άλλο – σχετίζονται όχι μόνο μεταξύ τους, αλλά και με τη δική μας καθημερινότητα. Αφορούν όλους μας, αφού είναι οι συγκεκριμένες, δικές μας, επιλογές που μέχρι τώρα έμοιαζαν μάλλον αθώες. Και αποδείχθηκε, για άλλη μια φορά, ότι δεν ήταν.
Στην Ιαπωνία, εδώ και ημέρες, παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα – και με απόλυτη αδυναμία παρέμβασης – τις τραγικές εξελίξεις στους πυρηνικούς αντιδραστήρες της Φουκουσίμα, μετά το σεισμό και το τσουνάμι που προκάλεσαν στην περιοχή βιβλικές καταστροφές και αφαίρεσαν χιλιάδες, ανθρώπινες ζωές. Η πολυδιαφημισμένη πυρηνική ενέργεια, αποδεικνύεται πια ότι είναι εκτός ελέγχου. Ακόμα και σε μια χώρα, όπως η Ιαπωνία, με εξαιρετικά ανεπτυγμένη τεχνολογία, αυστηρά συστήματα ελέγχου και διοίκηση που λειτουργεί.
Η πυρηνική ενέργεια αποδεικνύεται ότι – πέρα από την παραγωγή πυρηνικών αποβλήτων – είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, για τον άνθρωπο και το περιβάλλον, σε όλο τον κύκλο «ζωής» της. Δεν είναι τυχαίο ότι οι δεκάδες χιλιάδες νεκροί από τη φυσική καταστροφή, μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα μπροστά στον κίνδυνο επιπτώσεων της ραδιενέργειας στην πόλη του Τόκιο, με πληθυσμό πάνω από 30 εκατομμύρια. Το γεγονός ότι ο πυρηνικός εφιάλτης ξυπνάει, λίγες μόλις ημέρες πριν από τα 25χρονα «γενέθλια» του πυρηνικού ατυχήματος του Τσερνόμπιλ, δε μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Ούτε το ίδιο το πυρηνικό λόμπι, που βλέπει τις ελπίδες για αναγέννηση να εξανεμίζονται, τη στιγμή που πολλοί πυρηνικοί αντιδραστήρες παλιώνουν και αποσύρονται για πάντα.
Κι όμως, η πυρηνική ενέργεια είχε πλασαριστεί ως φθηνή, απολύτως ασφαλής, ακόμα και ως «πράσινη». Κάτι σαν το πιο σύντομο ανέκδοτο δηλαδή.
Η ανάγκη να απεξαρτηθούμε από τα πυρηνικά ποτέ δεν ήταν τόσο επίκαιρη, αλλά και τόσο πιεστική.
Από την άλλη, στη γειτονιά μας, εδώ και μήνες, παρακολουθούμε την εξέλιξη μιας (ή μάλλον πολλών) κοινωνικής εξέγερσης. Η σπίθα των εξεγέρσεων μεταφέρεται από χώρα σε χώρα, του λεγόμενου αραβικού κόσμου, με ταχύτητα αστραπής. Πολίτες εξεγείρονται εναντίον αυταρχικών, τυραννικών ή/ και διεφθαρμένων καθεστώτων. Πέρα από τις διαφορές που υπάρχουν, υπάρχει ένας σοβαρός συνδετικός κρίκος και αυτός δεν είναι άλλος από το πετρέλαιο.
Για δεκαετίες, οι δυτικές κυβερνήσεις (σχεδόν στο σύνολό τους) υποστήριξαν αυταρχικά καθεστώτα, με αντάλλαγμα την ικανοποίηση των αναγκών τους σε πετρέλαιο. Τη στιγμή που η προσοχή μας επικεντρώνεται στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Λιβύη, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι για χρόνια στηρίξαμε τυφλά αυτά τα καθεστώτα, εφόσον μπορούσαν να μας εξασφαλίσουν το απαραίτητο πετρέλαιο.
Η «δίψα» για πετρέλαιο, μας οδηγεί στην εσχατιά του πλανήτη, από τις ερήμους στα βάθη των ωκεανών ακόμα και στο Βόρειο πόλο. Και τώρα βλέπουμε το αποτέλεσμα των επιλογών μας. Εδώ, εκτός από ανθρώπινο δράμα και την περιβαλλοντική καταστροφή, που συχνά προκαλεί το πετρέλαιο, έχουμε και τη μεγαλύτερη παγκόσμια απειλή: Αυτή των κλιματικών αλλαγών. Κάθε βαρέλι πετρέλαιο που βγαίνει από τη γη, μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην αποσταθεροποίηση του κλίματος.
Ξανά! Η ανάγκη να απεξαρτηθούμε από το πετρέλαιο, ποτέ δεν ήταν τόσο επίκαιρη, αλλά και τόσο και πιεστική.
Και πριν βιαστείτε να απελπιστείτε, σας ενημερώνω ότι τα αιολικά πάρκα που υπάρχουν στην Ιαπωνία αποδεικνύονται απολύτως αξιόπιστα και μετά το τσουνάμι. Συνεχίζουν να παράγουν απρόσκοπτα καθαρή ενέργεια! Ναι, λύσεις υπάρχουν και δεν είναι άλλες από το συνδυασμό εξοικονόμησης και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Λύσεις, που καλύπτουν τις ενεργειακές ανάγκες με επάρκεια και ασφάλεια και δημιουργούν εκατομμύρια θέσεις εργασίας σε όλο τον πλανήτη.
