Λες και βρίσκεσαι στα καζάνια της κόλασης... Τα παιδιά μου...
Με στερήσεις και δάνεια κατάφερα να αγοράσω ένα σπίτι για την οικογένειά μου. Για κακή μου τύχη αποφάσισα να φτιάξω και τον επάνω όροφο για να έχουν τα παιδιά μου ένα σπίτι το κάθε ένα(έχω δύο παιδιά).Από την στιγμή που έβαλα το πρώτο τούβλο (και έχοντας ΝΟΜΙΜΑ την άδειά μου) αρχίζει και ο γολγοθάς μου.
Η γειτόνισσά μου(και πάμπλουτη) αποφάσισε ότι της κόβουμε την θέα και ότι είμαι φτωχός για να φτιάξουμε το σπίτι μου στο ίδιο ύψος με το δικό της (δυόροφο). Και επειδή είμαστε στην Ελλάδα(που κάνουν κουμάντο το χρήμα, το φακελάκι και το λάδομα) η ''κυρία'' αυτή''λαδόνοντας'' κατάφερε να με σταματήσει και να μου πάρει πίσω την άδεια.
Από τότε (1992) έως σήμερα (2011) έχω πληρώσει ένα τεράστιο ποσό (που θα μου επέτρεπε να ολοκληρώσω το σπίτι μου) σε πρόστιμα, δικηγόρους, δικαστήρια. Το περίεργο είναι ότι σε όλα τα δικαστήρια πάντα αθωωνόμουν... πάντα ήμουν νόμιμος σε όλα... η άδεια όμως ερχόταν και ξαναέφευγε από τα χέρια μου...
Τώρα, μέτα το τελευταίο δικαστήριο (πριν 2-3 μήνες) που αθωώθηκα πάλι, περιμένω να πάρω πάλι την άδεια στα χέρια μου... Θα την πάρω; Ποιος ξέρει;
Αυτά που σας διηγούμαι είναι το ελάχιστο μπροστά σε αυτά που έχουν συμβεί (όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου). Ο φάκελος της ιστορίας αυτής είναι σαν τους Άθλιους του Ουγκό.
Κλείνοντας να σας πω μόνο ότι επί 19 χρόνια βασανίζομαι γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι είμαι πολύ φτωχός για να έχω αξιοπρέπεια (μια και την αξιοπρέπεια την έχει όλη η "κυρία" που λάδωνε την πολεοδομία, τους δικηγόρους, τους μηχανικούς κ.α.) και σπίτι.
Αυτή είναι η Ελλάδα... Οι κυβερνήσεις πέφτουν, μα η ρεμούλα μένει...
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
