Αυτή είναι η επίσημη ιστορία και για μία φορα (και ελπίζω όχι η μοναδική) ένας απο τους δύο κύριους λόγους που γίνεται όλο αυτό το πράγμα. Ο δεύτερος κύριος λόγος είναι το πετρέλαιο και όχι δέν πάνε έκει για να το κλέψουν αλλά για να φροντίσουν οτι το λυβικό πετρέλαιο θα συνεχίσει να ρέει.
Για όλους τους αδαής και ευκολόπιστους που μιλάνε και καταδικάζουν αυτήν την επέμβαση ως Ιμπεριαλιστική καιρός είναι να γίνει μια ανάλυση των λόγων για τήν οποία γίνεται αυτή η επιχείρηση.
Πρώτα απο όλα ο Καντάφι είναι ένας δικτάτορας και τα τελευταία 42 χρόνια η Λιβύη ήταν ουσιαστικά υπο τον πλήρη έλεγχο αυτουνου και τής οικογένειας του. Οι οποίες αναφορές του για σοσιαλισμό και ένα παναφρικάνικο κίνημα είναι απλά ένα παραπέτασμα καπνού για να κρύψει την λεηλασία του Λιβυκού πλούτου απο αυτόν και τήν οικογένεια του.
Πώς κατάφερε να κρατήσει τήν εξουσία τόσα χρόνια?
Με μερικά απλά βήματα.
Βήμα πρώτο: Χρησιμοποίησε την πάγια τακτική του διαιρεί και βασίλευε. Η Λιβύη ώς ένα βαθμο χωρίζεται σε φυλές, κατα τήν διάρκεια της δικτατορίας του έπαιξε την κάθε φυλή ενάντια στην άλλη και στο τέλος κατάφερε να αποκτήσει την πλήρη υποστήριξη απο τήν φυλή που κατάγεται και απο όπου προέρχεται το Λιβυκό μέρος των πιστών στρατευμάτων του.
Βήμα δεύτερο: Αφόπλισε τους πιθανούς εχθρούς του. Ο Λιβυκός στρατός στην ουσία χωρίστηκε σε δύο μέρη. Στην πιστή πρώτη κατηγορία και στην μή σίγουρη δεύτερη κατηγορία. Είναι φανερό τη έγινε, η πρώτη κατηγορία είναι καλά εκπαιδευμένη, διαθέτει τα καλύτερα όπλα και έχει καλύτερες υλικές απολαβές.
Το αποτέλεσμα του δεύτερου βήματος έγινε φανερό απο τήν πρώτη στιγμή. Οι δυνάμεις της δεύτερης κατηγορίας αποσχίστηκαν και εντάχθηκαν στους αντικαθεστωτικούς μόλις δόθηκαν οι διατάγες για να πνίξουν την εξέργεση στο αίμα, οι δυνάμεις της πρώτης κατηγορίας ώς επι το πλείστον έμειναν στο πλευρό του καθεστώτος.
Οποίος δεί τις είκονες απο την Λιβύη απο ένα καθαρά στρατιωτικό πρίσμα θα δεί οτι οι επαναστάτες είναι στήν ούσια ένας ανεκπαίδευτος όχλος ενώ κανονικά οι περισσότεροι απο αυτούς έχουν κάνει την στρατιωτική τους θητεία αλλα σε μονάδες τίς δεύτερης κατηγορίας.
Βήμα τρίτο: Φρόντισε ο λαός να είναι απαίδευτος. Εάν κάποιος κοιτάξει το τί έγινε με τους ξένους εργάτες το πρώτο πράγμα που θα ρωτήσει είναι γιατί είναι ητάν τόσοι πολλοί (περίπου 500 χιλιάδες για μία χώρα έξι εκατομμυρίων) ενώ ο πληθυσμός της Λιβύης είναι σχετικά νέος και άνεργος.
Μη πεί κανείς οτι οι Λίβυοι είναι τεμπέληδες, είναι απλά τελείως ανεκπαίδευτοι, ουσιαστικά ελάχιστοι έχουν κάτι παραπάνω απο μία υποτυπώδη εκπαίδευση. Τέτοιο εργατικό δυναμικό δέν είναι ικανό να εργαστη σε αρκετές εργασίες μιας σύγχρονης χώρας.
