Δεν αλλάζει η καθημερινότητα των Θεσσαλονικέων ούτε με τη νέα διοίκηση. Η πόλη παραμένει βρώμικη, τα τραπεζοκαθίσματα ζουν και βασιλεύουν, το παρεμπόριο συνεχίζει να κάνει χρυσές δουλειές ενώ τα χαράτσια της δημοτικής αστυνομίας δίνουν και παίρνουν.
Και μέσα σε όλα αυτά ήρθε ένα τεχνικό πρόγραμμα, φτιαγμένο στο πόδι χωρίς καμία αλλαγή από τις αιτιάσεις την αντιπολίτευσης και έρχεται ένας προϋπολογισμός λιτότητας και μικρών απαιτήσεων.
Οι αμαρτίες από το παρελθόν φαίνεται πως είναι πολλές και σε συνδυασμό με τα οικονομικά της χώρας το σκηνικό δεν έμοιαζε ευοίωνο. Αλλά εδώ μοιάζει η Πρωτοβουλία να αντιμετωπίζει τέρατα, ή έτσι θέλει να το περνάει, και να παλεύει με τα θηρία για να τα βγάλει πέρα.
Το «μικρό καλάθι» που πρέπει να κρατάμε από δω και πέρα οι Θεσσαλονικείς δεν έχει ορίζοντα μέχρι τον Νοέμβριο και το νέο Προϋπολογισμό. Θα κρατήσει σίγουρα για μια άλλη χρονιά, καθώς η πολιτική νοικοκυρέματος υπερισχύει από το όραμα για μια νέα Θεσσαλονίκη.
Σε αυτή τη φάση, καθώς οι «ορθολογιστές» επιμένουν ότι όταν ο δήμος απαλλαγεί από τα χρέη τότε η υλοποίηση του οράματος θα είναι πιο εφικτή.
Τουλάχιστον, ζούμε μια άλλη νοοτροπία και αυτό είναι «κάτι». Το ελάχιστο αλλά πάλι καλά που συμβαίνει αυτό. Υπάρχει προσπάθεια για συναίνεση, ακούγονται οι φωνές της αντιπολίτευσης (μέγα παράδειγμα η σύμβαση για την ανακύκλωση) εξαντλούνται τα θέματα προς συζήτηση και δεν υπάρχουν τετελεσμένα. Υγ. Τίποτα από όλα αυτά που βλέπουμε live στις συνεδριάσεις των δημοτικών συμβουλίων δεν μοιάζει «θεατρικό». Όλοι είναι οι εαυτοί τους, είτε είναι στο βήμα, είτε μιλούν στο κινητό, είτε κοιτάζοντας την ψαλίδα στο μαλλί τους, είτε καθαρίζοντας τα νύχια τους.
http://www.spnews.gr/