Ήρθε επιτέλους η ώρα να απεξαρτηθούμε από βρώμικες και επικίνδυνες ενεργειακές πηγές και τεχνολογίες. Το μέλλον ξεκινάει σήμερα!
Στην Ιαπωνία, εδώ και ημέρες, παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα – και με απόλυτη αδυναμία παρέμβασης – τις τραγικές εξελίξεις στους πυρηνικούς αντιδραστήρες της Φουκουσίμα, μετά το σεισμό και το τσουνάμι που προκάλεσαν στην περιοχή βιβλικές καταστροφές και αφαίρεσαν χιλιάδες, ανθρώπινες ζωές. Η πολυδιαφημισμένη πυρηνική ενέργεια, αποδεικνύεται πια ότι είναι εκτός ελέγχου. Ακόμα και σε μια χώρα, όπως η Ιαπωνία, με εξαιρετικά ανεπτυγμένη τεχνολογία, αυστηρά συστήματα ελέγχου και διοίκηση που λειτουργεί.
Η πυρηνική ενέργεια αποδεικνύεται ότι – πέρα από την παραγωγή πυρηνικών αποβλήτων – είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, για τον άνθρωπο και το περιβάλλον, σε όλο τον κύκλο «ζωής» της. Δεν είναι τυχαίο ότι οι δεκάδες χιλιάδες νεκροί από τη φυσική καταστροφή, μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα μπροστά στον κίνδυνο επιπτώσεων της ραδιενέργειας στην πόλη του Τόκιο, με πληθυσμό πάνω από 30 εκατομμύρια. Το γεγονός ότι ο πυρηνικός εφιάλτης ξυπνάει, λίγες μόλις ημέρες πριν από τα 25χρονα «γενέθλια» του πυρηνικού ατυχήματος του Τσερνόμπιλ, δε μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Ούτε το ίδιο το πυρηνικό λόμπι, που βλέπει τις ελπίδες για αναγέννηση να εξανεμίζονται, τη στιγμή που πολλοί πυρηνικοί αντιδραστήρες παλιώνουν και αποσύρονται για πάντα.
Κι όμως, η πυρηνική ενέργεια είχε πλασαριστεί ως φθηνή, απολύτως ασφαλής, ακόμα και ως «πράσινη». Κάτι σαν το πιο σύντομο ανέκδοτο δηλαδή.
Η ανάγκη να απεξαρτηθούμε από τα πυρηνικά ποτέ δεν ήταν τόσο επίκαιρη, αλλά και τόσο πιεστική.
Από την άλλη, στη γειτονιά μας, εδώ και μήνες, παρακολουθούμε την εξέλιξη μιας (ή μάλλον πολλών) κοινωνικής εξέγερσης. Η σπίθα των εξεγέρσεων μεταφέρεται από χώρα σε χώρα, του λεγόμενου αραβικού κόσμου, με ταχύτητα αστραπής. Πολίτες εξεγείρονται εναντίον αυταρχικών, τυραννικών ή/ και διεφθαρμένων καθεστώτων. Πέρα από τις διαφορές που υπάρχουν, υπάρχει ένας σοβαρός συνδετικός κρίκος και αυτός δεν είναι άλλος από το πετρέλαιο.
Για δεκαετίες, οι δυτικές κυβερνήσεις (σχεδόν στο σύνολό τους) υποστήριξαν αυταρχικά καθεστώτα, με αντάλλαγμα την ικανοποίηση των αναγκών τους σε πετρέλαιο. Τη στιγμή που η προσοχή μας επικεντρώνεται στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Λιβύη, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι για χρόνια στηρίξαμε τυφλά αυτά τα καθεστώτα, εφόσον μπορούσαν να μας εξασφαλίσουν το απαραίτητο πετρέλαιο.
Η «δίψα» για πετρέλαιο, μας οδηγεί στην εσχατιά του πλανήτη, από τις ερήμους στα βάθη των ωκεανών ακόμα και στο Βόρειο πόλο. Και τώρα βλέπουμε το αποτέλεσμα των επιλογών μας. Εδώ, εκτός από ανθρώπινο δράμα και την περιβαλλοντική καταστροφή, που συχνά προκαλεί το πετρέλαιο, έχουμε και τη μεγαλύτερη παγκόσμια απειλή: Αυτή των κλιματικών αλλαγών. Κάθε βαρέλι πετρέλαιο που βγαίνει από τη γη, μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην αποσταθεροποίηση του κλίματος.
Ξανά! Η ανάγκη να απεξαρτηθούμε από το πετρέλαιο, ποτέ δεν ήταν τόσο επίκαιρη, αλλά και τόσο και πιεστική.
Και πριν βιαστείτε να απελπιστείτε, σας ενημερώνω ότι τα αιολικά πάρκα που υπάρχουν στην Ιαπωνία αποδεικνύονται απολύτως αξιόπιστα και μετά το τσουνάμι. Συνεχίζουν να παράγουν απρόσκοπτα καθαρή ενέργεια! Ναι, λύσεις υπάρχουν και δεν είναι άλλες από το συνδυασμό εξοικονόμησης και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Λύσεις, που καλύπτουν τις ενεργειακές ανάγκες με επάρκεια και ασφάλεια και δημιουργούν εκατομμύρια θέσεις εργασίας σε όλο τον πλανήτη.
Ήρθε επιτέλους η ώρα να απεξαρτηθούμε από βρώμικες και επικίνδυνες ενεργειακές πηγές και τεχνολογίες. Το μέλλον ξεκινάει σήμερα!
aixmi.gr