Το αποτέλεσμα είναι πασιφανές, απο το να εκπαιδεύσει το λαό του, ο Καντάφι φρόντισε να τον έχει σε ένα επίπεδο αμάθειας για να τον ελέγχει ενώ παράλληλα φρόντισε να εισάγει το εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό στο οποίο δέν καίγεται καρφί για τήν Λιβύη. Τα πανεπίστημια είναι ελάχιστα και πλήρως ελεγχόμενα, στήν ουσία δέν υπάρχει η εκπαιδευμένη νέα γενία που θα ξεσηκωνόταν με αυτήν την κατάσταση.
Μαζί φυσικά με τους εκπαιδευμένους εργάτες φρόντισε να είσαγει και μερικές εκατοντάδες χιλίαδες απο την υποσαχάρια αφρική, στους οποίους έδωσε την Λιβυκή υπηκοότητα ωστέ να αλλοιώσει κάπως το αραβικό στοιχείο, απο αυτούς τους αφρικανούς προέρχονται οι μαύροι μισθοφόροι του Καντάφι.
Αυτά έκανε ο Καντάφια αλλα δυστηχώς για αυτόν δέν ήταν αρκετά. Κάτι το κλίμα εξέγερσης στον αραβίκο κόσμο, κάτι το Ιντερνετ που έδειξε στους Λίβυους τι σόϊ μούτρο είναι ο Καντάφικαι η πλειόνοτητα των Λιβύων εξεγέρθηκε.
Τα αποτελέσματα τα ξέρουμε, οι Λίβυοι μαζικά βγήκαν στους δρόμους και απαίτησαν να πάρουν πίσω την χώρα τους. Ο Καντάφι και η (καλά οπλίσμενη) μειοψηφεία που τον υποστηρίζει αντέδρασαν με το μόνο μέσο που μπορούσαν, την χρήση της υπέρμετρης βίας.
Στην αρχή και για αρκετές μέρες ο Καντάφι φαινόταν να χάνει αλλα αυτό που έκανε ήταν να οργανώσει τίς δυνάμεις του και να αντεπιτεθεί μόλις είχε μια πλήρης είκονα το γεγονώτων. Λόγο της μορφής του εδάφους της περιόχης δέν είχε ανάγκη να ελέγξει τις πόλεις, αρκούσε μόνο να υποχωρήσει ο στρατός του μέσα στην έρημο και μόλις δινόταν η διαταγή να επιτεθόταν στις πόλεις των αντικαθεστωτικών.
Αυτό έγινε και όσες πόλεις έπεσαν έγιναν αμέσως στόχος βομβαρδισμών απο το πυροβολικό και την αεροπορία, χώρις ίχνος όικτου για τον ίδιο του το λαό.
Τότες ήταν η ώρα που ο ΟΗΕ έδωσε το ψήφισμα για την επέμβαση στην Λιβύη.
Για μία στιγμή, κάποιος σίγουρα θα ρωτήσει, αφού ο Καντάφι τα έχει κάνει πλακάκια με τους δυτικούς γίατι ξαφνικά έγινε εχθρός?
Πρώτα απο όλα η φιλία του Καντάφι με τήν δύση είναι πρόσφατη (τα τελευταία 5 χρόνια εγινε οι κύριες συναλλαγές), αυτο δέν σημαίνει ότι ο Καντάφι έγινε ξαφνικά φίλος με την δύση.
Ναι αλλα γιατί η δύση τον δέχτηκε αφου είναι ένας δικτάτορας, που έχει διαπράξει τρομοκρατικές ενέργειες (Λοκερμπί) και στήν ούσια δέν τηρεί ούτε τα προσχήματα δημοκρατίας σαν τήν άλλες αραβικές χώρες?
Η απάντηση είναι απλή, πολιτική και κέρδος.
Ο Καντάφι ήταν έκει για δεκαετίες και χώρις να υπαρχεί ίχνος μιας αξιόλογης αντιπολίτευσής, η δύση είδε οτι το πίο πιθανό να παρέμενε στην εξουσία για χρόνια ακόμα και θα περνούσε τα ηνία σε ένα απο τα παιδία του. Υπο αυτήν την οπτική γωνία ο Καντάφι ήταν ο μοναδικός παίχτης της Λιβύης που κάποιος μπορούσε να μιλήσει.
