http://tro-ma-ktiko.blogspot.
Ακριβώς γιατί τους ενδιαφέρει η ποιότητα της εκπαίδευσης. Το ίδιο είναι ένα τμήμα με 30 παιδιά με αυτό των 18-20? Δηλαδή επειδή εσύ και εγώ ήμασταν σε τμήματα των 30-35 μαθητών πάει να πει ότι είναι και σωστό; Εντάξει τότε και ο πατέρας μου μου λέει πως το 1952 που ήταν τετάρτη δημοτικού ήταν 70 παιδιά από όλες τις τάξεις (Πρώτη ως Έκτη) στο ίδιο τμήμα, και αυτό σωστό ήταν; Μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Σίγουρα αυτός που θέλει να μάθει θα μάθει και ο αδιάφορος θα παραμείνει αδιάφορος. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι να προσεγγίσεις τον αδιάφορο, να τον κερδίσεις και να τον κεντρίσεις το ενδιαφέρον στο μάθημα. Τότε πέτυχες σαν εκπαιδευτικός. Σίγουρα ένα τμήμα των 30+ ατόμων δυσκολεύει την κατάσταση. Από τις αρχές του 2011 επικρατεί ένα μπάχαλο σχετικά με τις σχολικές επιτροπές αφού οι αρμοδιότητες πέρασαν στους Δήμους πλέον. Γνωρίζω προσωπικά σχολεία που από τα μέσα Φεβρουαριου δεν έχουν πετρέλαιο γιατί δεν έορν τι θα γίνει με τα τιμλόγια και αν θα πληρωθούν οι πρατηριούχοι. Άλλα σχολεία δεν έχουν χρήματα για αναλλώσιμα (χαρτιά και μελάνι εκτυπωτή και τόνερ). Το πρόβλημα είναι αλλού. Το Υπουργείο κοιτάει το δέντρο και έχει χάσει το δάσος.
Όσο για τις παλιότερες επόχές που λες, άστο. Τα μυαλά πάντα είναι τα ίδια, τα ερεθίσματα αλλάζουν. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν γίνει σημαντικά βήματα προόδου. Κατά τη γνώμη μου τα παιδιά είναι πιο εύστροφα τώρα από ότι πριν. Απλά η διαφορά είναι ότι έχουν περισσότερα ερεθίσματα περισσότερη γνώση και δεξιότητες αλλά ίσως χάνουν την ουσία γιατί ο εγκέφαλός τους έχει να επεξεργαστεί περισσότερες πληροφορίες.
Όσο για το καλομαθημένα που λες εδώ ίσως έχεις δίκιο. Σ'αυτό φταίνε και οι γονείς με το δικαιολογημένο άγχος στο να προσφέρουν τα πάντα στο παιδί. Αυτό πολλές φορές στρέφεται εναντίων των παιδιών και τα κάνει πιο ευαίσθητα και καλομαθημένα. Μην ξεχνάμε πως ζούμε όμως και σε άλλη εποχή πιο ανταγωνιστική και απαιτητική.
Και τότε είχε μεγάλα μυαλά και σπουδαίους ανθρώπους και τώρα έχει μεγάλα μυαλά και σπουδαίους αννθρώπους. Απλά τώρα δεν προβάλλονται. Δεν πουλάνε. Πουλάει η βία ο πόνος και το αίμα. Κάτσε μια μέρα μπροστά στον αποχαβνωτή (τιβί) και μέτρα πόσεις ειδήσεις με περιεχόμενο βίας και πόνου θα δεις και πόσες ειδήσεις για κάποιο επιστημονικό ιατρικό τεχνολογικό επίτεγυμα θα δεις
Αναγνώστης
------------------
ΝΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΩ ΣΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΕΔΩ http://tro-ma-ktiko.blogspot.
ΑΣΕ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΤΟΥ ΠΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΠΑΕΙ ΣΕ ΑΛΛΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΟΧΙ ΜΕ 15 ΜΑΘΗΤΕΣ ΑΛΛΑ ΜΕ 30 ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΑΞΗ, ΘΑ ΠΑΡΑΠΟΝΙΕΤΑΙ ΟΤΙ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ Η Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΕΝ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ.
Aναγνώστης
--------------------
Αγαπητέ αναγνώστη, προβληματίζομαι που απορείς για το εάν είναι σωστό να περάσει ένα μείζον κοινωνικό ζήτημα όπως είναι αυτό των συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων. Κάποτε όπως αναφέρεις οι παππούδες αλλά και οι πατεράδες μας, έκαναν πολλά χιλιόμετρα με τα πόδια για να πάνε στο σχολείο. Γι' αυτό και τότε πηγαίνανε από 20 έως 30% των παιδιών σχολείο. Επίσης θυμάσαι ότι μέσα στην τάξη είμαστε γύρω στους 33-35 μαθητές εάν θυμάμαι καλά. Αλλά όταν ο καθηγητής ή η καθηγήτρια έμπαινε στην τάξη δεν ακουγόταν κιχ! Και όταν ακουγόταν, με φωνές και τιμωρίες (ξύλο όπως οι πατεράδες και παππούδες δεν πρόλαβα), επανέφεραν την τάξη. Αυτή τη στιγμή είναι αδύνατον να επιβληθείς σε μία τάξη με 35 μαθητές σε ένα ΕΠΑΛ 'η ΓΕΛ για παράδειγμα χρησιμοποιώντας τα παιδαγωγικά μέσα που έχουμε στα χέρια μας. Έχουν αλλάξει ευτυχώς οι γενικότερες κοινωνικοπολιτιστικές και εκπαιδευτικές συνθήκες, έχουν αλλάξει οι μαθητές, οι καθηγητές, οι γονείς κλπ.
Σε μεγάλα τμήματα και σχολεία αυτοί που θέλουν να μάθουν και τελικά μαθαίνουν είναι πάντα λιγότεροι. Το αποδείξανε μελέτες αυτό και γι' αυτό και είναι πάγιο αίτημα των δασκάλων και των καθηγητών. Γι' αυτό όπως καταλαβαίνεις και τα φροντιστήρια όταν διαφημίζονται μιλάνε πάντα για ολιγομελή τμήματα. Η δουλειά του εκπαιδευτικού μπορεί να αναδειχθεί στα μικρά τμήματα.
Το θέμα είναι ότι με το ΔΝΤεκκλ! ησία , δεν θέλω να φανταστώ τη συνέχεια...
Αναγνώστης
