Eδώ και ενάμισι αιώνα (από το 1860) κυκλοφορεί το ούζο Bαρβαγιάννη στην Ελλάδα, με έδρα την Λέσβο. Αναφέρει σχετικά η Νίκη Μηταρέα: "Το ούζο Βαρβαγιάννη συνόδευε πάντα τους μεζέδες της Μικρασιάτισσας γιαγιάς μου.
Μικρά πιατάκια που εναλλάσσονταν στο τραπέζι με διαφορετικό μεζέ κάθε φορά που γέμιζαν τα ποτήρια ούζο. Η έντονη μυρωδιά αλλά και η γεύση του είναι χαραγμένη στην γευστική μνήμη μου, όταν δειλά ξέκλεβα μικρές γουλιές από το ψηλόλιγνο ποτήρι του πατέρα μου αφού, «τα μικρά παιδιά δεν επιτρεπόταν να πιουν». Δυνατή, χαρακτηριστική γεύση που έκανε τα μάτια μου να δακρύζουν από το αλκοόλ, αλλά και την ευχαρίστηση. Πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να αρχίσω να συμμετέχω στα τραπέζια του μεζέ με τη συμποσιακή παρέα. Γιατί το ούζο είναι το ποτό της παρέας. Είναι το προδόρπιο ποτό που θα σου ανοίξει την όρεξη τόσο για φαγητό όσο και για ευχάριστη κουβέντα". Και προσθέτει: "Τα τρία αδέλφια Βαρβαγιάννη, η Βάγια, ο Στάθης και ο Μανώλης, που κρατούν τα ηνία της επιχείρησης συνεχίζουν με αγάπη και σεβασμό το επιτυχημένο έργο του πατέρα τους Ιωάννη ο οποίος τη δεκαετία του '50 την αναδιοργάνωσε. Στην 6η γενιά υπάρχουν επτά παιδιά και είναι όλα δραστηριοποιημένα στην επιχείρηση με αγάπη, μεράκι και γνώση, και θέλουν να συνεχίσουν την παράδοση. Υπάρχει καλώς εννοούμενο πείσμα», υποστηρίζει με ικανοποίηση ο ίδιος, όταν επί εποχής του πατέρα του, το 1965, αυξήθηκαν οι εξαγωγές του εθνικού μας ποτού στις ΗΠΑ και ακολούθησαν οι ευρωπαϊκές αγορές . Μάλιστα την εποχή αυτή λανσάρονται δύο νέες ετικέτες το ούζο «Εύζων» και το «Αφροδίτη» που στην ετικέτα του απεικονίζει την Αφροδίτη της Μήλου και προοριζόταν αποκλειστικά για εξαγωγή, ενώ χρησιμοποιήθηκε στην προσπάθεια κατοχύρωσης του ούζου ως ελληνικού εθνικού προϊόντος".
http://katoci.blogspot.com/2011/03/blog-post_6625.html