Έτσι λοιπον η δύση τον πλησίασε με κύριο σκόπο να εδραιωθεί οικονομικά, μπορεί κάποιος να πει οτι οι δυτικοί δέν έπρεπε καν να του δίνουν το λόγο, πόσο μάλλον να έχουν εμπορικές συναλλάγες μαζι του.
Θυμηθείτε οτι πέρα απο την ΕΕ και τίς ΗΠΑ υπάρχουν δύο ακόμα παιχτες στη παγκόσμια οικονομική σκακίερα, Ρωσία και Κίνα. Ώς χώρες έχουν αποδείξει ότι δέν έχουν κανένα ενδοιασμό με ποίον θα μιλήσουν και τη ιστορία έχει. Απο το να αποκτήσει κάποιος απο αυτούς τους δύο έλεγχο στα πετρέλαια της Λυβίης η δύση το βρήκε προτιμότερο να συνεργαστεί με τον Καντάφι.
Και ερχόμαστε στην επέμβαση.
Ο Καντάφι θα κέρδιζε στο τέλος την μάχη, ο ανώτερος οπλισμός και εκπαίδευση δέν άφηναν κανένα περιθώριο για το αντίθετο.
Το αποτέλεσμα της νίκης του θα ήταν σίγουρο, χιλίαδες συλλήψεις, διωγμοί και φόνοι ανθρώπων που ύψωσαν την φωνή εναντίο του. Η Βεγγάζη θα αιματοκυλόταν, ο ίδιος ο Καντάφι είπε οτι δέν θα υπήρχε έλεος.
Κάποιος έπρεπε να τον σταματήσει και οι μόνοι που διαθέτουν την απαραίτητη ικανότητα για αυτό είναι οι δυτικές δυνάμεις.
Ο ΟΗΕ με το ψήφισμα 1973 του ΣΑ έδωσε το πράσινο φώς για τήν επιχείρηση αυτή. Η Ρωσία και η Κίνα απείχαν διοτί ήξεραν το τί θα επακολουθούσε έαν το ΣΑ δεν ενέκρινε την επέμβαση, οι σφαγές του Καντάφι θα γινόντουσαν επείδη αυτές άσκησαν το βέτο στην όλη διαδικάσια και το διεθνές τους image θα βλαπτόταν ανεπανόρθωτα. Η Γερμανία επίσης απείχε αλλα αυτό έγινε για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, στήν ουσία υποστηρίζει την διαδικασία αφόυ στελνει παραπάνω προσωπικό στο Αφγανιστάν για να μην υπάρχει κενο απο την μετακίνηση αμερικάνικων δυνάμεων προς την Λιβύη.
Έτσι ξεκίνησε η όλη επιχείρηση, με τις ΗΠΑ, Γαλλια και Αγγλία να είναι η πρώτες χώρες που επεμβαίνουν. Επίσημα ο στόχος είναι η προστασία των αμάχων, ανεπίσημα η δύση έχει άκομα δύο στόχους:
Εξόντωση του Καντάφι (μαζί με την οικογένεια/στενο περιβάλλον) και να ασφαλίσουν το πετρέλαιο.
Η εξόντωση του Καντάφι είναι ο μόνος τρόπος για ειρήνευση στην περιοχή, με αυτόν ώς παίχτη η Λιβύη δέν πρόκειται να βρεί ειρήνη.
Το πετρέλαιο είναι ο δεύτερος και ίσως ο ποιό περίεργος λόγος απο όλους.
Ναι η δύση θελει να εξασφαλίσει το πετρέλαιο, όχι αυτό δεν είναι κακό για του Λιβύους.
Ο κυρίος λόγος που η δύση θέλει να ασφαλίσει το πετρέλαιο είναι για να κρατήσει την τιμή του χαμήλα, έαν ή τιμή του αυξηθεί κατακόρυφα τότες η παγκόσμια οικονομία θα δεί ακόμα μια οικονομική κρίση, ελάχιστο καιρό μετα την προηγούμενη. Η όποια ανάκαμψη έχει γίνει έως τώρα θα εξανεμιζόταν και στο χειρότερο σενάριο τα πάντα θα ήταν πολύ χειρότερα απο ότι έγινε πριν δυο, τρία χρόνια.
Είναι πιο φθηνό να υπάρξει στρατιωτική επέμβαση για τήν εξουδετέρωση του Καντάφι και τήν εξασφάλιση της ασφαλής ροής του πετρελαίου παρα να αφήσουν το κόσμο να πέσει σε μία ακόμα οικονομική κρίση ώς αντίκτυπο της ανόδου του πετρελαίου λόγο του εμφύλιου πολέμου στην Λιβύη.
