Τώρα που έχουμε πρόβες κάθε μέρα, δεν προλαβαίνουμε μεταξύ δουλειάς και πρόβας να...
γυρίσουμε στο σπίτι για να ξεκουραστούμε και αναγκαστικά βολοδέρνουμε στους δρόμους.
Έχουμε επισκεφθεί όλα τα μαγαζιά και όλα τα σούπερ μάρκετ. Έχουμε φάει φαγητό, γλυκό, παγωτό, σοκολάτα, πατατάκια, γαριδάκια και άλλα διάφορα και έχουμε πιει καφέ, χυμό, κόκα, νερό και διάφορα άλλα.
Η καλύτερη επίσκεψή μας όμως ήταν στο γκουρμέ, γκαστρονομί, πανάκριβο σούπερ μάρκετ. Είχαμε ώρα να σκοτώσουμε και είπαμε «δεν πάμε λίγο να χαζέψουμε στο σούπερ μάρκετ»; Και χαζέψαμε στην κυριολεξία.
Κάποια προϊόντα ήταν σε κανονικές τιμές, άλλα πάλι ήταν σε ιδιαίτερες τιμές. Είδη πολυτελείας βέβαια. Ήταν όμως και κάτι που μας έκανε φοβερή εντύπωση και η τιμή του δεν δικαιολογούσε το είδος.
Στον πάγκο με τα φρούτα το μάτι μας έπεσε στα κεράσια. Ωραία, κόκκινα, μεγάλα κεράσια. Όταν όμως το μάτι έπεσε στο ταμπελάκι με την τιμή, μας γύρισε το μάτι.
Για να αγοράσεις τα συγκεκριμένα κεράσια έπρεπε να σκάσεις 59 ευρώ για ένα κιλό. Στην αρχή νόμιζα ότι δεν είδα καλά αλλά και όταν πλησίασα την ίδια τιμή έλεγε. Μα υπάρχει άνθρωπος που δίνει τόσα λεφτά για κεράσια; Για να τα έχουν εκεί όμως σημαίνει ότι υπάρχει κόσμος που τα δίνει. Και τι στο καλό έχουν που δεν έχουν τα άλλα. Που φυτρώνουν τα συγκεκριμένα κερασόδεντρα; Τι λίπασμα τους βάζουν; Τι τους ποτίζουν; Τους τραγουδάνε;
Έλα όμως που η ξαδέρφη που πήρε το κεφάλι με εκείνα τα κεράσια. Από τότε κάθε μέρα κάνει και μία αναφορά στα κεράσια εκείνα. Θέλει σώνει και καλά να πάει στον πάγκο με τα κεράσια και να πει στην κυρία « παρακαλώ μπορείτε να μου βάλετε 2 κεράσια;». Ποιος κοροϊδεύει ποιον.
Εγώ πάντως δεν μπορώ να το κάνω. Ντρέπομαι.
Όποτε ξαδέρφη επειδή φαγώθηκες με εκείνα τα κεράσια, άντε να σε δω να κάνεις την πλάκα που θέλεις. Να την κάνεις όμως. Όχι μόνο λόγια.
Kαι μην τα φας και τα δύο μόνη σου. Ελπίζω να τα μοιράσεις με την υπόλοιπη οικογένεια.
http://www.kalimerakpresvi.blogspot.com/
