνταξη στα 62,4 χρόνια τους, δηλαδή 4,4 χρόνια παραπάνω από το νόμιμο όριο, αργότερα ακόμη και από τους Γερμανούς.
Ψέμα 3ο: το υπεράριθμο των δημοσίων υπαλλήλων
Ενώ ορισμένα δημοσιεύματα μιλούσαν για αριθμούς δημοσίων υπαλλήλων της τάξεως των… εκατομμυρίων, η «Έκθεση Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής», σε κείμενο εργασίας με τίτλο «The size and performance of public sector activities in Europe», αποδεικνύει ότι η Ελλάδα είναι μεταξύ των χωρών με τους λιγότερους δημοσίους υπαλλήλους στην Ε.Ε..
Στον πίνακα όπου καταγράφεται το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων επί του συνόλου των εργαζομένων κάθε χώρας, η Ελλάδα βρίσκεται στη 14η θέση μεταξύ των 17 κρατών που εξετάζονται στην έρευνα, με ποσοστό 11,4%.
Στις πρώτες θέσεις φιγουράρουν οι «προηγμένες» Σουηδία (30%) και Δανία (29%). Αλλά η Ελλάδα υπολείπεται πολύ και από τη Γαλλία (21,2%) και τη Μεγάλη Βρετανία (17,8%) και ξεπερνά μόνο την Ιρλανδία (11,0%), την Ολλανδία (10,7%) και τη Γερμανία (10,2%). Όπως σημειώνεται στη μελέτη, η θέση της Ελλάδας στην κατάταξη αυτή παραμένει σταθερή τις τελευταίες δεκαετίες.
Η απογραφή του 2010 απέδειξε ότι στην Ελλάδα υπηρετούν 768.009 δημόσιοι υπάλληλοι, συμπεριλαμβάνοντας τους μόνιμους υπάλληλους, τους δικαστικούς και τους δημόσιους λειτουργούς (625.738), τους υπαλλήλους ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (53.833), τους υπαλλήλους ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου (44.811), τους συμβασιούχους έργου (14.345), τους αιρετούς (12.609) και άλλες πιο ολιγάριθμες κατηγορίες.
Η κυβέρνηση, οι «μόνιμοι» επικριτές του δημόσιου τομέα και οι λάτρεις του μνημονίου απέφυγαν να τοποθετηθούν και να σχολιάσουν το αποτέλεσμα.
Οι δε αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων απορροφούν το 11,1% του Α.Ε.Π., τοποθετώντας την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης, με πρώτη τη Δανία (18,1%) και δεύτερη την Ισπανία (17,5%).
Ορθώς λοιπόν, η ΑΔΕΔΥ κάνει λόγο για «συστηματική και χρόνια παραποίηση, διαστρέβλωση της πραγματικότητας με τα περί ενάμισι, δύο, ακόμη και δυόμισι εκατομμύρια δημοσίων υπαλλήλων».
Στόχος το σύστημα αξιών της κοινωνίας
Βραχυπρόθεσμος στόχος αυτής της προπαγανδιστικής εκστρατείας είναι να τροφοδοτηθούν οι χρηματοπιστωτικές αγορές, που βουλιάζουν από την παγκόσμια «φούσκα», με χρήματα από τη φορολογία και όχι από τους «έχοντες και κατέχοντες», δηλαδή τις τράπεζες και τους μεγαλοκεφαλαιούχους.
Η μακροπρόθεσμη όμως επιδίωξη αυτής της επίθεσης, που δεν περιορίζεται στο οικονομικό σύστημα και τα εργασιακά, είναι να πλήξει το σύστημα αξιών της ελληνικής κοινωνίας. Μύθοι, Σύμβολα και Αξίες, Ιστορία, Θεσμοί και Παραδόσεις, απαραίτητα συστατικά κάθε ανθρώπινης συλλογικότητας, πρέπει να απαξιωθούν και να αντικατασταθούν από άλλα.
Έτσι μόνο μπορεί να διαμορφωθεί ένα νέο είδος συνείδησης και σκέψης, ένα διαφορετικό σύστημα αξιών και τελικά ένας διαφορετικός πολιτισμός, προς όφελος της οικονομίας της αγοράς, των «ομάδων συμφερόντων» που λυμαίνονται τον δημόσιο πλούτο και τελικά της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας.
*τα στατιστικά και οικονομικά στοιχεία προέρχονται από εκθέσεις της Ε.Ε. και του Ο.Ο.Σ.Α., τις εφημερίδες «Wall Street Journal», «Stuttgarter Zeitung», «Έθνος» και «Ελευθεροτυπία». Η συνέντευξη της Ναόμι Κλάιν δημοσιεύτηκε στο «Βήμα».
pikramenos.blogspot.com