Για να υπάρξει ασφαλής ροή του πετρελαίου πρέπει στην περιοχή να υπάρχει ειρήνη και σταθερότητα. Για να υπάρξουν αυτα τα δύο πρέπει ο Καντάφι να φύγει απο το παιχνίδι και οι Λίβυοι να αποκτήσουν να ήνια της χώρας τους. Για αυτό το λόγο το πετρέλαιο είναι το δυνατότερο χαρτί το οποίο κατέχουν οι αντικαθεστωτικοί, μια λιβυκή κυβέρνηση οι οποία θα έχει την υποστήριξη του Λιβυκού λαου θα είναι απείρως πιο σταθέρη απο αυτή του Καντάφι. Το σκεπτικό της δύσης είναι οτι έαν αυτή η κυβέρνηση είναι ηθικά υποχρεωμένη στην δύση τότες τα αντισταθμισÏ! �ικά οφέλη θα είναι μεγαλύτερα απο το κόστος της επέμβασης.
Συνοψίζοντας τους λόγους της επέμβασης:
Η όλη επέμβαση είναι ανθρωπιστικώς σωστή υπο το πρίσμα το τί θα επακολουθούσε έαν ο Καντάφι επικρατούσε, οι δεκάδες χιλιάδες νεκροί θα ήταν ένα ισχυρό πλήγμα για τήν είκονα της δύσης, ιδιαίτερα όταν αυτό θα γινόταν στην γειτονία της Ευρώπης. Το πετρέλαιο συμπίπτει πλήρως με τα συμφέροντα του Λιβυκού λαού, μόνο μια δημοκρατική Λιβύη θα ήταν αρκετά σταθερή για να αφήσει το πετρέλαιο να ρέει στις αγορές.
Η Δύση εφόσον όλα βαίνουν καλώς κερδίζει δύο πράγματα, η είκονα της μένει καθαρή και παράλληλα σταθεροποιεί την λιβύκη αγορά πετρελαίου.
Πρέπει να θυμηθούμε οτι παρόλες της όποιες παράπλευρες απώλειες αμάχων υπάρχουν απο αυτήν την επέμβαση, οι νεκρόι θα ήταν πολλοί περισσότεροι εάν ο Καντάφι αφηνόταν ελεύθερος.
Ερχόμαστε στον Ελληνικό παράγοντα.
Η Ελλάδα παρόλη την κρίση που περναεί αυτή τη στιγμή πρέπει να παίξει ενα μεγαλύτερο, μη πώ πρωταγωνιστήκο ρόλο στην όλη διαδικασία.
Ο κυριότερος λόγος απο όλους δέν πρέπει να αφήσουμε την Τουρκία να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στίς εξελίξεις. Εάν δείξουμε αδυναμία σε αυτήν την κατάσταση τότες αυτό θα μας στοιχίσει στην είκονα μας πρός τη δύση και θα έδειχνε οτι η Τουρκία είναι ο μόνος παίχτης που αξίζει να μιλήσει κάποιος στην περιοχή.
Μια πιο ενεργή συμμετοχή της Ελλάδος θα είναι ένα οικονομικό βάρος βραχυπρόθεσμα αλλα μεσοπρόθεσμα/μακροπρόθεσμα εξασφαλιζεί την είκονα της χώρας σαν ενεργός παίχτης στην περίοχη, Ο Τζέφρυ (ΓΑΠ) το έχει καταλάβει και ξέρει οτι είδικα τωρα που η Τουρκία κάνει μαλακίες με τους Εβραίους είναι στο απόλυτο συμφέρων να δείξουμε οτι η Τουρκία δέν είναι ο μόνος παίχτης στην περίοχη. Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ισχύρο διπλωματικό χαρτή για την Ελληνική ΑΟΖ και τής όποιες Τουρκικές ορέξεις στην περιοχή.
Σε αυτή την περίπτωση η Δύση έχει για μία φορά το δίκαιο του αγώνα και παρόλο που μπορεί να βγεί κερδισμένη απο την όλη επέμβαση το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ χειρότερο εάν ο Καντάφι κέρδιζε.
Αυτά απο εμένα σε αυτό το θέμα.
Αναγνώστης
