«Δεν υπάρχει καµία αναφορά στο Μνηµόνιο σε οτιδήποτε που να αφορά συνενώσεις ή επιλογές για θέµατα σχολείων ή πανεπιστηµίων. Απολύτως καµία.
Δεν έχουµε καµία δέσµευση». Αυτό είπε χθες η Διαμαντοπούλου στην ενημέρωση των δημάρχων για τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων εν μέσω διαμαρτυριών εκπαιδευτικών εντός κι εκτός της αίθουσας, ενώ σε επίπεδο δήμων γίνεται χαμός εδώ και λίγες μέρες που οι εισηγήσεις επισημοποιούνται και ψηφίζονται (χαρακτηριστικό παράδειγμα το Δημοτικό Συμβούλιο της Ηλιούπολης την περασμένη Τετάρτη).
Πόσο αλήθεια λέει όμως η Διαμαντοπούλου όταν δηλώνει ότι δεν έχει καμία δέσμευση στο Μνημόνιο – το οποίο έχει ούτως ή άλλως γενικό πρόσταγμα «κόψτε από το Δημόσιο και τις κοινωνικές δαπάνες» - και ότι οι συγχωνεύσεις θα γίνουν με παιδαγωγικά κριτήρια;
Εν πάσει περιπτώσει ο λόγος της τιμής της έχει αποδειχτεί μέχρι σήμερα πάμπολλες φορές ότι δεν είναι κι ευαγγέλιο, ούτε καν για την ίδια.
Από την άλλη είναι να απορεί κανείς για το γεγονός ότι προσπαθεί να παρουσιάσει «περήφανα» ως δική της μια πολιτική η οποία στοιβάζει μεγάλο αριθμό παιδιών στα σχολεία σε μια χώρα που ανθεί το φροντιστήριο και το ιδιαίτερο ακριβώς επειδή ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα τα σχολικά τμήματα είναι εξαιρετικά πολυπληθή.
Επιπλέον, το να δηλώνεις ότι οι συγχωνεύσεις γίνονται με «παιδαγωγικά κριτήρια» για την «αναβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης», όταν δεν προκύτπει από πουθενά απεναντίας οι πράξεις αποδεικνύουν το αντίθετο δεν είναι παρά ένα τσιτάτο από το μάνιουαλ των εκσυγχρονιστών όπου είθισται να βαφτίζεται το ψάρι κρέας.
Όσον αφορά λοιπόν τις δεσμεύσεις που το υπουργείο ... «δεν έχει» από το Μνημόνιο :
Η τρίτη επικαιροποίηση του μνημονίου προβλέπει ότι ως το τέλος του πρώτου τριμήνου του έτους
«Η Κυβέρνηση υιοθετεί τα απαιτούμενα διατάγματα για την έναρξη ισχύος της μεταρρύθμισης της τοπικής αυτοδιοίκησης (μεταρρύθμιση Καλλικράτη). Η μεταρρρύθμιση θα αποφέρει εξοικονόμηση 500 εκ. ευρώ το 2011 κι επιπρόσθετων 500 εκ. ευρώ για το 2012 και το 2013 για τη γενική Κυβέρνηση ως σύνολο. Η κυβέρνηση υιοθετεί διάταγμα που απαγορεύει στις τοπικές αυτοδιοικήσεις να πραγματοποιούν ελλείμματα τουλάχιστον ως το 2014». Ως γνωστόν οι δήμοι εν μέσω αυτής της τάξης των περικοπών και παρελθόντων χρεών είναι επιφορτισμένοι με τη συντήρηση των σχολικών μονάδων, μεταξύ άλλων.
Επίσης το μνημόνιο δεν μιλάει πουθενά για ποιότητα στην εκπαίδευση αλλά για «αποτελεσματικότητα» και σίγουρα βάζει θέμα διαχείρισης των πόρων. Η μόνη ανοιχτή αναφορά στη δημόσια εκπαίδευση έχει ως εξής: « Η κυβέρνηση συστήνει μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου 2011 ανεξάρτητη ειδική ομάδα εκπαιδευτικής πολιτικής με στόχο την αύξηση της αποτελεσματικότητας του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος (πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση) και της αποτελεσματικότερης χρήσης των πόρων».
Στο μεταξύ ενισχύεται και απελευθερώνεται πλήρως η ιδιωτική εκπαίδευση. Για την «ενδυνάμωση του ανταγωνισμού στις ανοικτές αγορές», προβλέπεται, για υπηρεσίες όπως το εμπόριο, ο τουρισμός και η ιδιωτική εκπαίδευση: η κυβέρνηση καλείται να υιοθετήσει αλλαγές στην κλαδική νομοθεσία των εν λόγω υπηρεσιών έτσι ώστε να διευκολύνει την παροχή διασυνοριακών υπηρεσιών οι πάροχοι των οποίων θα δεσμεύονται κατά το ελάχιστο δυνατό από την ελληνική νομοθεσία («μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις»).
Τέλος, το επίσημο κείμενο με το οποίο το ΥΠΔΒΜΘ εγκαινίασε την όλη συζήτηση επικαλείται παδιαγωγικά κριτήρια χωρίς να τα διυεκρινίζει την παιδαγωγική ανάγκη που ώθησε στην επιλογή των συγχωνεύσεων (για την περίπτωση που αυτή είναι άλλη από την προφανή, δηλαδή τις περικοπές πόρων). Η αοριστολογία πάει σύννεφο: «Βασικοί στόχοι του εγχειρήματος είναι η ποιοτική αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης, ο εξορθολογισμός στη διασπορά των σχολικών μονάδων και ο εκσυγχρονισμός των υποδομών, ώστε να διευκολύνεται και να υποστηρίζεται η εφαρμογή καινοτόμων μεθόδων διδασκαλίας για όλους τους μαθητές της επικράτειας».
Όταν η Διαμαντοπούλου λέει ότι «δεν υπάρχει καµία περίπτωση να στοιβαχτούν µαθητές σε τµήµατα» με τη μέχρι σήμερα εμπειρία από τις διαβεβαιώσεις της μάλλον εννοεί ότι θα γίνει ακριβώς αυτό. Εξάλλου και το κείμενο του υπουργείου το λέει ευσχήμως, σημειώνοντας ότι θα υπάρχει «ικανός αριθμός μαθητών ανά τάξη». Ή μήπως περιμένει η Διαμαντοπούλου να πιστέψουμε ότι στις ίδιες κτιριακές υποδομές με καταργήσεις οργανικών θέσεων στις περισσότερες των περιπτώσεων τα σχολεία τριακοσίων, τετρακοσίων
http://topontiki.gr/article/14332
